Liefde of economische bedrijvigheid?

Op 11 mei was het Moederdag. Op 14 mei 1905 stierf in Philadelphia, USA ene mevrouw Jarvis. Haar ontroostbare dochter Anna slaagde erin een blijvend gedenkteken voor Mama op te richten. De tweede zondag in mei werd Moederdag. De voormalige socialistische landen deden er niet aan mee, want Moederdag was een verderfelijke kapitalistische uitvinding. Er wordt wel vrouwendag gevierd op 8 maart.

 De vrouw als voorziening

Tussen een Nobelprijs, het minimumloon en Moederdag moet ergens een gulden middenweg bestaan.
En dat houdt niet in dat de vrouw haar echtgenoot op een voetstuk moet plaatsen, als hij elke avond na het eten afwast.
Dat is te weinig om van onder de indruk te geraken.
De economie zou ontwricht worden als vrouwenwerk (evengoed) betaald zou worden als mannenwerk.
Daarom wordt voor vrouwen in het Koninkrijk het zorgen voor gezin, kinderen, hulpbehoevende familieleden en buren ook gepropageerd.
Zo’n ethisch verantwoord beroep wordt nooit op mannen gedaan.
Hieruit is het begrip mantelzorg en participatiemaatschappij ontstaan.
In Aruba wordt gewerkt aan een vorm van sociale vormingsplicht .
Mensen met onderstand moeten werken voor hun uitkering, zoals in Nederland.
Het beroep op de eigen verantwoordelijkheid en het wegvallen van vooral financiële overheidsinzet (subsidies) moeten de kosten van de institutionele zorg en de overheidsuitgaven verminderen. Daardoor nemen de overheidsinkomsten toe.
In de reclame worden producten onveranderlijk door ernstig kijkende heren aangeprezen af en toe verlucht met een gedeeltelijk ontblote dame, zegt Renate Dorrestein.
Auto’s, frisdranken en verzekeringen verkopen beter met een pin-up erop of ernaast.
De vlot ogende, maar degelijke huisvrouwen in de reclame lijken alleen belangstelling te hebben voor het wasmiddel dat bij 40 graden het schoonste wast.
Je voelt je prompt aangewezen op de bodemloze troost uit de fles bij zoveel (goed verkopende) onzin. Oudere heren die hun wettige echtgenote inruilen voor een piepkuiken besparen de overheid veel geld.
Die jonge(re) vrouw zorgt immers voor haar man tot het einde.
Die dames zouden dus niet gekort moeten worden op hun pensioen en AOW na het overlijden van hun man, als het leeftijdsverschil meer dan tien jaar bedraagt.
Op grond van het profijtbeginsel zouden ze voor die inzet moeten worden beloond.

Vooroordelen en wensdromen

In het algemeen wordt gedacht dat mannen rationeel, koel, technisch en besluitvaardig zijn.
Vrouwen zijn emotioneel, hulpvaardig en a-technisch.
Vrouwen werken met hun gevoel en mannen met hun verstand.

Dergelijke visies liggen diep verankerd in onze visie op mannen en vrouwen.
De damesromans en de novela’s bevestigen dat telkens weer.
De dame ontleent haar waarde in de wereld aan de functie en status van haar echtgenoot en niet aan haar eigen werk.
De mooiste eigenschappen van een vrouw zijn toch een dienstbare houding, niet te veel eigen initiatief of hersens tentoonspreiden, ondergeschikt zijn aan mannelijke chefs, tevreden zijn met routinematig- en veelal slecht betaald werk – en tenslotte is daar als redding uit de nood het huwelijk en het moederschap.

Maria Liberia-Peters zei het in de negentiger jaren zo beeldend:

‘‘Een vrouw in de politiek wordt altijd door het slijk gehaald.
Een man valt in een modderplas, staat op, baadt zich en is schoon.
Een vrouw blijft vuil als zij in een modderplas gevallen is en zich heeft gebaad.’’

