Exclusieve selectie uit biecht moord-makelaar Fred Ros
Door : John van den Heuvel
AMSTERDAM – Maanden lagen de verklaringen van crimineel Fred Ros in de kluizen van justitie. Zijn bekentenissen over perverse moordaanslagen zouden de onder- én bovenwereld schokken, beseften de rechercheurs en officieren van justitie die zich met het geheime project bezighielden. Afgelopen week kwam de unieke deal rond.
Twee dikke telefoonboeken. Zo ogen de ingebonden processen-verbaal van de verhoren van Fred Ros, moordmakelaar van beroep. De honderden pagina’s vol getypt met bekentenissen over moordaanslagen, wapenleveranties, betalingen van tonnen in Albert Heijn-tasjes, de louche autohandel van Total Trust en machtsspelletjes in de onderwereld lezen als het script van een gangsterfilm.
Niet eerder legde een insider zulke gedetailleerde verklaringen af over een reeks criminele afrekeningen, die lange tijd als onopgelost de boeken in leken te gaan.
Maar de geboren Hilversummer Fred Ros, vanwege zijn flamboyante levensstijl bekend als Snelle Fred, speelde zijn rol als de grote verklikker met verve. Zijn andere bijnaam, ’de Zwijger’, zwoer hij kennelijk af. Met een nonchalance of hij in de kroeg met het vingertje rondgaat, wijst hij naar degenen die hem opdracht gaven criminele concurrenten uit de weg te ruimen.
Op 24 januari 2003 wordt Cor van Hout in Amstelveen doorzeefd met kogels. Volgens Fred Ros werd de opdracht daartoe gegeven door Willem Holleeder. Dino Soerel zou alle benodigde informatie over Van Hout hebben verstrekt.
De officieren van justitie Sander de Haas, Michiel Zwinkels en Betty Wind leidden het dossier vol onthullingen in met een uitvoerig proces-verbaal, waaruit blijkt dat Fred Ros lang twijfelde over zijn rol als verrader. Al in 2007, een jaar na de arrestatie van Ros in Spanje, voerde De Haas besprekingen over een deal. De gesprekken leidden in eerste instantie tot niets, maar zouden in de jaren daarna worden voortgezet.
Eisen
De man die toen nog alleen in verband werd gebracht met de moord op Thomas van der Bijl eiste vooral een soepeler gevangenisregime, maar justitie vertikte het in eerste instantie op de eisen in te gaan. Pas toen Ros stukje bij beetje meer prijs gaf over de geheimen van de onderwereld, gaven de aanklagers hem zijn zin.
Op 18 november 2013 verhuisde Ros van de penitentiaire inrichting in Zutphen naar Alphen aan den Rijn. Daarna kwamen de onderhandelingen in een stroomversnelling. Toch duurde het nog tot 12 augustus van dit jaar voordat het college van procureurs-generaal toestemming gaf voor de deal. Vanaf dat moment tikt de tijdbom, die tot de definitieve val moet leiden van criminelen die dachten dat ze ongestraft konden beschikken over leven en dood.
Hoe ondervraag je een beroepsboef, die waarschijnlijk voor het eerst van zijn leven het achterste van zijn tong moet laten zien? Het recherchekoppel T055 en T052 (de politiemensen gebruiken in het proces-verbaal uit veiligheidsoverwegingen alleen codes) lijkt vooral te kiezen voor een gemoedelijke sfeer in de videoverhoorkamer. De ondervragingen van de kroongetuige worden regelmatig onderbroken door lunch- en koffiepauzes.
De verhoren strekken zich uit over een periode van weken. Iedere sessie omvat een apart onderwerp. De moorden op Cor van Hout, Thomas van der Bijl en Cees Houtman komen zeer uitvoerig aan bod, maar ook de liquidatie van Nedim Imaç en de mislukte aanslagen op Atilla Önder, George van Dijk en Leen Bosnië.
