30 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

AD commentaar | Voorbereiden op verergeren PdVSA-crisis

HomeLandenArubaAD commentaar | Voorbereiden op verergeren PdVSA-crisis
AD commentaar | Voorbereiden op verergeren PdVSA-crisis

De situatie voor de Venezolaanse staatsoliemaatschappij PdVSA wordt met de dag nijpender en daarmee de risico’s voor de eilanden voor de kust – in het bijzonder Curaçao dat met de Isla-raffinaderij en de olieterminal bij Bullenbaai erg afhankelijk is van PdVSA – steeds groter.

Het is daarom van cruciaal belang om op alle scenario’s voorbereid te zijn, zoals een eventuele ‘early step in’ – voor zover dat realistisch is – mocht Isla/PdVSA niet in staat zijn tot en met het einde van de looptijd van het huidige leasecontract per ultimo 2019 aan zijn verplichtingen jegens Curaçao te voldoen.

De problemen van PdVSA zijn gerelateerd aan de gigantische problemen van het land Venezuela, dat onder het socialistische bewind van eerst wijlen president Chávez en later onder de zittende president Maduro zo voor Sinterklaas hebben gespeeld en tegelijkertijd zo weinig oog hebben gehad voor het bedrijfsleven – dat zelfs grotendeels werd genationaliseerd – dat de economische motor stil kwam te staan.

Onderwijl werd verzuimd te investeren in vernieuwing en onderhoud van de melkkoe: de petroleumindustrie, waar in Venezuela álles om draait. Gevolg: ineenstorting van de productie(capaciteit), kelderende inkomsten – ook mede door de reeds jarenlange lage(re) wereldolieprijs – en dus een nóg slechter functionerende economie met tekorten aan vrijwel alles.

Terwijl het land afhankelijk is van olie-exporten, zouden deze volgens Reuters sinds de hoogste stand met een derde zijn teruggevallen en draaien de raffinaderijen op amper 31 procent van hun kunnen. Dat was de situatie gedurende het eerste kwartaal van 2018.En daarenboven komen de miljardenclaims, vaak als gevolg van onteigeningen een decennium terug door de Bolivariaanse Republiek of het op andere wijze niet nakomen van verplichtingen.

Het recent beslag van ConocoPhillips van 2 miljard dollar – waar nu zoveel om te doen is omdat ze ook dichtbij huis doel treffen, namelijk op Bonaire (Bopec) en op Sint Eustatius (NuStar) – blijkt slechts een fractie van de totale claim van 33 miljard dollar dat dit Amerikaanse olieconcern via allerlei internationale gerechten reeds toegewezen kreeg. Om een idee te geven: die 2 miljard dollar zou ruim een vijfde vertegenwoordigen van alle buitenlandse deviezenreserves, zo berichtte persbureau Associated Press onlangs. En er zouden méér multinationals, zoals Exxon Mobile, met claims die in de rij staan. Zo zouden nog een twintigtal arbitragezaken lopen bij onder meer de Wereldbank, aldus AP.

Om maar te zwijgen over de megaschuld die Venezuela heeft aan de Volksrepubliek China. Dat alles kán niet ongestraft blijven. Eens zal er toch moeten worden afgerekend. Met een sputterende productie wordt dat echter steeds lastiger, zo niet onmogelijk.

Dat is – in principe – het probleem van het buurland, en niet van de ABC-eilanden, ware het niet dat de nabijheid, verwevenheid en de afhankelijkheid juist door de olie-industrie zo groot is.

Tegelijkertijd zijn Venezuela en vooral Curaçao tot elkaar veroordeeld, althans is de afhankelijkheid wederkerig. Want hoe klein Bonaire, Curaçao en in dit geval ook Sint Eustatius ook zijn, in olietermen zijn ze uiterst voornaam voor PdVSA. Zo zou op Statia op 4 miljoen vaten beslag zijn gelegd. Op Bonaire beschikt de maatschappij over 10 miljoen vaten opslagcapaciteit. Beide eilanden zouden vorig jaar een tiende van de Venezolaanse olie-uitvoer voor hun rekening hebben genomen. Ook op Aruba heeft PdVSA, via de Amerikaanse dochter Citgo te San Nicolas, een opslag- en overslagterminal.

