WILLEMSTAD – Het is nu bijna een jaar geleden dat Helmin Wiels, de grote winnaar van de Curaçaose verkiezingen, werd doodgeschoten op het strand van Marie Pampoen.
Elf maanden en nog twee doden later lijkt er nog steeds geen zicht op de berechting van de intellectuele daders’ van de moord.
Sinds de moord op zondag 5 mei 2013 is nog altijd niet duidelijk wie achter de moord zit op de populaire leider van partij Pueblo Soberano, tevens de winnaar van de verkiezingen toen.
Advertentie
Hoewel justitie op Curaçao zegt de opdrachtgever en de schutter te hebben gearresteerd, spreekt men ook van de ‘intellectuele opdrachtgevers’ die nog gevonden moeten.
Wie zijn die mannen ‘achter de moord’?
Behalve huiszoekingen bij onder andere ex-premier Gerrit Schotte en gokkoning Robbie Dos Santos zijn er zes arrestaties gepleegd.
De zes mensen die tot nu toe zijn opgepakt, komen allemaal uit de wijk Koraalspecht, een ruige buurt met een hoog werkeloosheidspercentage die direct grenst aan het populaire toeristenstrand Mambo Beach en aan de andere kant aan het complex van Bon Futuro, de beruchte gevangenis van Curaçao.
Eén van de arrestanten, Luigi ‘Pretu’ Florentina, lag vorig najaar binnen tien uur nadat hij werd overgedragen van de Nederlandse marechaussee aan de Curaçaose politie, dood in zijn cel.
‘Zelfmoord door verhanging’ luidde de officiële versie.
‘Moord’ zegt de straat op Curaçao. ‘Iedereen weet dat de bewakers bij Barber, het slechtst bewaakte cellencomplex van Curaçao, waren bedwelmd,’ zegt een bezoeker van Silva Snack aan de Santa Rosaweg.
‘Wel raar: word je aan de Curaçaose politie overgedragen, ben je dezelfde avond dood,’ vindt een andere bezoeker.
Florentina is niet de eerste dode verdachte in de zaak.
Vlak na de moord op Wiels werd Florentina’s overbuurman, Raul ‘Bolle’ Martinez, en de huurder van de vlucht- auto samen met het uitgebrande vehikel dood aangetroffen op de vlakte van Hato, een gebied waar meer afrekeningen plaatsvinden.
‘Als u hier verdachte dingen ziet, meldt het!’ staat op een bord langs de enige zandweg op de dorre vlaktes.
Andere gearresteerden zijn Elvis ‘ Monster’ K. (36) die men ziet als de schutter, Burney ‘Nini’ F. (42) die als opdrachtgever wordt gezien, Carlos P. (31) en Dangelo ‘Panchek’ D. (26) en Monica B., de vriendin van Monster. Zij is inmiddels weer op vrije voeten.
Van K. wordt gezegd dat hij nog meer moorden pleegde, maar belangrijker: dat hij een verklaring heeft afgelegd. Daarom is hij voor zijn veiligheid naar Nederland overgebracht.
‘Om een tweede ‘zelfmoord’ te vermijden,’ roept men bij Silva Snack.
De Soepgroep
Op 21 mei komt de zaak dan eindelijk voor bij het Openbaar Ministerie op Curaçao.
Dan is K. ook aanwezig.
Maar hoewel de tot dusver gearresteerde mannen de rollen van onder andere opdrachtgever en schutter worden toegedicht, is er nog steeds geen zicht op de ‘intellectuele daders’, zoals de echte opdrachtgevers op Curaçao genoemd worden.
Want gezien er nul directe relaties waren tussen Wiels en de arrestanten lijkt een opdrachtgever van bovenaf niet onwaarschijnlijk.
Vraag: wie had een duidelijk motief en staat wél in relatie tot een van deze arrestanten?
Op Curaçao wordt volop gefluisterd en wijzen vingers inmiddels alle richtingen op.
Direct na de moord wezen ze massaal naar de zogenaamde NLS, een groep jongeren in Koraalspecht.
Deze ‘gang’ zou in opdracht moorden, roven en drugs dealen.
Echter, bij een bezoek aan de wijk vond Nieuwe Revu in plaats van een tot de tanden bewapende killergang een groepje geiten houdende hangjongeren, bepaald geen Caribische equivalent van de bloeddorstige Crips.
En een motief valt er ook niet te ontdekken.
De naam van gokkoning Robbie Dos Santos werd snel als ‘intellectuele dader’ genoemd, net als die van ex-premier Schotte.
