In mijn lijf schettert iets van lente, een nieuw begin, een roer dat om moet. Weg van de gebaande paden. Ik zoek naar ander werk zodat ik op mijn oude dag nog een keer fris kan bloeien. Geen columns en theater, geen goedbetaalde grote bek. Nee, iets totaal nieuws. Iets waar de maatschappij werkelijk iets aan heeft.

Er zijn op dit moment nogal wat baantjes vrij. Burgemeester van Amsterdam natuurlijk, maar dat word ik niet. Heb wel gesolliciteerd. In de eerste ronde al. Pijnlijk om te lezen dat volgens Remkes alleen maar kneuzen hebben gereageerd. Hoor wie het zegt. Femke en ik voelen ons in elk geval allebei diep gekwetst.
Maar er is meer. Spanje zoekt een nieuwe premier en Real Madrid een nieuwe coach. Volgens mij is dat laatste een klusje dat iedereen kan. Met zoveel talent in de basis. Moet Ronaldo wel blijven. Mijn naam gonst rond Bernabéu en als ik het word, weet die gluiperd van een Sergio Ramos dat hij er als eerste uit vliegt. Geen geniepige vrijworstelaars in mijn team. Voetballen heet de sport.

Maar er is meer. De PIM is eruit geflikkerd bij de KNVB. De wat? De PIM, oftewel de prestatie- en innovatiemanager. Ooit aangesteld door het wandelende dwaallicht Hans van Breukelen, die in Zeist een tijdje voor directeur mocht spelen. De ex-topvolleyballer Peter Blangé kreeg voor deze wetenschappelijke functie tweehonderdvijftigduizend euro per jaar. Voor wat? Voor een onbegrijpelijk rapportje dat alleen door het zwevend orakel Van Breukelen is begrepen. Maar ik doe het baantje er graag bij. Heb bij de sollicitatie voor de zekerheid alvast een lijvig rapport ingeleverd. Wat erin staat? Hard trainen en zoveel mogelijk doelpunten maken. Of is dat te simpel?

Maar er is meer. De vrouw van Boris Becker zoekt een nieuwe man. Een die wel wat te besteden heeft, maar die ook een beetje goed met geld om kan gaan. Er moet een kleine schuld van een slordige zestig miljoen worden weggewerkt. Ik overweeg om me vooral te laten adviseren door de vroegere staalharde Vestiaboys Marcel de Vries en Arjan Greeven. Ik begrijp dat de beide heren binnenkort alle tijd hebben om zich vanuit de bajes rustig in deze financiële warboel te verdiepen. Hoewel? De rechter moet nog officieel uitspraak doen en we weten dat die in ons land soms knap verrassend kan zijn. De heren hadden allebei ongetwijfeld geen gemakkelijke jeugd, dus wie weet lopen ze binnenkort samen fluitend naar buiten en hoeven ze zich nooit meer ergens te melden. Kunnen ze Volkert helpen met het pakken van zijn koffers.

Maar er is meer. Hans Alders is gedesillusioneerd opgestapt als Nationaal Coördinator in Groningen en ik moet zeggen: die draaikontenbaan lijkt me fantastisch. Gezellig op de knie van de wiebelende Wiebes, lachend naar de NAM en ondertussen kluitjes naar de slachtoffers van de aardbevingen gooien. Die mogen er lekker mee in het riet spelen. Ingewikkeld kan dit bijbaantje niet zijn. Hans had nog alle tijd om er meer dan twintig (20!) andere beuntjes bij te hebben. En niet zomaar nevenfuncties. Hij moet bijvoorbeeld namens de regering het volk rond Schiphol en Lelystad zo lang mogelijk zoet en doof houden. Je moet het maar willen.

Maar er is meer. Er zijn ook hele rare nieuwe spookfuncties. Moordenaar van Russische journalisten bijvoorbeeld. Journalisten die niet dood hoeven. Ingewikkeld? Zeer. Je moet zeulen met varkensbloed en het lijk van je slachtoffer begeleiden tot in het koude mortuarium. Ik snap het nog steeds niet. Het nieuws wordt inderdaad met de dag nepper. Een moordenaar die niet moordt. Is dat hetzelfde als een keeper die niet keept? Zoals die lieve zielige Duitser Karius van Liverpool. Die staat ongetwijfeld op de loonlijst van een Chinees goksyndicaat. Of zat zijn ijdele tutknot gewoon te strak? Amusant was het allemaal wel. En daar gaat het toch om? Dus ik weet het: ik word lekker keeper.

Bron: NRC Handelsblad