Verder willen de rechercheurs alles weten over een wapenvondst in een door de nietsvermoedende actrice Katja Schuurman verhuurde villa in Vinkeveen en de merkwaardige, om niet te zeggen verdachte, escapades van advocaat Nico Meijering – de advocaat die met zijn kantoor Dino Soerel en Ali Akgün bijstaat – om Ros los te weken van zijn raadsman Peter Plasman.
Driemanschap
Het beeld dat oprijst uit de verhoren is van een driemanschap: Holleeder, Soerel en Akgün. Op de achtergrond, maar hiërarchisch daar nog boven, staat Stanley Hillis, alias ’de ouwe’. Volgens Ros stuurde Hillis vooral Soerel aan, die op zijn beurt de moordopdrachten verstrekte aan Jesse Remmers (in het Passageproces veroordeeld tot levenslang) en Fred Ros. Soerel kreeg volgens de kroongetuige ook namen voor de dodenlijst aangereikt van Holleeder.
„Kijk, Willem had zelf niet de mensen die dat soort dingen deden. Stanley wel en Dino ook. Nou, daar zit het verschil. En dat Willem zeg maar met hun omging dat komt omdat hij betaalde. Daarom had hij hun sympathie. Maar niet omdat ze nou vrienden waren. Kijk Willem moest alleen maar betalen. Nou, en als Willem betaalde, nou dan mocht hij weer mee.”
Volgens Ros kreeg hij niet rechtstreeks opdracht van Holleeder, maar wel van Soerel en Akgun, die hem alle informatie over de doelwitten gaven en vooraf of na afloop betaalden. Honderdduizenden euro’s soms, gewoon overhandigd in een plastic boodschappentasje van Albert Heijn. Van zijn kompaan Jesse Remmers hoorde hij later dat de opdrachten en de informatie deels van Willem Holleeder kwamen, zoals in het geval van de aanslag op Cor van Hout.
„De opdracht werd door Holleeder gegeven aan Jesse Remmers”, weet Fred Ros, die in de periode 2002/2003 naar zijn zeggen nog onderaan in de organisatie stond. Zo’n opdracht blijft dan ook staan, legt Ros de recherche uit. „Alle informatie over Van Hout kwam vervolgens bij Soerel vandaan. Soerel en Holleeder gingen toen al samen en het is een gezamenlijke opdracht geweest.
Op verzoek van Jesse heb ik ervoor gezorgd dat er een motor werd verplaatst. Eerst stond die bij mijn woning aan de Lokeend in Vinkeveen en later heb ik de motor naar de Distelvlinderweg in Diemen gereden, waar Greg Remmers (een beruchte drugsbaron, red.) toen woonde. Die motor was eerder in gebruik geweest bij ene Willem, die een glazenwassersbedrijf had.
Het was de bedoeling dat deze Willem met Jesse Remmers de klus zou doen, maar Willem had zich van een ladder laten vallen en beide benen gebroken.”
Om te achterhalen in welke auto Cor van Hout reed, werd gepost bij het ziekenhuis waar de neergeschoten drugshandelaar Gijs van Dam junior was opgenomen. Bekend was dat Cor van Hout daar regelmatig op bezoek kwam.
Volgens Ros bestuurde ‘Willem de glazenwasser’ later toch de door hem klaargezette motor waarmee Jesse Remmers van en naar de moordplek in Amstelveen werd gereden. Daar werd op 24 januari 2003 Cor van Hout doorzeefd, toen hij een Chinees restaurant verliet.
Zijn vriend Robert ter Haak overleed enkele weken daarna aan de verwondingen die veroorzaakt werden door rondvliegende kogels. Later hoorde Ros in de gevangenis dat degene die Cor van Hout op de bewuste dag weg had getipt aan zijn moordenaars tweehonderdduizend euro kreeg.
Na de moord op Cor van Hout klom Fred Ros pijlsnel op in de organisatie. Tijdens de liquidatie van Cees Houtman in 2005 zat hij vast, maar hoorde later wel van Jesse Remmers hoe alles was gegaan.