Plus die van politici Ivar Asjes en Elmer ‘Kadé’ Wilsoe, vooraanstaande leden van Pueblo Soberano, Wiels’ eigen partij.
De nieuwste groep intellectuele verdachten is de zogenaamde Grupo di Sopi, oftewel de Soepgroep.
Dat zijn dertig intellectuelen en zakenmensen die wekelijks met elkaar een bord soep eten.
Dat nieuws kopte de Papiamentstalige krant Ultimo Noticia op 25 maart groot op de voorpagina.
Nu wordt deze krant gezien als spreekbuis van de gewezen premier Schotte en daarom niet erg serieus genomen.
De leden van de Soepgroep maken zich ook al niet druk om de aantijgingen.
‘Onzin,’ zegt politicus Alex Rosario die voorheen lid was van de Grupo di Sopi. ‘Maar dit soort berichten geeft wel aan dat sommige mensen onrustig worden.’
De Soepgroep-leden lijken ook al geen enkel motief te hebben om Wiels uit de weg te ruimen.
Dat ligt anders bij de officieel in Sint Maarten residerende gokkoning Robbie Dos Santos. Zijn halfbroer Jamaloodin was onder Schotte minister van Financiën en dus gekoppeld aan de ex-premier, ook een vaste bezoeker van Sint Maarten.
Wat hebben die twee met elkaar te maken?
Stembiljetten gekocht
Het volgende: een van de eerste dingen die Helmin Wiels deed na zijn verkiezingsoverwinning was het aankondigen van een belastingtechnisch onderzoek naar een twijfelachtige constructie van uitkeringen van Robbie’s gokgelden via staatstelefoonmaatschappij UTS.
Daarnaast zijn er aanwijzingen dat hij het toezicht op het Curaçaose gokwezen bij een Canadese organisatie wilde onderbrengen, in plaats van dat bij de afgezanten van de eigen gokbazen te laten.
Op Aruba zouden er gesprekken tussen Wiels en de Canadezen zijn geweest.
Ook de gokbelasting werd weer bespreekbaar.
Onder Schotte had het gokwezen van dat soort dingen niet te vrezen.
Schotte bleek namelijk goed bevriend met casinobazen en gokkoningen.
Die hielden hem zo graag in het zadel dat arrestant ‘Nini’ volgens verschillende mensen in Koraalspecht in 2010 de stembiljetten van de hangjongeren voor 100 gulden per stuk opkocht, met als doel Gerrit Schotte aan een verkiezingsoverwinning te helpen.
Die er, hoewel misschien niet per se daarom, ook kwam.
Volgens de verhalen betaalde Nini de stembiljetten overigens niet met eigen geld, maar met geld van Robbie Dos Santos, wiens hoofdkantoor van Robbie’s Lottery in dezelfde wijk zit.
Ook de gokbelasting werd onder Helmin weer bespreekbaar
Dan wordt op Curaçao in verband met deze zaak ook nog heel zachtjes de naam Francisco Corallo genoemd, een zakenpartner van Dos Santos. Corallo is een Italiaan die in eigen land wordt gezocht wegens een grote smeergeldaffaire, maar die officieus op Sint Maarten woont.
En behalve op dit eiland ook gokbedrijven op Curaçao heeft. Schotte is goed bevriend met deze casinobaas die hem zelfs (in het Italiaans) ‘neefje’ noemt en die er tevens voor verantwoordelijk wordt gehouden dat de gokbelastingen via stromannen afgeschaft werden toen Sint Maarten en Curaçao op 10-10-10 onafhankelijke staatjes binnen het koninkrijk werden. Onder Schotte kon dat allemaal.
Wiels echter, dreigde daar een duur stokje voor te steken, te beginnen met het direct bekendmaken van de fraude met UTS en de dreiging dat de Canadezen werden ingeschakeld om de gokbranche in de gaten te houden.
Om nog even door te gaan over Italianen, de moord op Wiels heeft iets weg van een scène uit een maffiafilm: anti-corruptie politicus wordt door huurmoordenaars op klaarlichte dag in koelen bloede doodgeschoten.
En maffiamoorden gaan steevast over geld.
‘Nee, dit is duidelijk geen crime passionel,’ zegt ook een Curaçaose advocaat die niet met naam genoemd wil worden. ‘Dat soort dingen gebeurt in Italië, niet op Curaçao. Dan wil je de mensen de stuipen op het lijf jagen.’
En dat is gebeurd, gezien het gefluister.
