Door Robert Chesal
Het ergste vermoeden dat ik had toen ik in december 2010 Curaçao bezocht, is bevestigd. Zojuist heeft de EO in het programma Dit is de Dag Onderzoek aangetoond dat de commissie Koeijers, het meldpunt van het bisdom Willemstad voor seksueel misbruik, is mislukt.
De indruk die ik kreeg uit mijn eigen gesprekken op het eiland, nu meer dan vier jaar geleden, was dat de commissie haar taak niet serieus opnam. Slachtoffers van misbruik door Nederlandse missionarissen vertelden mij dat zij geen respons kregen van de commissie Koeijers. In een enkel geval werd een slachtoffer er zelfs van afgepraat om een klacht in te dienen: dat gaf mij reden om te denken dat de commissie niet zomaar incompetent was, maar juist een actieve doofpot. Doordat bisschop Secco weigerde om mij te woord te staan tijdens mijn bezoek, kon ik geen rechtstreeks antwoord krijgen op mijn vraag of die commissie echt goed bezig was.
Dankzij de reportage van de EO is het antwoord nu pijnlijk duidelijk geworden. De reportage liet confrontaties voor de camera zien: met de jurist Ronald Koeijers en met bisschop Secco. Koeijers leek geen kennis te dragen van een misbruikgeval waarover jaren geleden al uitgebreid is gecorrespondeerd. De commissievoorzitter keek met verbazing naar de brieven die zijn uitgewisseld door een lid van zijn eigen commissie en het slachtoffer. Monseigneur Secco, op zijn beurt, verklaarde niets te weten van enige misbruikmelding over Nederlandse paters op Curaçao.
Doofpot
Ondertussen hoorden we onthutsende verhalen van Pedro Casimiri, die in de jaren 50 in het Juvenaat is misbruikt door een Nederlandse pater. En van Johnny, die door drie Fraters van Tilburg jarenlang is misbruikt en mishandeld. Johnny heeft na een pijnlijke juridische strijd erkenning van de Fraters gekregen.
Maar de gang van zowel Pedro als Johnny naar de commissies Deetman en Koeijers had geen resultaat. Deetman wilde geen meldingen uit de Antillen in behandeling nemen, en bij Koeijers verdwenen de klachten in een zwart gat van incompetentie, misschien zelfs een doelbewuste doofpot.
Dat de heer Koeijers recentelijk heeft gezegd dat sommige meldingen niet in behandeling werden genomen omdat ze ‘buiten de onderzoeksperiode’ vielen, versterkt het beeld van een doofpot. In een vraaggesprek dat ik met Koeijers in december 2010 hield, zeven maanden na aanvang van zijn commissiewerkzaamheden, verklaarde hij dat de commissie nog niet had besloten wat hun onderzoeksperiode ging worden. Een commissie die op meldingen wacht, om ze vervolgens uit te sluiten omdat ze buiten een nog niet vastgestelde onderzoeksperiode vallen, is duidelijk bezig klachten weg te moffelen.
Slordigheidje?
De EO liet effectief zien hoe de kerk de slachtoffers van Nederlandse missionarissen in de kou liet staan. Johnny en Pedro konden niet terecht bij Wim Deetman en zijn commissie in Den Haag, en vervolgens kregen ze geen gehoor in Willemstad. Een minder sterk punt van de reportage was de uitspraak van Vaticaankenner Stijn Fens over Deetman. Fens noemde het ‘slordig’ van Deetman dat zijn commissie ‘vergeten’ was de missionarissen mee te nemen in hun onderzoek. Maar dat was geen slordigheidje, het was beleid. Deetman had misstanden in de missielanden expres buiten beschouwing gelaten en dat vooraf bekend gemaakt.
Wat deze reportage wél duidelijk toont is de ongrijpbare kant van de Rooms-Katholieke kerk. De Nederlandse bischoppen trekken hun handen af van Curaçao, en vervolgens doen de kerkelijke autoriteiten in Willemstad alsof hun neus bloedt. En dat terwijl de bewijzen van misbruik en verdoezeling daarvan er al jaren liggen. De macht van het Vaticaan lijkt niet beperkt door landsgrenzen, maar als het erom gaat de kerk ter verantwoording te roepen, lijken diezelfde grenzen ineens van heel groot belang.
Opmerking: Dit stuk heb ik enkele uren na publicatie aangepast, toen ik van een journalist vernam dat Ronald Koeijers had gesproken over meldingen die ‘buiten de onderzoeksperiode’ vielen. Met dank aan Heleen Sittig voor taalcorrecties.
Over de schrijver: RChesal
Bron: Blog RobertChesal
Baselmans
U schrijft regelmatig over kindermisbruik en ander kinderleed op het eiland alsof u de schrijnende gevallen zelf goed kent.
Hoeveel gevallen heeft u bij de commissie Koeijers aangemeld waarop u niets meer gehoord heeft? En heeft u gereclameerd ? Het bevreemdt mij dat u daar niets over meldt. Ik hoor graag van u.
Het bisdom heeft geleerd van de politici hier. Gewoon dingen doen die verboden zijn, je weigert elke verantwoording af te leggen en… je komt er nog mee weg ook!
Als men als Bisdom zich gaat schuilen onder “De EO zou zonder toestemming het voorgesprek hebben opgenomen en Redoblado
overhandigde de ploeg na afloop een brief waarin stond dat er geen toestemming was om het interview met hem uit te zenden.”
NU KOMT HET!!
Het bisdom verklaarde het beeld recht te willen zetten dat
men geen openheid van zaken geeft of niet zou optreden. (citaat AD)
Dan roep ik bij deze op massaal dit bisdom te overspoelen met gevallen van misbruik, moord en het verzwijgen en geen openbaarheid in ons democratisch land van zaken Heer Secco WIJ ZIJN GEEN RUSLAND, CHINA wij hebben als burger RECHT op wat uw personeel met goedkeuring van u en uw meerdere uitspookt met onze kinderen!
Ik lees op vele plaatsen reacties van afschuw. MAAR WAT DOEN WE ER AAN?
Heel weinig mensen gaan over tot actie en wie heeft het vatikaan hier over al geschreven? Jammer dat wij als gemeenschap alles toelaten en met onze kinderen laten sollen. Allemaal in de naam van god.