Willemstad/Nijkerk – De verkoop van de supermarkten op Curaçao, Bonaire en Aruba leverde Gerard van den Tweel volgens het Nederlandse dagblad De Stentor ‘naar verluidt tussen de 70 en 80 miljoen euro op’. Daarmee stijgt hij ettelijke plaatsen op de rijkenlijst van zakenblad Quote, dat zijn vermogen de laatste keer rond de 150 miljoen euro schatte.
,,Hoe hij dat vergaard heeft, doet Van den Tweel graag uit de doeken”, aldus het artikel. ,,In het kort: van ‘chef statiegeld’ in de zaak van zijn ouders werkte hij zich op tot vastgoed-, winkelen horecaondernemer. Nu de Antilliaanse supers verkocht zijn, bezit hij nog zes supermarkten in de regio Nijkerk, plus zes slijterijen, een drogisterij, een evenementencentrum en een hotel.” Aldus het artikel van de hand van Peter Schong in krant De Stentor.
,,Op Curaçao, Bonaire en Aruba is hij waarschijnlijk bekender dan Albert Heijn. Zoals Nederlanders ‘naar de Appie’ gaan, gaan Antillianen ‘naar Van den Tweel’. De naamgever van die supermarkten, die deze week zijn jubileum viert van een halve eeuw ondernemerschap, heeft zijn supermarktimperium op de (voormalige, red.) Nederlandse Antillen vorige maand verkocht. Zijn naam blijft op de gevels prijken, maar zijn supermarkten op de ABC-eilanden zijn nu eigendom van een Jamaicaanse ondernemer (Gassan Azan, red.).”
Zijn kinderen hadden er geen interesse in, legt Van den Tweel uit in het vraaggesprek met De Stentor.
,,Ze zeggen: ‘Pap, dat was jouw speeltje.’ Zij zitten niet te wachten op die bedrijven 9.000 kilometer verderop. Ik ben nu 73, dan moet je gaan nadenken. Ik was op die eilanden een van de grootste werkgevers: zevenhonderd medewerkers waren van mij afhankelijk.”
Om er haastig aan toe te voegen:
,,Niet dat er trouwens iets met me gebeurt, hoor. Ik wil nog twintig jaar door.” Zijn jongste zoon Ferry kwam op zijn 16e om het leven door een verkeersongeluk. Uit verdriet stortte Van den Tweel zich alleen maar dieper in zijn werk. In gesprek met De Stentor:
,,Ik begon toen met m’n hotels. Wilde vooral niks laten mislukken.”
Drie jaar later kreeg hij een herseninfarct.
,,Daar heb ik drie dooie vingers aan overgehouden. Het had veel erger kunnen zijn. Het deed me wel beseffen: ik heb ook nog twee andere kinderen en een vrouw. En mooie bedrijven waarvoor ik verantwoordelijk ben. Toen ben ik beter op mijn gezondheid gaan letten.”
Jarenlang bezocht Van den Tweel bijna maandelijks de Antillen.
,,Dat was altijd erg gezellig. Ik begon al in het vliegtuig met champagne, ‘s middags met een groep mensen aan het bier, dineren met een fles wijn erbij. Maar het is een pest voor je lichaam, je hebt dan geen zin meer om te werken.”
Tien jaar geleden besloot hij de alcohol af te zweren. ,
,Als ondernemer heb je toch een voorbeeldfunctie voor het lokale management. Dan is het belangrijk dat je fit en scherp bent.” Als bekende miljonair moest hij op zijn veiligheid letten. Tegen de Nederlandse krant De Stentor:
,,Vooral op Aruba. Ik ga daar ‘s avonds niet in korte mouwen met een Rolex om de straat op. Zorg dat ik altijd een paar mensen om me heen heb.” ‘s Avonds brengt een chauffeur hem naar zijn goed beveiligde huis. Een corrupt boevennest, zoals voormalig PVV-Kamerlid Hero Brinkman de Antillen typeerde? Daar wil Van den Tweel niets van weten.
,,Dat is niet mijn ervaring. Ik heb nooit smeergeld betaald.” Al was het ondernemen misschien soepeler gegaan als hij dat wel had gedaan, erkent hij.
,,Dingen gaan daar zo traag. Op Aruba kreeg ik maar geen werkvergunningen voor mijn Nederlandse managers. Dat is een van de redenen dat ik daar ben gestopt.”
In Suriname wil hij graag een nieuwe Van den Tweel-supermarkt bouwen. Begin dit jaar is hij een samenwerking aangegaan met Fernandes, een van de grootste levensmiddelenbedrijven van het land en in Nederland bekend van het mierzoete frisdrankje. ,,Heel mooi, het is een nieuw avontuur.”
Een avontuur dat zijn kinderen niet zullen voortzetten. Zijn oudste zoon Edward werkt parttime in het supermarktbedrijf, middelste zoon George stuurt de vastgoedpoot aan. De zaak leiden willen ze niet. Aldus De Stentor afgelopen week.
Bron: Antilliaans Dagblad