Als u deze column leest, is de wedstrijd tussen Brazilië en België al beslist, terwijl ik op deze vrijdagmiddag niets anders kan dan gokken en gissen wie dit potje gaat winnen. Wie ik denk? Ik denk België en ik hoop dat ook. Waarom? Omdat de Braziliaanse jengelspits Neymar dan onmiddellijk naar Thailand af kan reizen om de onfortuinlijke voetballertjes in de grot te leren duiken.
Zijn specialiteit. En dat is ook leuk voor Neymar zelf, omdat hij van de Thaise mannetjes een heleboel kan leren. Zij kunnen hem uitleggen wat zelfbeheersing is. Ze vertellen hem dan dat ze na negen dagen zonder eten niet kreunend en krijsend over de grond van de grot lagen te rollebollen, maar dat ze hun lot waardig en bedeesd ondergingen.
Wel leuk zo’n idioot als Neymar op dit WK. Lekker om met de hele wereld een gemakkelijke pispaal te hebben die in honderden vrolijke en superflauwe internetfilmpjes figureert. Maar deze blèrende idioot maakt het dan ook wel heel erg bont. Na elke schwalbe ligt hij op het veld te rollen alsof hij bezig is met een stuitbevalling van een heel zware drieling.
Ik ben sowieso gek op randzaken en nepnieuwtjes rond zo’n toernooi. Neem nou de Japanners die na hun uitschakeling tegen de Belgen hun kleedkamer spic & span achterlieten. Inclusief een briefje met het woordje ‘Bedankt’. In het Russisch. Dat je bijna denkt: is dit wel een voetbalploeg? Ze maakten ook al geen overtredingen tegen de Belgen. Ze voetbalden gewoon. Onbegrijpelijk. Heel anders dan de kickboksende Colombianen.
Las later ook nog dat de Japanse supporters na iedere wedstrijd hun vak in het stadion aanveegden. Zo kan het ook. Gelukkig las ik later ook weer normale dingen. Dat ze hun coach er ordinair uit gedonderd hebben. Na drie maanden kon hij oprotten. De man is nederig vertrokken.
De Jappen mogen van geluk spreken dat ze André Postema niet als coach hadden. Die was gewoon blijven zitten. Ik heb het over die knettergekke vmbo-bestuurder uit Maastricht van die school waar het geen leerling gelukt is om een veterstrikdiploma te halen. Laat staan iets meer. André is de voorzitter van dit zootje en zit met Bison Kit aan het pluche geklonken. Begrijp dat hij ook nog senator voor de PvdA is. Fractievoorzitter zelfs. Opvolger van de legendarische Marleen Barth. Zij heeft hem inmiddels aangeraden om een weekendje naar de Malediven te gaan. Dan komt het allemaal goed.
Was wel leuk om door deze zaak de naam van Marleen Barth terug te lezen. Ik was haar bijna vergeten. Zal ze inmiddels al een nieuw beuntje hebben? Dit soort zit nooit lang zonder klusjes. Of is ze zo slim om even in de luwte te wachten tot iedereen haar domme zonden is vergeten? Zo slim is Halbe in elk geval niet. Die stond juichend klaar om ons land te gaan vertegenwoordigen bij de Wereldbank. En Rutte vond het prima. Die steunde de oude zwaargewonde fantast zelfs volmondig. Gelukkig waren er een paar realisten die de premier wakker hebben geschud en Halbe hebben aangeraden zich netjes terug te trekken. Er zijn grenzen.
Mark was er even niet bij met zijn hoofd. Nog helemaal in the winning mood. Hij had deze week in een verloren seconde ‘no’ tegen Trump durven zeggen. Dat was meteen wereldnieuws. Bij Shell wisten ze niet eens dat hij dat woordje kende. Wie het klusje van Halbe nu gaat klaren? Jos van Rey? Die zag ik ook weer in de krant en volgens mij is die wel toe aan een verzetje. En anders de oude VVD-voorzitter Henry de crematiekeizer, die ook weer gezellig in het nieuws was. Nu wegens een klein geschil met de fiscus. Het gaat om twintig miljoen. Las ik nou ook iets over valsheid in geschrifte? En dat allemaal nog steeds met dat malafide Haagse ovenclubje van hem. Gewoon verdacht van zware criminaliteit.
Moet het OM op dit spul ook geen richtmicrofoons zetten? In plaats van op gewone journalisten. Microfoons op het gajes zelf. Henry, Halbe, Jos en Mark. Mark ook? Ja Mark ook. U leest het goed.
Bron: NRC Handelsblad