WILLEMSTAD — Statenvoorzitter Marcolino ‘Mike’ Franco (Pais) heeft namens de Staten aangifte gedaan bij het Openbaar Ministerie (OM) in de zaak van de illegale opname van een besloten bijeenkomst van de Commissie Financiën met leden van het College financieel toezicht (Cft).

De betrokkene die de bewuste opname via de radio heeft geopenbaard, oud-MFK-minister van Financiën George ‘Jorge’ Jamaloodin, is van mening dat hij niets verkeerds heeft gedaan.

In een verklaring stelt Franco dat de Staten inmiddels een eigen onderzoek hebben gedaan. De bevindingen van dit onderzoek zijn aan het OM overhandigd, dat nu zal moeten beslissen hoe er verder moet worden gehandeld. Het onderzoek van de Staten heeft volgens Franco betrekking op een aantal punten.

“Op de opname kun je de stemmen van twee commissieleden horen. We hebben aan hen gevraagd of zij wisten dat ze werden opgenomen. Het antwoord was nee. Wij hebben de opname ook verschillende keren zelf beluisterd en het gaat om een legitieme opname. Toen hebben we gekeken hoe die zou kunnen zijn opgenomen. Het is niet via de Statenapparatuur gedaan. Het personeel dat de opname-apparatuur moet bedienen was er die dag niet.”

Franco voegt toe dat uit de opname kon worden opgemaakt uit welke hoek die is gemaakt. Gebruikmakend van digitale middelen hebben de Staten volgens de voorzitter ook voor bijna 100 procent kunnen vaststellen wie de opname gemaakt zou kunnen hebben.

Maar in het kader van het onderzoek worden hierover geen uitspraken gedaan, om zo het onderzoek niet te beïnvloeden. De Statenvoorzitter wijst erop dat er in dit geval weinig is wat de Staten kunnen doen.

“Het is een overtreding van het Reglement van Orde van de Staten, dat aangeeft dat van besloten vergaderingen niets naar buiten wordt gebracht. Maar als Statenvoorzitter heb je geen enkele strafmaatregel om te kunnen handelen.

Maar in dit geval is er sprake van een ambtsmisdrijf, het zonder toestemming opnemen en het naar buiten brengen, waarop een straf van maximaal een jaar staat.

Ook is er sprake van het illegaal aftappen of afluisteren van mensen. Dit is ook strafbaar en hierop staat een maximale gevangenisstraf van twee jaar.”

De opname werd zoals bekend naar buiten gebracht door de voormalige MFK-minister van Financiën, Jamaloodin. In een persbericht geeft hij toe de opname naar buiten te hebben gebracht, maar hij hekelt het feit dat geen van de personen die hem bekritiseerd hebben, zijn ingegaan op wat er op de opname te horen is.

“Het kabinet-Schotte, en mij in het bijzonder, wordt verweten de gezonde startpositie waarin Curaçao door de schuldsanering verkeerde, door ‘wanbeleid’ te hebben verkwanseld. Ik heb mij altijd aan deze aperte onjuistheid gestoord en doe dat nog steeds. Dat politici die beweren oprecht, eerlijk en moreel verheven te zijn, deze onjuistheid met droge ogen durven te beweren, is triest. Dit terwijl ook de voorzitter van het Cft dit in het verleden heeft weersproken.”

Jamaloodin verwijst naar een interview van maart 2014 van de Volkskrant met Age Bakker, voorzitter van het Cft, waarin Bakker ingaat op de problemen waar het nieuwe land Curaçao mee te kampen heeft.

“Het land had twee structurele bleeders, die samenhangen met de relatief oude bevolking. Het was nodig de pensioenleeftijd van 60 naar 65 jaar te verhogen, zonder lange overgangsperiode. Dat is gebeurd.

Verder liepen de kosten voor de gezondheidszorg te hoog op. Er is nu een basisverzekering met een kleiner pakket en een hogere premie. Dat neemt de belangrijkste oorzaken van die schulden weg”,

citeert Jamaloodin uit het verhaal van de Volkskrant.

Jamaloodin concludeert hieruit dat het land Curaçao niet met een gezonde startpositie is begonnen.

“Tijdens de eerder genoemde vergadering van de vaste Statencommissie, probeerde een van de commissieleden niettemin het Cft de term ‘wanbeleid door kabinet-Schotte’ in de mond te leggen. Cft-voorzitter Bakker weigerde daarin mee te gaan en herhaalde wat hij eerder in het openbaar had gezegd.

Het excerpt dat ik op de radio heb afgespeeld, is dan ook niet meer en niet minder dan hetgeen reeds in het publieke domein was. De zogenaamde verontwaardiging van de betrokkene moet dan ook gezien worden voor wat het is, namelijk een poging te verhullen dat hij ontmaskerd is.”

Bron: Amigoe