Opinie Izaäk van Jaarsveld voor Volkskrant
Opgegroeid in een oer-Hollands, christelijk gezin met een blanke advocaat als vader en een zwarte, jong geadopteerde ondernemer als moeder ben ik, op mijn huidskleur na, een prototype Nederlander. Toch kom ik als Nederlander met allochtoon uiterlijk het verschijnsel van onbewuste discriminatie dagelijks tegen.
Keer op keer valt mij op hoe verbaasd mensen naar mij kijken wanneer ik ze voor het eerst in een maatschappelijke functie ontmoet. Zowel qua taalgebruik als naam schijn ik, zonder plaatje erbij, zeer ‘Nederlands’ over te komen. De verbouwereerdheid in de ogen van deze mensen wanneer ik mij voorstel is en blijft pijnlijk.
Juist omdat ik mij zo Nederlands voel, kan ik me niet voorstellen dat dit voortkomt uit kwade wil. Wel denk ik dat we ook in Nederland nog een lange weg te gaan hebben.
Hoe ik steevast ten gevolge van een steekproef word gefouilleerd wanneer ik met blanke vrienden het stadion van FC Groningen betreed;
hoe ik achterdochtig word nagekeken wanneer ik door het station ren om een trein te halen; hoe ik na bestelling tot driemaal toe de hoogte van de prijzen krijg uitgelegd wanneer ik met een vrouw in een restaurant zit – alsof ik de menukaart niet zou begrijpen of, erger, alsof kleurlingen niet genoeg geld zouden hebben.
Stuk voor stuk voorbeelden van vooroordelen waarvan ik weiger te geloven dat ze voortkomen uit bewuste discriminatie of racisme.
Toch mag duidelijk zijn dat de emancipatie van de zwarte bevolking, vele jaren na het afschaffen van de slavernij en de apartheid, ook in Nederland nog niet is voltooid. Waar het integratiedebat zich grotendeels heeft verlegd naar immigranten uit moslimlanden heeft de negroïde bevolking van dit land nog steeds een achterstand.
Eén zwarte volksvertegenwoordiger op een totaal van 225 is wel heel erg weinig
Deze achterstand is het best terug te zien in de bestuursorganen. Wanneer we kijken naar de politiek laten de cijfers weinig te raden over. Een situatie die waarschijnlijk onbewust tot stand is gekomen, maar stilzwijgend als heel normaal is aanvaard. Van de twintig kabinetsleden heeft er geen een zwarte huidskleur, Nederland kent louter blanke ministers en staatssecretarissen.
Wanneer we dan verder kijken naar wat een weerspiegeling van de Nederlandse bevolking zou moeten zijn dan komen we uit bij de Staten-Generaal. De Tweede Kamer heeft maar liefst 150 leden, hiervan heeft er opnieuw geen een zwarte huidskleur en slechts een van de 75 Eerste Kamerleden is zwart. Eén zwarte volksvertegenwoordiger op een totaal van 225 is wel heel erg weinig.
Schokkende cijfers in 2015. Nederland is een land dat onbewust nog steeds discrimineert, dat probeert tolerant te zijn, maar daar nog vaak in tekortschiet. De multiculturele samenleving staat nog niet, maar gelukkig zijn de bouwstenen van goede wil en hard werken er wel.
Bron: Volkskrant
We hebben wel gekleurde- en moslimparlementariërs, maar Ayaan is gevlucht, Tara Singh Varma…ach… en de bestuurster van het Curacaohuis geeft ook niet echt een goed voorbeeld als rolmodel.
discriminatie is van alle tijden en van alle rassen.
De blanken hebben niet het alleenrecht hierop, de zwarten zijn er ook heel goed in.
Dus ja er zal gediscrimineerd worden in Nederland.
Wat belangrijk is: je moet je niet laten discrimineren!!
Assertief zijn, goede opleiding en je kinderen goed weerbaar maken.
Let op : ik praat discriminatie niet goed, het is gewoon een gegeven feit.
Leer er mee leven
Samenvattend wordt gezegd: ” discriminatie maar niet uit kwade wil”.
Kan dat ? Of is dat een contradictio in terminis?
Het tekort aan “zwarte” mensen in vertegenwoordigende cremia ( geldt niet alleen voor de 2de kamer en voor de senaat) is dat ook niet een kwestie van desinteresse van deze bevolkingsgroep!
Waarom zijn er wel meerdere van oorsprong Turkse en Marokaanse kamerleden? Waarom kan ik niet op een zwarte medelander stemmen?
Omdat ze er niet zijn ! Don’t blame me ! Heeft niets van doen met discriminatie!
Nader onderzoek naar de op het eerste gezicht ondervertegenwoordiging lijkt mij nodig waarbij ook de grootte/verhouding van de van oorsprong uit andere landen komende Nederlanders in ogenschouw moet worden genomen.