De duizenden dampende liefdesappjes van onze nationale polderhomo Gordon en zijn ex-verloofde dokter Kevin waren natuurlijk niet te versmaden deze week. Ik las een paar van die tortelberichtjes en had onmiddellijk meelij met die arme rechter die ze alle drieduizend tot zich heeft moeten nemen. Hoeveel geilkwijl kan een mens aan? Ben wel blij voor Gordon dat hij onschuldig is. Zoals altijd eigenlijk.
Het lag weer aan de ander. Dat lijkt me zo lekker. Dat het nooit jouw schuld is. Ben nu trouwens alweer razend benieuwd waarmee hij volgende week in het nieuws komt.
Waar ik ook heel erg om gelachen heb was die snikkende Amsterdamse wethouder bij het onthullen van het beetje saaie logo van de Johan Cruijff Arena. Ik vroeg hem waarom hij zo emotioneel was. Zijn antwoord was duidelijk: Het kwam niet zozeer door Johan en Eberhard zoals hij in eerste instantie zei, maar door het feit dat er eindelijk iets in Amsterdam gelukt was. Of ik weleens van de Noord/Zuidlijn had gehoord? En de verbouwing van het Rijks? En de financiën en het bestuurlijke gesodemieter bij het Stedelijk? Vandaar deze opluchtende huilbui. Hij had ook nog een nieuwtje: Blokker wordt de nieuwe sponsor van Ajax.
Maar het gezelligst vond ik deze week het verplichte wandelingetje van onze Koninklijke Familie door mijn favoriete studentenstad Groningen. Vooral die zenuwachtige blik van Willy was geweldig. Wat hij dacht? Doorlopen want voor je het weet gaat het hier schudden? Of misschien brandden de aandelen Shell van zijn moeder wel in zijn binnenzak en was hij bang dat iemand die zou ontdekken. Dan was hij niet levend de stad uitgekomen. Geestig dat de Republikeinen ondertussen hebben uitgerekend dat deze hebberige poppenkastfamilie ons geen zestig, maar meer dan driehonderd miljoen per jaar kost. Hoewel dat natuurlijk wel een partijdig onderzoek is geweest. Of het waar is? Rutte ontkent het. Dus dan klopt het rapport inderdaad niet. Want Mark zal nooit iets zomaar ontkennen.
En nou komen we bij het heerlijke hoogtepunt van afgelopen week. De memo’s die op VVD-partijstukken leken en op een zijtafel waren beland waar niemand van de huidige coalitie ze tijdens de formatie gezien had of in elk geval niet had herkend als een door collega Wiebes in opdracht van Paul Polman van Unilever in elkaar geflanst verhaaltje. En Wiebes zelf was dat opstel van 1,4 miljard totaal vergeten. Hij dacht dat het een reisverslag van Halbe was. Zijn beroemde vakantie naar Rusland.
Ik begrijp ondertussen dat de stormschade groot is binnen de coalitie, maar wat was het leuk. Ik heb al zeker tien keer het betoog van Buma teruggeluisterd. Geen touw aan vast te knopen. Als ik dit weekend hoor dat Sybrand is opgenomen op de gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek in de buurt van Den Haag dan ben ik niet verbaasd. Zijn optreden was bijna nog schrijnender dan dat van zijn kompaan Alexander Pechtold, die niet verder kwam dan een tragisch gestamel en een zeldzaam droeve blik. Zelden iemand zo hartstochtelijk naar zijn inmiddels beroemde spijtflatje zien verlangen.
En dan die arme Gert-Jan Segers die absoluut niet mag liegen van zijn Schepper. Ik vrees dat hij dit weekend met de dominee langdurig in conclaaf moet om alle jokkebrokken weg te bidden.
En Mark zelf? Die ziet er inmiddels uit als een Praagse ober die een paar ontevreden Nederlandse sportschooljongens in zijn zaak kreeg. Alles is gekneusd en gebroken aan deze ooit zo smetteloze misdienaar. Gips, een mitella, een spalk, krukken, een rollator, een rolstoel en een paar pakken pleisters zorgen ervoor dat onze Alzheimerpremier nog heel even strompelend over straat kan. Zijn laatste meters.
Kon hij maar net als de Franse president Macron even langs die lieve Amerikaanse oom Donald. Die zou er vast een kusje op geven en heel lang zijn handje vasthouden. Zullen Donald en zijn Fransoos ook al stiekeme liefdesappjes uitwisselen? Vast en zeker. En zit onze Mark ook in die appgroep? Ik denk het wel, maar voorlopig ontkent hij alles.
Bron: NRC Handelsblad