RD | Extreme inflatie in Venezuela heeft grote geestelijke gevolgen

René Heij | Reformatorisch Dagblad

In Venezuela is het leven duur dan ooit. De inflatie is zo hoog dat mensen als economische vluchtelingen naar het buitenland vertrekken. Ook veel christenen zijn de grens overgestoken. Toch klinkt midden in de crisis een boodschap van hoop.

Een Venezolaan die een doosje eieren koopt, moet algauw zijn halve maandsalaris aftikken. Om een autoreparatie te betalen moet hij, als het aantal mankementen enigszins meevalt, een jaar lang werken. Het zijn slechts enkele voorbeelden van de ernstige gevolgen die de hyperinflatie heeft.

Mariëtte Oosterhoff, die werkzaam is voor Trans World Radio (TWR), vloog vorige week vanaf Bonaire naar Venezuela om daar christenen te bezoeken. „Mensen leven in het algemeen onder zeer zware omstandigheden”, vertelt Oosterhoff. „Ze zijn druk met overleven. Het ontbreekt hun vaak aan voedsel en medicijnen. Bovendien valt de elektriciteit vaak langdurig uit. Transportkosten zijn zo hoog opgelopen dat predikanten niet meer kunnen rondreizen. Daarom zitten gemeenten soms lange tijd zonder voorganger.”

Oosterhoff bezocht een kerk waarvan veel leden naar het buitenland vertrokken. „Die mensen gaan dan bijvoorbeeld naar Argentinië, Chili of de Verenigde Staten.” Anderen bleven. „Zij ervaren het als een roeping om in Venezuela te blijven. „God zal voorzien”, zeggen ze dan. Terwijl er soms niet meer is om te eten dan een cracker met pindakaas.”

Halfvolle kerk

In de crisisomstandigheden komen veel mensen tot geloof, aldus Oosterhoff. „Een voorganger vertelde mij dat zijn kerk nog maar halfvol zit ten opzichte van een paar jaar geleden. Maar de mensen die nu de diensten bezoeken, volharden in het geloof.”

Volgens Oosterhoff worden de cijfers over het religieuze leven in Latijns-Amerika vaak verkeerd geïnterpreteerd. „Dan heerst het beeld dat de mensen daar heel gelovig zijn. Dat is niet zo. Ze zijn religieus, maar er zijn weinig mensen die Jezus kennen.”

Toch is de openheid voor het Evangelie in Midden- en Zuid-Amerika groot. „Er is veel geweld. Denk aan de drugsoorlogen, maar ook het geweld tegen vrouwen. Tegelijkertijd is er vrijheid van godsdienst. Dat biedt mogelijkheden om de bevolking met het Evangelie te bereiken. Als christelijke organisatie kun je je boodschap gerust verspreiden, zolang je geen politiek gaat bedrijven.”

Protesten tegen president Maduro worden door soldaten hardhandig neergeslagen. Meerdere mensen zijn daarbij om het leven gekomen. „Zolang het leger achter het staatshoofd staat, is het gevaarlijk om in opstand te komen. Militairen treden zeer wreed op tegen opstandelingen. Zo is laatst een vrouw vastgezet in een mannengevangenis, met alle gevolgen van dien.”

Santeria

De christenen in Venezuela zien volgens Oosterhoff nog een ander groot gevaar: de opkomst van inheemse godsdiensten. Er zijn immers niet alleen maar bekeringen tot het christelijk geloof. „Een groeiend aantal mensen neemt hun toevlucht tot ”santeria”, een Afro-Cubaanse religie die gevoed wordt door wraakzucht.”

Door aan allerlei rituelen deel te nemen, zoals het drinken van dierenbloed, geloven aanhangers van santeria dat ze bescherming zullen krijgen van bepaalde goden. De handelingen zouden helpen tegen ziekte, hartaanvallen en zelfs aanvallen door criminele bendes. Al in 2008 berichtte het Amerikaanse NBC News over de opkomst van de Cubaanse religie, die mogelijk verband zou houden met de overkomst van Cubaanse artsen na een deal tussen de toenmalige Venezolaanse president Chavez en zijn Cubaanse ambtgenoot Castro.

„De kerken hier bidden er veel om dat de santeria niet nog meer aanhangers zal krijgen. Er wordt ook diaconaal werk verricht. Zo is er een speciaal programma voor kinderen, waarbij aan hen voedsel wordt uitgedeeld.

Kinderen hebben vaak honger, dus een beker havermoutpap wordt vaak met smaak tot op de bodem leeggedronken. Maar ze krijgen ook geestelijk voedsel, als hun verteld wordt Wie de Heere Jezus is.”

Bron: Reformatorisch Dagblad