In de nacht van zaterdag op zondag is mijn goede vriend Lou overleden. Hij was al een hele poos bezig met zijn gezondheid en de laatste keer dat ik hem gesproken heb belde hij mij in paniek op omdat hij de dokter niet kon bereiken en hij niet kon ademen. Nog geen 5 minuten later belde de dokter hem op nadat ik de man gesproken had.

Toen zijn vrouw Annamaria mij zondag morgen belde en zei dat hij overleden was moet ik eerlijk zeggen dat ik niet verbaasd was want hij zag het zelf niet meer zitten en was, zoals altijd, alles zelf aan het regelen en was in de armen van Annamaria rustig ingeslapen. In de armen van zijn grote liefde, zijn buddy, partner in goede en slechte tijden, een vrouw uit duizenden.

Annamaria ken ik al sinds ze 17 was en ze wilde toen met Lou naar Aruba gaan want mijn vrouw en ik zouden met Lou gaan en zij wilde mee, zij mocht alleen mee als wij als chaperonne mee gingen, nou, we hebben ze 7 dagen niet gezien.

Lou begon zijn carrière in Holiday Beach Hotel en werkte in de keuken van de Kunuku Room, een van de eerste steakhouses op Curaçao. Ik zie hem nog staan. Werkte keihard want je kon hem vanuit de eetzaal zien omdat ze een glazen raam hadden en je zo naar binnen kon kijken.

De Horeca zat bij hun in het bloed, zijn vader, een grote statige man, altijd keurig gekleed, kende ik als tiener, manager die de Shell club, Piscadera runde waar wij over het hek klommen om daar te gaan zwemmen en de meiden te versieren en waar wij zaterdag gingen dansen op muziek van Norman Moron met Chebu achter de bar. Geen wonder dat Prins Bernhard koos om daar te logeren en gewoon zonder beveiliging daar tussen de mensen zat en niet zoals de over het paard getilde politici die wij hier nu hebben die het nodig vinden om door 8 man beschermd te worden.

Later heeft pa Roelofsen Fort Nassau gerund en kon je zeker van zijn dat je een fantastische avond had.
Lou heeft aan de opening mee gedaan van het eerste Happy Hour op Curaçao in de Cocolishi lounge in Holiday Beach,wat een enorm succes bleek te zijn, met Doe Willems als allereerste klant.

Lou is later naar Aruba verhuisd waar hij Food en Beverage runde voor Holiday Inn Aruba waar hij erg geliefd en gerespecteerd was. Bewijs daarvan is dat hij de godfather werd van geloof ik 130 kinderen van werknemers. Een eerlijke, rechtvaardige, sympathieke man met een gevoel voor humor wat je dagen later nog om kon lachen.

Lou heeft altijd grote hotels gerund, in Sint Maarten, Bahamas, maar zijn hart lag in Curaçao en hij keerde terug om te proberen het Plaza Hotel nog te redden wat hem jammer genoeg niet gelukt is vanwege onenigheid tussen de eigenaren.

Zijn twee dochters hebben ook dat Horeca bloed door hun aderen lopen en zitten ook in de Horeca business hier en in Aruba.

Hardwerkende man die altijd van droomde om in een klein bootje wat hij een tuf tuf bootje bootje noemde, bij zonsondergang met zijn vrouw en de honden op het Spaanse water te varen.

Het deed mij pijn om de sterke, stoere, autoritaire man te zien wegkwijnen tot een hulp behoevende kleine man waarvan je kon zien dat hij geen levens vreugde meer had. Het is een machteloos gevoel vooral als je samen zoveel hebt mee gemaakt en je hem niet kan helpen.

Hij heeft tot het eind gevochten maar het mocht niet baten, ik zal mij nog heel lang blijven herinneren, alle mooie en stoute momenten die wij meegemaakt hebben met een glimlach op mijn gezicht.

Lou het gaat je goed, goede reis “bieuw” en See you when I see you.

Ga de boel daar waar je ook mag zijn op stelten zetten en blijf lachen!

Arthur Donker