Maar vooral ten aanzien van Curaçao zijn de Venezolaanse belangen het grootst: met de Isla-raffinaderij (met een topproductie van 335.000 vaten per dag, maar in de betere jaren gemiddeld 200.000 tot 250.000 vaten) en de Bullenbaai-terminal was Curaçao tot voor kort goed voor 14 procent van alle exporten. Samen vertegenwoordigen de Nederlands-Caribische eilanden daarmee al snel een kwart van de olie-output van Venezuela.

Sinds afgelopen week geldt echter een nieuwe werkelijkheid. Volgens het internationale persbureau Reuters zou PdVSA inmiddels zijn toevoer van olie naar het Caribische gebied hebben stopgezet om beslaglegging daarop te voorkomen. Alle tankers zouden de opdracht hebben gekregen terug te keren naar de ‘veilige’ Venezolaanse wateren om verdere instructies af te wachten. Veilig omdat hier geen claims zouden kunnen worden gelegd in verband met onbetaald gebleven rekeningen.

Maar ‘veilig’ in de territoriale wateren van Venezuela betekent ook: geen afzet en misschien wel erger, het niet kunnen voldoen aan de beloofde volumes waar het land zich toe heeft verplicht, zoals aan megaschuldeiser China. Het houdt echter ook in dat de toevoer aan Curaçao stokt en dat de raffinage stil komt te liggen.

Een vrijwel uitzichtloze situatie voor PdVSA, waar onze eilanden – in het bijzonder Curaçao, met nog altijd een paar duizend werknemers die voor hun brood afhankelijk zijn van PdVSA – op voorbereid moeten zijn.

Bron: Antilliaans Dagblad

7 reacties

  1. @Joep,
    Blijkbaar ken jij de detailles van wat Venezuela en China hebben afgesproken. Dus met stelligheid kan jij beweren dat schulden door Venezuela enkel met olie terugbetaald kunnen worden. Volgens Bartjens is een deel van de olievoorraden van Venezuela ‘verpand’. Dus, meer inkomsten van olie opent de mogelijkheid tot terugbetaling met ‘cash’. 2 miljard aan ConocoPhillips is dan ook zo ingelost. Nogmaals, stemmingmakerij!

  2. Dit kon een blinde vijf jaar geleden al zien aankomen. Maar op deze rots kijken we alleen naar pastechi’s.

  3. @ Hoedanook,

    Het aantrekken van de olieprijs zal Venezuela niet helpen. De schulden bij China en Rusland zijn vastgelegd in een van tevoren afgesproken olieprijs, dus Venezuela moet gewoon olie leveren tegen die prijs. Echter, de schulden zijn zo hoog dat ze de komende jaren geen geld zullen zien.

    De andere schuldeisers kunnen alleen betaling tegemoet zien wanneer Venezuela in staat is deviezen binnen te halen en dat lukt op deze manier dus niet.
    Venezuela heeft inmiddels een buitenlandse schuld van ruim 160 miljard USD, dus voordat dat is afgelost ben je wel een tijdje verder.

    En dan hebben we het nog niet eens gehad over de binnenlandse schulden a.g.v. nationalisatie van bedrijven of in beslagname van bedrijven en goederen. Zodra Maduro weg is zullen daar de rechtszaken over beginnen, net zoals ConocoPhilips heeft gedaan en ook daar zal Venezuela veel geld moeten betalen.
    Zoals ik het zie is het gewoon over en uit voor Maduro, alleen snapt hij dat zelf nog niet.

  4. Stemmingmakerij mede door AD. Raffinaderij eigendom van Curaçao (PdVSA huurt). Olie eigendom van China. China raffineert har olie op Curaçao (?). Wat is waar te halen?
    Feit is dat de olieprijs aan het stijgen is en zal waarschijnlijk, als VS zich terugtrekt uit de nucleaire overeenkomst met Iran, nog verder stijgen. Hogere olieprijs helpt Venezuela om aan verplichtingen te voldoen.

  5. De rechtszaak van ConocoPhillips liep 10 jaar en de uitspraak kwam enkele maanden geleden. Iedereen kon op zijn vingers natellen wat er dan zou gebeuren. CITGO is deels verkocht en voor de rest verpand dus daar is niets te halen (gunstig voor Aruba). Veel van de olie die Venezuela verlaat is al eigendom van China voordat de trossen los gaan.
    Wat overblijft is de olie die nog eigendom is van Venezuela en die bevindt zich in Statia, Bonaire en Curaçao. En in Venezuela natuurlijk maar een rechtszaak daar heeft geen zin.
    Tijd voor Curaçao om de ongetwijfeld achterstallige huurpenningen voor Isla te gaan innen.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties