Willemstad – Voorzitter Age Bakker van het College financieel toezicht (Cft) heeft woensdag tijdens de persconferentie op Curaçao aangegeven blij te zijn dat Aruba het Cft heeft verzocht te adviseren over de begroting 2015. De Rijksministerraad zal daarover zo snel mogelijk een mandaat aan het Cft moeten geven, zo gaf hij aan.
,,De problemen in Aruba zijn echt heel groot. Ik vind het knap van Curaçao dat ze ‘ownership’ hebben genomen, en ik denk dat Aruba dit ook zal kunnen doen. Het is wel nodig.”
Om aan te geven waar Aruba staat ten opzichte van Curaçao, gaf Bakker een voorbeeld:
,,Op Curaçao gaat van elke gulden die aan belasting wordt betaald 2,5 cent naar rentebetalingen. Dat is niet leuk, maar dat is te overzien. Van elke gulden die de belastingbetaler op Aruba betaalt, gaat 13 cent naar rentebetalingen. En dus niet naar onderwijs, niet naar de gezondheidszorg, niet naar wegen of sociale diensten.”
Het probleem op Aruba is, in vergelijking met Curaçao, vijf keer zo groot, stelde Bakker.
Bron: Antilliaans Dagblad
Hoe kan dat nu? De Arubaanse regering heeft steeds ontkend dat de situatie problematisch was en vond de Nederlandse bemoeizucht een inbreuk op de autonomie. De Gouverneur werd er onaangenaam voor behandeld. Dat is toch zoiets als plaatsvervangend de Koning beledigen? En nu opeens om advies vragen aan het CFT? Ons lijkt dat een volstrekt tegengestelde aanpak die niet wordt uitgelegd. Waarom niet? De premier zou vastberaden in hongerstaking gaan tot de dood erop volgde. Zo zeker was hij van zijn gelijk op 11 juli 2014. Nu niet meer? Het gelijk staat in de lokale pers nog steeds recht overeind. Daar wordt de aanpak van de regering ondersteund en verdedigd met een rechtvaardiging van meer schulden maken om de economie aan te jagen. Maar hoe kan dat dan in zo’n beperkte economie? De grote infrastructurele PPP projecten lijken stil te liggen. En hoe droegen deze projecten bij aan de lokale werkgelegenheid? Wat zijn dan precies de problemen van Aruba volgens het CFT? Dat zouden we graag tot in de details willen weten. Renée van Aller en John de Vries