Door de economische situatie moeten meer vrouwen werken en is de combinatie van werk en gezin niet altijd makkelijk om kwalitatief de gewenste output te leveren.
Wel zijn vrouwen de laatste 20 jaar beter opgeleid dan mannen en zijn plichtsgetrouw en deskundig in hun werk.
Zouden de relaties tussen mannen en vrouwen gelijkwaardiger worden en zo ja welke gevaren liggen dan op de loer?

David van Dam (NRC Handelsblad)

Ellen de Bruin verklaarde in het NRC Handelsblad van 10 mei 2014 een erotisch misverstand.
In een gelijkwaardige relatie zou sprake zijn van minder seks volgens verschillende onderzoeken.
Dat zou er van komen als mannen meer huishoudelijk werk doen.
Ook vinden veel vrouwen dat niet sexy.
Als vrouwen enerzijds wel een gelijkwaardige relatie willen maar anderzijds fantaseren over een onderdanige relatie met hun man?
Waarom was de soft-sm-trilogie Fifty Shades of Grey zo’n succes?
Onverklaarbare tegenstellingen zijn lastig.
De genoemde onderzoeken zijn volgens De Bruin niet degelijk uitgevoerd, te oud, te weinig data en te eenzijdig.
Er is onvoldoende onderzoek gedaan om een dergelijke uitspraak te doen.
Nieuwer, beter of überhaupt Koninkrijksonderzoek naar de relatie tussen seks frequentie en verdeling van huishoudelijk werk, is er niet, zegt De Bruin.
Wel naar de verdeling van huishoudelijk werk op zich (de Emancipatiemonitor van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).
In dat Tijdsbelevingsonderzoek is alleen gekeken naar hoe lang we slapen en niet wat we verder nog in bed doen. Jammer, jammer.

Wel minder seks

Wel is bekend dat we de laatste twintig jaar steeds minder seks hebben, volgens De Bruin.
Hopelijk heeft u het nog niet gemerkt.

“Een aantal keren per week”

, zei in 1991 nog 58% van de negentien- tot vijftigjarigen met een relatie.
In 2006 was dat nog maar 37% (en „een paar keer per dag” zat er niet bij).
Ook besteden we sinds de jaren 70 steeds minder tijd aan het huishouden.
Misschien zijn we luier geworden, zijn de tv-series véél leuker geworden, of spelen we met onze telefoontjes in plaats van de boel thuis vochtig af te nemen.
Niemand, die het weet, concludeert De Bruin.
Seks geeft veel vermaak.
Als er door beide partners hard gewerkt wordt en er nog een gezin verzorgd moet worden, wordt er ter ontspanning misschien meer gevreeën?
Of is iedereen dan te moe?
De onbewijsbare correlatie, dat vrijen een veel leuker tijdverdrijf is, dan naar de tv turen of naar de smartphone bekoort mij buitengewoon.
Wie gaat dat nu eens degelijk onderzoeken?
Immers de toekomstige pensioenen en de aanstaande kinderen, zijn afhankelijk van de frequentie van het (il)legale vrijen en de toekomstperspectieven die de aanstaande ouders voor hun kinderen hebben.
Opgetogen en overvloedig veel tijd in bed doorbrengen leidt tot gewaagde vergezichten.
Daar moet meer mee geoefend worden.
Zo ontstaan vanzelf sublieme speerpunten voor een verantwoord universitair onderzoek.
Afsluitend een passend citaat van Willem van Oranje – vanwege 200 jaar Koninkrijk -:

“het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden.”

Oorspronkelijk was de tekst in het Frans.
Waarschijnlijk gaat het om een aan Willem van Oranje toegeschreven uitspraak.
Dit aforisme wordt ook toegeschreven aan stadhouder Willem II en stadhouder-koning Willem III.
De spreuk is afkomstig van Karel de Stoute (Charles le Téméraire) en is ook een vrijmetselaarsdevies volgens Wikepedia.
Een goed begin is, het halve werk.
Ook blijkt er in de praktijk sprake te zijn van een effectief escalatiemodel.

©2014 Renée van Aller

Renée van Aller schrijft haar financiële analyses exclusief voor de Knipselkrant Curaçao.
Renee van Aller: voormalig docente Staats-en Bestuursrecht aan de universiteit van Aruba

Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2014