Freek Schravesande

Rechtszaak-Henriquez Mitch Henriquez stierf bij zijn arrestatie, twee agenten worden verdacht. Hun advocaten bepleitten vrijspraak. Als er al schuld is, dan niet bij hun cliënten.

„Als íémand in deze zaak een verwijt te maken valt”, zegt advocaat Thijs Kelder, „dan is het de staat zélf”. Díé heeft de twee agenten die verdacht worden van betrokkenheid bij de dood van Mitch Henriquez niet voldoende training geboden. Al decennia is de politieopleiding ondermaats, „en dan wringt het dat deze agenten persoonlijk verantwoordelijk worden gehouden, terwijl de stáát hun niet de noodzakelijke vaardigheden heeft bijgebracht.”

Dit wringt temeer, vervolgt collega Caroline de Sitter, omdat in dit proces een beeld van de agenten is geschetst dat niet klopt. Media en de advocaten van de nabestaanden hebben hen neergezet als „racisten, moordenaars, leugenaars”. Ze zouden na het incident op 27 juni 2015 in het Haagse Zuiderpark hebben gelogen over het verloop van de arrestatie en verklaringen hebben veranderd. En politie en justitie zouden hun de hand boven het hoofd hebben gehouden. Allemaal aantoonbaar onjuist, zegt De Sitter. „Mijn cliënten hebben het gevoel de kop van jut te zijn geworden.”

Na tweeënhalf jaar stilte komt alle frustratie van de agenten er woensdag in één keer uit. In een pleidooi van 187 pagina’s zeggen hun advocaten dat het tweetal niets liever had gewild dan reageren op alle aantijgingen, maar dat dit uit veiligheidsoverwegingen helaas niet kon. In de Schilderswijk leidde de gewelddadige arrestatie van Henriquez tot dagenlange rellen en ook aan de betrokken agenten ging dit niet voorbij. Ze zijn bedreigd geweest en hebben met hun familie ondergedoken gezeten. Ook in de extra beveiligde rechtbank op Schiphol zitten agenten ‘DH01’ en ‘DH02’ in een afgesloten ruimte, hun stemmen vervormd.

In het requisitoir zei justitie afgelopen maandag de agenten schuldig te achten aan ‘eenvoudige mishandeling’, maar eiste geen straf. De twee zouden al genoeg getuchtigd zijn, intern en door de samenleving. Aanvankelijk had het Openbaar Ministerie de agenten ook mishandeling met de dood tot gevolg ten laste willen leggen, maar een causaal verband tussen het geweld en de dood van Henriquez kan volgens justitie niet worden vastgesteld.

De advocaten bepleiten woensdag vrijspraak op álle punten. De gewelddadige arrestatie van Henriquez was gerechtvaardigd, zeggen zij, omdat hun cliënten pas met de 42-jarige Arubaan werden geconfronteerd toen de situatie al was geëscaleerd. Ze dachten dat hij een wapen had, maar wisten niet dat Henriquez dit, grijpend naar zijn kruis, als grap had gezegd. De twee agenten namen het dreigingsrisico serieus en poogden hem daarom hardhandig naar de grond te werken.

Het verzet van Henriquez was zó sterk dat DH01 volgens zijn advocaat wel een nekklem móést toepassen.

„Zonder dat die werd aangezet tot een verwurging.”

Ook het geweld van DH02, waaronder twee ‘tikken’ in het gezicht en het wrijven van pepperspray in de ogen, is volgens zijn advocaat proportioneel. „In de politiewet staan geen bepalingen over welk geweld door agenten is toegestaan”, zegt advocaat Kelder die diverse deskundigen aanhaalt. „Het is vooral aan de agent zelf om in the heat of the moment te bepalen welk fysiek geweld hij nodig acht. De strafrechter mag dat gedrag achteraf slechts terughoudend toetsen.”

Henriquez is bovendien niet door verwurging als gevolg van een nekklem om het leven gekomen, benadrukt advocaat De Sitter. De patholoog die het lichaam onderzocht, had dit wél geconcludeerd, maar twee later geraadpleegde experts vinden dit zeer onwaarschijnlijk. Zij gaan uit van acuut stresssyndroom, dat vaker voorkomt bij opgewonden arrestanten. Iemand vecht zich ‘dood’ doordat diens adrenaline tot een giftig niveau stijgt, met het risico op een hartstilstand. „Een acuut stresssyndroom is op de sectietafel van de patholoog nu eenmaal niet te zien.”

Deze donderdag is de laatste zittingsdag in de zaak-Henriquez. Naar verwachting betoogt de advocaat van de nabestaanden dat de agenten acuut stresssyndroom hadden moeten voorzien. Maar dat konden de twee niet, zal hun verdediging dan zeggen. Want daaraan besteedt de staat in de opleiding ook al „geen aandacht”.

Bron: NRC Handelsblad