28 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Isla di Oro

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Isla di Oro
Isla di Oro | Column Arien Rasmijn

Ooit wilden ze in het mangrovegebied bij Isla di Oro een dolfinarium neerzetten. Dat ging niet door. Indertijd was er ophef rond de vraag of er überhaupt een dolfinarium moest komen omdat daarvoor dolfijnen uit het wild zouden moeten gehaald en opgesloten zouden moeten worden.

Sindsdien hebben plekken als Seaworld hun beleid moeten aanpassen en worden shows met dolfijnen en orca’s weg gefaseerd. Hier op Aruba lopen ondertussen op Renaissance Island zes flamingo’s rond waarvan de vleugels zijn geknipt zodat ze niet kunnen wegvliegen. Elke dag worden ze constant achterna gelopen door toeristen voor een foto op Instagram en eerlijk, al was ik er zelf ook laatst en heb ik ook kiekjes van die beesten geschoten, ik weet ook niet hoe goed dat is voor hun gemoed. Feit is wel dat het een van de meest succesvolle attracties van ons eiland is. En feit is dat we allemaal behoorlijk selectief en inconsequent zijn over wat wij goed en fout vinden.

Als het Zoëtry-project doorgaat (en vooralsnog lijkt het daar wel op, al sprak ik de minister van Infrastructuur gisteren en gaf hij aan dat er zeker nog geen definitief groen licht is), dan wordt het ook een attractie op zich. Bali-achtige taferelen, net als dat andere eilanden in de regio inmiddels ook hebben. En natuurlijk is daar, net als toen met het dolfinarium, de nodige tegenstand op. Dit keer gaat het om de mangroves zelf. Daar heeft de projectontwikkelaar op proberen te anticiperen door NGO’s te benaderen en een marinebioloog in de arm te nemen die met een rapport moest komen waarin stond dat de mangroves er om een of andere manier juist op vooruit zouden gaan als daar zou worden gebouwd. Het water daar staat namelijk voor een groot deel stil en dat is niet goed voor de mangroves en de vissen en daardoor krioelt het ook van de muggen. De projectontwikkelaar zou daar wat aan kunnen doen door ervoor te zorgen dat het mangrove dat na de bouw overblijft van doorstromend water kan genieten. Maar gekapt zal er worden. Reken daar maar op.

Dat er mangroves gekapt worden is op zich niet eens de grootste ramp. Als ze bij Zoëtry een beetje nadenken over hun PR, dan leggen ze een permanent fonds aan voor de aanleg en verzorging van nieuwe mangroves en koraal en daarmee wordt op termijn de boel vergeten en kunnen ze zelf ook extra toevoegen aan hun ecologisch verantwoorde BS brand story. De echte ecologische ramp ligt meer in het feit dat er gewoon weer een hotel wordt neergezet ergens. En dit hotel van 60 kamers betekent dus tussen de 40 en 60 constant draaiende mini-huishoudens, met elk hun eigen consumptie van allerlei soorten energie en productie van allerlei soorten afval. Niet alleen binnen het hotel maar ook in alle huishoudens van het extra personeel dat vanuit het buitenland zal worden aangetrokken. Dan kun je als bedrijf zo groen zijn als je wilt om je ecologische voetspoor te verkleinen, het blijft een flinke voetspoor. Maar ook daar ligt de kern van het probleem niet. Het ligt namelijk bij onszelf.

Het gebied van Isla di Oro ligt decennia te verpauperen. Als land hadden we het zelf terug kunnen kopen en tot, bijvoorbeeld, natuurpark kunnen ontwikkelen. Maar al die tijd hebben we niks ermee gedaan en hebben we het zelf uit onze handen gehouden. Niemand die ernaar vroeg of heeft geopperd om er dan maar zelf wat mee te doen. Want kennelijk zijn we er geen moeite mee wanneer een projectontwikkelaar iets zo lang laat liggen. In die tijd hebben we zelf een marinebioloog in de arm kunnen nemen, zelf geulen kunnen aanleggen om water door te laten stromen zoals net daarnaast bij Santo Largo. Maar onze mindset is al zo lang zo gericht op het comfort van vreemden met grote zakken met geld dat het idee al niet eens meer bij ons naar binnen schiet. Hoogstens is er wat protest van NGO’s de onderling zoveel ruzie met elkaar maken dat ze niet eens samen een verklaring kunnen geven over of ze het Zoëtry-project nou nog wel of niet steunen. En zo schrijden de dagen hier voort onder de zon en de schaduw van de mangrovebomen. Dit eiland is al heel lang niet meer van ons.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties