Merijn de Waal
Caraïbisch Nederland – Het Amerikaanse oliebedrijf ConocoPhilips heeft beslag gelegd op Venezolaanse installaties op de Antillen. De eilanden vrezen crisis.
De Nederlandse Antillen zijn direct betrokken geraakt bij een al elf jaar oud conflict tussen het Amerikaanse oliebedrijf ConocoPhilips en de Venezolaanse staatsoliemaatschappij PDVSA. Het Caraïbische deel van het koninkrijk dreigt hierdoor meegesleept te worden bij de verdere economische instorting van Venezuela en de olie-industrie van dat land in het bijzonder.
Deze week werd bekend dat de Internationale Kamer van Koophandel (ICC) een eis à 2 miljard dollar van ConocoPhilips heeft ingewilligd om beslag te mogen leggen op PDVSA-operaties op de Nederlandse Antillen. Dit omdat het Amerikaanse concern in 2007 werd getroffen door de nationalisering van de Venezolaanse olie-industrie door toenmalig president Hugo Chávez. Het ICC bepaalde in een arbitragebesluit dat ConocoPhilips vanwege die onrechtmatige onteigening – en de vervolgens misgelopen winsten – beslag mag leggen op installaties op Aruba, Curaçao, Bonaire en Sint-Eustatius. De eerste twee eilanden zijn onafhankelijke landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden, de andere twee hebben de status van bijzondere gemeente. De olie-installaties op de Antillen spelen een sleutelrol in de verwerking en opslag van Venezolaanse olie bestemd voor de export.
Vooral de Isla-raffinaderij op Curaçao is zeer belangrijk voor PDVSA. De voormalige Shell-raffinaderij kan tot 330.000 vaten per dag verwerken en is speciaal uitgerust voor de typische, zware Venezolaanse olie. Isla is in handen van het Curaçaose staatsbedrijf RdK dat de installatie verhuurt aan de Venezolanen. Ook de nabijgelegen overslagterminals in de haven van Bullenbaai zijn cruciaal voor PDVSA. Vanwege de beslaglegging zou Venezuela inmiddels gestopt zijn nog nieuwe ruwe olie aan te voeren.
Curaçao: risico op crisis
De olieproductie van Venezuela, dat over de grootste bewezen oliereserves ter wereld beschikt, is de afgelopen jaren door de opeenvolgende nationaliseringen en ander wanbeleid sterk teruggevallen. Dit vergroot de economische malaise van het land, dat kampt met grote schaarste. De chronische tekorten aan medicijnen en voedsel hebben miljoenen burgers het land doen ontvluchten.
Premier Rhuggenaath van Curaçao waarschuwde dinsdag voor „een potentiële crisis” door de beslaglegging. „We zijn ons bewust van de mogelijke risico’s. Het stilleggen van de operatie zou een verwoestende economische en sociale impact hebben.”
De sector is zeer belangrijk voor het eiland: ze levert cruciale buitenlandse deviezen op, werk en economische activiteit. Het contract met PDVSA loopt eind 2019 af en RdK is al langer op zoek naar een nieuwe huurder. Die zou echter ook veel moeten investeren in vernieuwing van Isla, die nu nog zeer vervuilend is, ook omdat de weinige olie die Venezuela nog oppompt steeds viezer en zwaarder is.
Er werd vorig jaar enige tijd onderhandeld met een Chinees bedrijf, maar die gesprekken liepen spaak. Een Chinese huurder ligt voor de hand, omdat Beijing de belangrijkste schuldeiser is van het noodlijdende Venezuela. Dat moet een groot deel van zijn oliewinsten daarom direct weer afdragen aan China.
Eerder deze week stond de olieprijs voor het eerst in drie jaar kort boven de 70 dollar per vat. Dit werd door analisten toegeschreven aan de stilvallende productie in Venezuela en de onzekerheid rond Iran.
Bron: NRC Handelsblad
Ellende die volgt is direct te wijten aan de olieblindheid die gemakzucht veroorzaakt. Buiten de Isla is de ecomomische aktiviteit op het eiland te laag om selfsupporting te zijn.
Waarom halen we niet dezelfde truuk uit als Venezuela? Gewoon nationaliseren, de Isla. 1 Nederlands fregat voor de kust, klaar.
Dan kan iedereen hier zijn olie laten raffineren (geen sancties tegen Curacao) en als er een overnamekandidaat is verdienen we er een hoop aan.
Case closed.
Eerlijk gezegd kan ik het niet meer bijhouden, CRU, BOO, RDK, volgens mij blijft elke keer wat aan de strijkstok hangen. Ik dacht dat Clift Christiaan, voorzitter van het Multi Disciplinaire Project Team als opdracht had om een overname kandidaat te zoeken, ik ben benieuwd wat Christiaan de laatste 3 maanden voor zijn salaris van 40.000 NAF heeft gedaan. Ik denk dat ik het weet nul komma nul. Of je nou door de hond of de kat gebeten wordt.