30 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | De geest is uit de fles

HomeColumnColumn Ariën RasmijnColumn Den Cayente | De geest is uit de fles
Facebook-baas zegt sorry in advertenties

We leven in de tijd waar schrijvers als Orwell en Ballard ons voor hebben gewaarschuwd. In China hebben burgers te maken met een door de regering ingevoerde sociale ratingsysteem. Iedereen krijgt een score en die kan omhoog of omlaag, afhankelijk van jouw gedrag. Doe je liefdadigheidswerk, dan gaat je score omhoog en kom je eerder in aanmerking voor bijvoorbeeld een goedkopere hypotheek.

Word je door een van de miljoenen camera’s in jouw stad betrapt op verkeerd oversteken, dan gaat je score omlaag en loop je risico op dat je geen gebruik meer kan maken van openbaar vervoer, geen lening meer kan afsluiten en het land niet eens meer uit mag. De staat verklaart je tot ‘onbetrouwbaar persoon’ en daar moet je maar mee doen.

In het Westen en bij ons in de Derde Wereld zijn we allemaal in de ban van Facebook. We zijn eraan verslaafd en we hebben onze levens, alles wat we weten en maken daarin geupload en al die informatie gaat naar bedrijven en daar krijgen we helemaal niks voor terug. Sterker nog, diezelfde informatie wordt dan weer door Facebook en haar klanten gebruikt om ons te manipuleren in onze consumptie, de vorming van onze ideeën en onze politieke keuzes. We weten dit inmiddels, maar we kunnen Facebook niet loslaten.

Ook niet wanneer de mensen die zelf aan de site hebben gebouwd nu rouwig toegeven dat alles, niet alleen aan sociale media maar ook aan de telefoon die je nu wellicht in je handen hebt, gemaakt is om je constant een shot dopamine te geven zodat je al heel gauw niet meer zonder kunt. Vroeger kon zo’n openbaring nog voor een verandering zorgen. Nu zijn we zo diep in onze afhankelijkheid dat we gaan redeneren dat Facebook afsluiten toch geen zin heeft. Omdat als we zonodig principieel willen zijn, we ook consequent dochter-apps Instagram en Whatsapp uit onze telefoons zullen moeten halen. Omdat Facebook ons nog altijd met elkaar in contact houdt. Niet alleen met die ene neef of oud-klasgenoot ver weg, maar gewoon met je buurman.

Het gemak van al je ‘vrienden’ met een post kunnen bereiken maakt de verslaving en we gaan never nooit meer terug naar een tijd waarin dat niet zou kunnen.

Na de openbaringen rond Cambridge Analytica was er een oproep in Nederland om Facebook massaal op te zeggen. Ik vraag me af hoeveel mensen inmiddels terug zijn. Uit pure jeuk. De jeuk die junks ook voelen wanneer de dealer niet thuis geeft. De geest is en blijft uit de fles. Zelf ben ik ook zo iemand geworden. En ik haat het. Vroeger kon ik nog zeggen dat ik nog op Facebook zat omdat daar het nieuws zou zitten. Dat is allang niet meer zo. Nu is bijna alles daar dubieus en nauwelijks verifieerbaar en zit ik er eigenlijk nog omdat ik gewoon eraan verslaafd ben. Ooit ga ik stoppen. Maar vandaag post ik maar weer een grap of een meme of een serieus bedoelde mening of deze column.

Maar het gaat zoveel verder dan Facebook. In de VS en Europa worden zoveel aspecten van het leven, zowel openbaar als intens privé, beïnvloed door data en AI. Overal kijkt of leest iemand of een supercomputer mee. Waar je ook op wifi-inlogt, geef je alles weg. Bestel je een keer een Uber, dan krijg een paar dagen daarna ongevraagd bericht van dat je chauffeur toevallig in de buurt is voor het geval dat. Eten bestellen? Voor je het weten kennen ze jouw voorkeuren beter dan jijzelf. Overal, altijd, op manieren die je nooit helemaal zult doorgronden, is er iemand of een chip heel dichtbij.

Er is geen weg terug wanneer je een stap ‘vooruit’ neemt. Maar hier op Aruba lopen we – ondanks dat we zo nog achter. En dat zou weleens goed kunnen uitpakken voor de verandering. Zelf roep ik net als zoveel anderen keihard voor meer data. De overheid moet efficiënter en dus automatiseren. Paypal moet hier kunnen. AI en blockchain (al rijst de laatste tijd wel de vraag ‘hoe dan?!’ over dat laatste) moeten hier verder hun intrede maken en we moeten mee in de vaart der volkeren.

Maar moeten we juist de stappen die we voor ons zien niet nader bekijken? Is hier niet een kans om juist een manier te vinden om privacy voor onze burgers te waarborgen en om diezelfde privacy als selling point aan te bieden aan onze bezoekers zonder dat hun gebruiksgemak eraan lijdt? Want die privacy, die vakantie van de grid, dat wordt misschien wel het grootste luxe goed van de toekomst.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Le

Dit artikel is geplaatst in

1 reactie

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties