Opinie door Roy Evers
Vroeger woonden familieleden en aangetrouwde verwanten samen op een groot familieterrein, ieder gezin in zijn eigen hutje, en als iemand een boodschap had voor een ander, dan ging zij, want het was meestal een vrouw, in de voordeur staan met de handen in de zij en schreeuwde zo hard zij kon. Nadat zij zich schor had geschreeuwd, riep zij een van de kinderen die halfnaakt in de gloeiende middagzon op het erf speelden, meestal een jongen want meisjes speelden niet in de hete zon, en stuurde hem om de boodschap te brengen.
De jongen loopt dan snel weg, gevolgd door een krijsende meute, wordt weer teruggeroepen omdat de boodschapper iets aan de boodschap wil toevoegen en wordt nogmaals op pad gestuurd, met de waarschuwing om niet lang weg te blijven. Na een poosje, afhankelijk van het geduld van de boodschapper, begint zij weer te krijsen, nu omdat de jongen, ondanks de nadrukkelijke waarschuwing, te lang wegblijft met het antwoord. Zij haalt haar schouders op en loopt naar binnen. Dan maar geen tomaat in de soep.
Jaren geleden, pas aangekomen in Nederland om te studeren, was je van de ene dag op de andere heel ver verwijderd van iedereen die je kende: familieleden, vrienden en kennissen. Je had letterlijk niemand om tegen te praten. Je hospita kletste je de oren van het hoofd en je zat een beetje afwezig ja te knikken. Je gedachten waren op Curaçao. Je vrienden waren ieder in een andere stad gaan studeren en na het afscheid op Schiphol was het einde verhaal, niemand had telefoon. Echte mannen schrijven geen brieven.
Om met kerst je vader en je moeder, je broers en zussen, je ooms en tantes, en je naaste buren een Bon Pasku toe te wensen, moest je op tijd op het postkantoor een telefoongesprek met Curaçao aanvragen voor drie minuten, kosten 25 gulden.
Op het afgesproken tijdstip meldde je je op het postkantoor en je kreeg een telefooncel toegewezen. Met zwetende handen zat je te wachten op het rinkelgeluid. De telefooncel stonk en daarbinnen was het warm en benauwd. Dan rinkelde de telefoon. ,,Hallo?” De hel brak los aan het andere eind van de lijn. Zij zaten met hun zovelen in de huiskamer van de buurvrouw, die wel telefoon had.
,,Hallo?”
,,Ja, hallo? Hoor je me?”
,,Ja, ik maak het goed. Het is koud, het sneeuwt.”
,,Bon Pasku.”
Iedereen schreeuwde door elkaar. Iemand huilde. Nee, het was niet mijn moeder, volgens mij was het de buurvrouw. ,,Hallo?” De drie minuten waren voorbij.
WhatsApp op school:
‘waar haalt abram de mustert vandan?’
‘uit bonaire’
‘thx’
Na een poosje:
‘de juf lacht ons uit’
Ingrid heeft een nieuwe telefoon. ,,Ik heb een nieuwe iPhone 6 plus”, zegt ze tegen haar vriendin Corrie om haar de beide ogen uit te steken.
,,Werkelijk?”, antwoordt Corrie.
,,Ja, kijk”, zegt Ingrid en haalt een goudkleurige telefoon uit haar tas. ,,Hij heeft een A8-chip, een 8MP camera en iOS8.”
,,Allemaal 8 dingesen dus”, merkt Corrie op, belangstelling veinzend.
,,Ja, hij is ook groter, 5.5 inch.”
,,En waar heb je dat allemaal voor nodig, je belt toch alleen maar?”, vraagt Corrie licht spottend.
,,Dat is waar, maar soms zijn die dingesen wel handig.”
Ik heb er lang over nagedacht, maar ik heb het uiteindelijk toch gedaan: een gaatje in mijn voorhoofd laten boren. Iedereen doet het, waarom ik niet? Het viel hartstikke mee, je voelt letterlijk niets. In een fractie van een seconde is het gebeurd. Ik verwachtte dat hoge geluid van een tandartsboor, maar je hoort niets.
In het gaatje hebben ze een picochip geplaatst, een minuscuul dingetje. Voordat zij het plaatsten, hebben ze het mij laten zien. Een supersnelle 256-bit processor. Iemand hoeft maar aan jou te denken en jullie hebben al contact. Natuurlijk geef je je PIK (Private Identity Key) niet aan Jan en alleman. Je hebt ook de mogelijkheid van multiprocessing, waarbij je aan verschillende personen tegelijk denkt.
Het is al 12:00 uur ’s middags en niemand heeft nog aan mij gedacht. Dat vind ik raar, het komt nooit voor. Soms duurt het tot 11.00 uur voordat ik een por (positive okay request) krijg, maar nooit tot 12:00 uur. Wacht, ik krijg een bericht:
‘Beste klant, uw PIK moet gereactiveerd worden.’
Door Roy Eversroyevers
Bron: Antilliaans Dagblad