Ik zit op een duintop aan zee en ik staar. Ik staar over de Noordzee en zie wandelaars met uitbundige hondjes. Ik moet denken aan een vriendin die haar nieuwe liefde zo heeft leren kennen. Langs de zee. Daar begonnen hun honden aan elkaar te snuffelen. Dat leidde tot een gesprek en niet veel later deden zij hetzelfde als de hondjes. Ik voel of ik mijn protestkeppeltje nog op heb.

Het dreigt steeds af te waaien. Te veel tegenwind. Joodse vrienden adviseerden haarspeldjes. Maar ik heb geen haar. Mijn vrouw loopt de hele dag met een hoofddoek. Onze bijdrage aan de godsdienstvrijheid. Het zijn onze jaarlijkse kopvoddendagen. De zon brandt op mijn kale knar. Als ik het keppeltje ophoud ontstaat er dus een witte cirkel op mijn verbrande pan. Ik moet daar zacht om lachen. Net als donderdag toen ik Theo Hiddema met een keppeltje zag. Hij had het niet achter, maar voorop zijn hoofd gezet. Het deed denken aan oude alpinopetscènes van André van Duin. Maar Theo bedoelde het goed. Ik vraag me af of ik mijn keppeltje straks in de badplaats op zal houden. Daar lopen veel Duitsers. En zij zijn begonnen met het advies om het niet meer overal openlijk te dragen. Ik twijfel.

Het is best stil op het strand. Ik zit op het deel dat tien jaar geleden nog een succesvol naaktstrand was. Nu zit bijna niemand bloot. Hooguit twee bejaarden. Maar ik twijfel of dat uit idealisme is of dat ze vanochtend gewoon vergeten zijn hun kleren aan te trekken. Er landen meeuwen aan de vloedlijn. Komen allemaal uit Engeland. Gevlucht uit de chaos. Gedoe om de Brexit. Ik vind het zo’n leuk linksrijdersland. Boris Johnson die zijn leugens voor een rechtbank moet uitleggen. En Alastair Campbell werd er bij Labour bijna uit geflikkerd omdat hij niet op zijn eigen partij gestemd had. Grappige jongens die politici. Dat je als een hond moet doen wat de baas wil. Dat kan lastig zijn. Vraag maar aan Zihni Özdil van GroenLinks. Die moest van Jesse Klaver de hele dag in een eikeltjespyjama rondlopen. En daar had hij geen zin in. De rest van de fractie vond die pyjama geen probleem. Graag zelfs. Zihni is er door Jesse persoonlijk uitgetrapt. Op een onbehouwen manier waar geen Trump zich voor zou schamen. Bij de SP deden ze dat slimmer. Daar mocht voorzitter Ron Meyer de eer aan zichzelf houden. Ron is de man van die komische Brusselmans-filmpjes. Humor met een grote H. Ze hebben helaas geen zetel meer over in het Europees Parlement. Die zijn allemaal naar Timmerfrans gegaan. Partijleider Lilian Marijnissen is voor Feyenoord. Dus die weet wat zware tijden zijn. Zij mag voorlopig blijven van haar vader. Dat heet liefde. Democratische liefde!

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat de paus een Harley Davidson cadeau heeft gekregen. Van een christelijke motorclub. Op de dag dat de Hells Angels verboden worden. Dus heeft de Heilige Vader zijn brommer aan een goed doel geschonken. Die verkopen hem binnenkort aan een radeloze rijke die hem in de hal van zijn bedrijf zet. Met een bordje erbij waarop staat dat deze motorfiets ooit tien seconden van de paus is geweest. Ik hoop zo dat de paus de verleiding niet kan weerstaan en er één rondje op rijdt. Liefst op de Noordzee. Hij vertegenwoordigt tenslotte Jezus dus hij kan dat. En dat hij even naar me zwaait.

Het is mooi op het strand. Ik zit eenzaam en gelukkig op mijn doodstille duintop en denk aan de file van honderden geestelijk gestoorden op de flanken van de Mount Everest. Die betalen een ton per persoon en komen langs bevroren lijken. Lijken die het niet gehaald hebben. Noord-Koreaanse politici die niet naar hun Jesse wilden luisteren.

De zon kondigt aan te gaan slapen. Hij dooft zichzelf in zee. In het donker fluit ik het liedje dat ik maar niet uit mijn kop krijg. Welk liedje? De Venga Boys. We’re going to Ibiza.

Bron: NRC Handelsblad