Opmerkelijk genoeg fluisterde Remmers hem veel later, tijdens een zitting in het Passageproces, toe dat een ander lid van de bende, Peter la Serpe die ook kroongetuige van justitie werd, juist niet bij die aanslag op Houtman aanwezig was. Van Remmers hoorde Ros ook dat de opdracht tot moord op Houtman eveneens van Holleeder en Soerel kwam.
Bij de aanslagen op Cees Houtman en Nedim Imaç kwam de rol van Ros als moordmakelaar pas goed uit de verf. De Turkse voorzitter van een Amsterdamse voetbalclub moest volgens Ros in opdracht van Ali Akgün uit de weg worden geruimd. Hetzelfde gold voor de Turk Atilla Önder. Beide mannen hadden een appeltje te schillen met Akgün, die daarom volgens Ros maar koos voor de vlucht vooruit.
„Ali heeft rechtstreeks de opdracht aan mij gevraagd en aan Jesse”, stelt Ros aan de rechercheurs van de Eenheid Amsterdam van de Dienst Regionale Recherche. „Geen tussenkomst, geen andere dingen. Gewoon rechtstreeks: ‘die moeten geliquideerd worden’. Waarom? Nou daar moet ik het antwoord schuldig blijven (…) Het wordt een beetje overschat om te denken dat iedereen maar gaat zeggen waarom iemand geliquideerd moet worden.”
Voor de liquidatie van Thomas van der Bijl, die op het punt stond te getuigen tegen Holleeder, kreeg Fred Ros de opdracht naar zijn zeggen van Dino Soerel. Willem Hollleeder zat toen al vast, maar Ros zegt niet uit te sluiten dat Holleeder de andere opdrachtgever is.
De verklikkerverklaringen van Ros staan bol van in wezen trieste en bizarre anekdotes, zoals over potentiële slachtoffers die door het oog van de naald kruipen.
Zo komt de ‘liquidatiefirma’ er in 2006 achter dat de beruchte kamper Koos Reuvers in 2006 de minderjarige dochter van de vermoorde crimineel Antonia Brizzi zou hebben misbruikt. Ros: „Toen zei Dino ’ik ga kijken of er een potje is dat we dat in orde kunnen maken, want dat wordt niet geaccepteerd. Ik bespreek het wel met die ouwe’.”
Leen Bosnië uit Abcoude moest volgens Ros van Holleeder worden geliquideerd omdat hij te innig omging met Willem Endstra en daardoor een bedreiging vormde voor de geldstromen.
Vechtsporters Dick Vrij en Siem Wulfse verleenden vooral klusjes, vertelt Ros, zoals het afleveren van en incasseren van geld, zonder dat ze precies wisten waar het mee te maken had.
De recherche en het OM hebben nog maanden nodig om de verklaringen van Ros verder uit te zoeken en met aanvullende bewijzen te onderbouwen. De rechtstreekse beschuldigingen aan de adressen van Soerel en Akgün zijn dodelijk en kunnen – als ze door de rechter geloofwaardig en rechtmatig worden bevonden – leiden tot levenslange gevangenisstraffen.
Confrontatie
Ook Holleeder zit zwaar in de gevarenzone, hoewel de verklaringen van Ros tegen hem minder sterk zijn. Toch zal justitie Holleeder laten arresteren, alleen al om hem te confronteren met al het andere bewijsmateriaal dat inmiddels is verzameld. Een rechtszaak tegen ’de Neus’ zal nog wel even op zich laten wachten.
Fred Ros mag inmiddels dromen van een leven met een nieuw paspoort in een ver buitenland. De man die een sleutelrol vervulde in de onderwereld maar straks ook centraal staat in een langdurig strafproces, heeft als enige van zijn vroegere bloedgabbers nog toekomstperspectief. Snelle Fred heeft zijn judasloon bijna binnen.
Bron: Telegraaf
