Elke maand laat toeristenbureau CTB met gepaste trots weten hoeveel er de voorbije periode aan de toeristische industrie is verdiend. In de eerste vier maanden van dit jaar was dit 389 miljoen gulden. Daar zit een rekenmodel achter, wat voor de gewone man verder moeilijk te volgen is, maar het zegt iets.
De publicaties gaan gepaard met veel cijfers over het verblijfstoerisme, de dagjesbezoekers en de cruisepassagiers. Overheidsorganisatie CTB weet hier doorgaans een positieve draai aan te geven en legt de nadruk op de groeisectoren en duwt de minder gunstige ontwikkelingen naar de achtergrond. Dat is niet vreemd; dat doen álle toeristenorganisaties, zeker als ze aan de overheid gelieerd zijn. En dat is oké, zolang de informatie maar eerlijk, correct en verifieerbaar is, want niemand heeft iets aan cijfers of statistieken die niet deugen.
Er zijn overigens wel degelijk redenen voor optimisme in het Curaçaose toerisme. Zo lijkt er eindelijk schot te komen in meer broodnodige airlift – infrastructuur door de lucht – naar het eiland. Copa uit Panama, Avianca uit Colombia, American uit Miami/Charlotte, JetBlue uit New York, Air Canada uit Toronto/Montreal en Condor vanaf Frankfurt: allemaal hebben ze aangekondigd de frequenties te verhogen. En niet te vergeten, KLM en concurrent TUIfly hebben dat al gedaan en voeren de capaciteit telkens verder op. Dat zijn goede ontwikkelingen die leiden tot meer stoelen en dus meer gasten die Curaçao kunnen bereiken, hoewel door monopolistische toestanden op diverse routes de ticketprijzen nog erg hoog zijn.
Zo kan het gebeuren dat Miami of Bogota bijna even duur is of zelfs duurder dan Amsterdam. Concurrentie doet wat dat betreft wonderen.
Toerisme is op veel omringende eilanden allang dé (enige) motor van de economie. Door het langzaam wegvallen van andere sectoren op Curaçao, zoals de internationale financiële dienstverlening en de onzekerheid rond de raffinaderij, komt ook hier de focus steeds meer op toerisme te liggen. Nu al de voornaamste economische pijler is het zaak om de kwaliteit van het product (veel) beter te waarborgen. Het wegsturen van toeristen door Holiday Beach doordat de stroomrekening van Aqualectra al tijden niet is betaald, is funest voor het toerisme en het imago van Curaçao. De eigenaren in New York lijken zich hier echter weinig van aan te trekken, getuigt ook de slechte staat van het hotel.
Er zijn meer ‘probleemhotels’: Plaza en het voormalige Howard Johnson, die dicht zijn, en Kurá Hulanda en Hotel Otrobanda die het moeilijk hebben – om Sunset Waters bij Coral Cliff, dat al jaren een ruïne is, maar niet te noemen. Er zijn andere hotels waar het onderhoud, en daarmee de kwaliteit, te wensen overlaten. Marriott wordt gelukkig gerenoveerd en uitgebreid.
Curaçao kent grofweg hoteleigenaren en -exploitanten die continue investeren in herstel en upgrading (die resorts doen het goed en kunnen soms de hoogste ADR’s – average daily rates – in de regio vragen) en anderen die de eens prestigieuze resortcomplexen op grove wijze uitleven.
Een verantwoordelijke overheid en een moedige particuliere belangenvereniging, in dit geval Chata, doen er goed aan hotels niet alleen te controleren op naleving van wettelijke voorschriften, maar daarnaast ook een keurmerk te introduceren waar een gastenverblijf minimaal aan dient te voldoen. Corrigerend en handelend optreden, desnoods op kosten van de eigenaren, en in het uiterste geval gevolgd door onteigening. In het belang van de belangrijkste collectieve bron van inkomsten: het toerisme.
Bron: Antilliaans Dagblad
Overal in de wereld behalve op Curaçao beginnen ze steeds milieubewuster te worden. Wij leven hier op los alsof het allemaal niet op kan. Bijna elke gezin heeft 2 a 3 auto’s niemand wilt meer lopen. De overheid doet ook geen moeite om het openbaar vervoer te verbeteren.
In steeds meer landen kiezen ze ervoor, ook door hun eigen regeringen gestimuleerd om vakantie in eigen land te vieren. De YDK daar in tegen zit vaak op te scheppen dat ze naar Miami, Boston, Milaan, enz. enz. zijn geweest. Zelfs de overheid geeft het slechte voorbeeld, zodra ze gekozen zijn is het eerste wat ze doen de vakantie brochures te voorschijn halen. Hoe verder hoe leuker.
Hier schamen wij ons niet dat wij van de gifbelt die uitlaatgassen van vliegtuigen en cruiseschepen veroorzaken willen blijven profiteren. Wij bouwen zelf steeds meer hotels erbij om deze milieu criminelen te huisvesten.
Sinds wij een dochter hebben vliegen wij niet meer en nemen wij ook geen cruisevakanties. Als wij aan vakantie toe zijn zetten wij een tent in de tuin en schakelen we de mobiele telefoons uit. Mijn dochter van zes begrijpt het volkomen. Zij weet dat wij niet willen dat zij en haar kinderen later met zuurstof flessen rondlopen.
Heb begrepen dat de overheid jarenlang honderden miljoenen in de bouw van hotels/resorts gestoken heeft zonder precies na te gaan wie die zogenaamde buitenlandse investeerders waren. Een investeerder komt trouwens uit het buitenland, volgens sommige politici.
Volgens mij is een investeerder iemand die met eigen geld wat wil gaan opbouwen, en niet iemand die alleen maar ´mooie ideeën´ heeft maar een ander het wil laten betalen. Zo lust ik nog wel een paar. En die hotels? Die liggen verspreid over het hele eiland te verpauperen. De zogenaamde investeerders zijn er vandoor gegaan met hun´investering´ miljoenen die ze netjes van de overheid in de schoot geworpen kregen.
Het gerucht gaat dat de overheid of de personen die destijds daarover gingen, best wisten waar ze mee bezig waren..
Er is geen land ter wereld waar zoveel onafgebouwde hotels/resorts
er zijn. Waar een klein eilandje groot in kan zijn…