Maar hoewel de verhalen en geruchten inmiddels talloos zijn, blijven harde bewijzen uit. De Curaçaose politie is inmiddels ‘van de zaak af’.
Het onderzoek naar de moord op Wiels is overgenomen door het Recherche Samenwerkingsteam, kortweg het RST.
Maar erg veel vruchten lijkt die samenwerking inzake de moord op Wiels niet af te werpen.
Ook zij lijken met de handen in het haar te zitten.
Dat blijkt onder andere door de arrestatie van Koraalspecht-bewoner ‘P.B., eind februari. P.B. gaf Nieuwe Revu vorig jaar een rondleiding door zijn wijk.
‘Ze hebben me dagenlang vastgehouden,’ vertelt hij nu. ‘Zogenaamd voor witwassen en afpersing, maar de enige vragen die ik kreeg, waren over No Limit Soldiers en het artikel in Nieuwe Revu. Wie de mensen op de foto’s waren.’
P.B. zegt dat niet te weten.
‘Ik ken niet iedereen in de wijk.’
En hij zegt verder de mensen van het RST niet te vertrouwen.
Als P. B. – het is ondertussen half maart – na bemiddeling van een vriendin eindelijk zijn spullen op kan halen bij het RST dat gevestigd is in een luxe kantoorpand zegt een RST’er die zich voorstelt als Henk:
‘Nee, ik kan u uw spullen niet zomaar meegeven. Komt u morgen om 9 uur terug, dan kan ik meer voor u doen.’
De volgende dag uur meldt P.B. zich weer. Nu duiken de spullen toch op.
Uit een verfrommelde, blauwe plastic vuilniszak die op de grond in de hal wordt gezet, komen verschillende voorwerpen in doorzichtige zakjes tevoorschijn.
Twee smartphones, een laptop, een zakmes, een kleine mobiele telefoon, een portemonnee en verschillende usb-sticks.
P. mist echter zijn Blackberry en zijn zaklamp en wil niet tekenen voor ontvangst.
RST’er Henk en zijn vrouwelijke collega, die verantwoordelijk blijkt te zijn voor in beslag genomen spullen, staan er schouderophalend bij.
De zaklamp blijkt uiteindelijk in de tas van de laptop te zitten. De Blackberry blijft zoek. De vrouw maakt een aantekening.
Vijf minuten later in de auto, blijkt de Blackberry in een vakje van de laptoptas te zitten.
‘Wekenlang hebben ze mijn spullen gehad,’ zucht P. ‘En deze hebben die duur betaalde Nederlandse politiemensen niet eens gevonden.’
Het feit dat het RST in maart nog steeds vraagt naar wie er op de foto’s staan bij een in september gepubliceerd Nieuwe Revu-stuk draagt ook niet bij tot zijn vertrouwen in het kunnen van het RST.
‘Snap je nu waarom die moord nooit wordt opgelost?’
RST niet populair
“Nederlandse rechercheurs op Curaçao zijn goed, maar arrogant. En genieten soms iets te veel.”
Het uit zo’n honderd Nederlanders bestaande Recherche Samenwerkingteam is zo’n twintig jaar geleden opgericht om de politiekorpsen op Curaçao, Sint Maarten, Saba en Sint Eustasius te ondersteunen.
Verder werken de diensten samen op het gebied van drugs- en terorrismebestrijding, het afhandelen van nood- en rampenplannen en de bestrijding van de zware georganiseerde criminaliteit als witwassen, wapen- en mensenhandel.
Het RST kent strenge regels: geen drugsgebruik, geen relaties met lokale vrouwen en geen recreatief bezoek aan plekken als bordeel Campo Alegre.
In het verleden zijn meerdere mensen weggestuurd wegens overtreding van een van die redenen of, zoals de Curaçaoënaars zeggen, omdat ze ‘de geneugten van het eiland niet aankonden’.
Onder de bevolking is het team Nederlanders niet bijster populair.
Veel mensen verwijten de veel verdienende rechercheurs een arrogante houding.
‘Toch worden er door tussenkomst van het RST meer zaken opgelost dan voorheen,’ aldus een Curaçaose politieman. ‘Het eiland is te klein om bij de politie te zijn. Als je iemand oppakt, is die vaak familie van jou, je vrouw of je buurman. Dat valt nooit in goede aarde.
RST’ers zijn vrijer in die dingen en wij worden er zo niet op aangekeken.’
Bron: Persbureau Curaçao/Nieuwe Revu
Door Margriet Marbus
Advertentie