28 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 28 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Wednesday, March 27, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 27 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Tuesday, March 26, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

AD commentaar | Hels karwei en duivels dilemma, maar niet onmogelijk

HomeMediaAD commentaar | Hels karwei en duivels dilemma, maar niet onmogelijk
Hels karwei en duivels dilemma, maar niet onmogelijk | Jeu Olimpio

De meest recente cijfers geven geen rooskleurig beeld van de Curaçaose overheidsfinanciën. Het is geen drama, zoals na het kabinet-Schotte eind 2012, maar het is wel code oranje. Er zijn forse financiële tegenvallers. Vooral de belastinginkomsten blijven achter op de prognoses.

De resultaten over de eerste helft van 2017 zijn een goede reflectie van wat zich de afgelopen periode in politiek, economisch en ook sociaal opzicht heeft voorgedaan.

Zo tonen bijvoorbeeld de verminderde inkomsten uit omzetbelasting (ob) – doorgaans een goede graadmeter voor de aan- en verkopen en bedrijvigheid in het algemeen – dat de economie de eerste zes maanden van het jaar nog maar niet op gang wilde komen.

Het eerste deel van 2017 is dan ook nogal roerig en politiek erg onrustig verlopen met de ‘greep naar de macht’ door het Blok van 12 onder leiding van MFK-voorman Gerrit Schotte en het door hen willen voorkomen van nieuwe verkiezingen als dieptepunt. Dat heeft natuurlijk gevolgen gehad voor het vertrouwen en daarmee de economie. Pas eind mei keerde met het aantreden van het kabinet-Rhuggenaath de rust terug.

Alles hangt met elkaar samen. Zo blijkt uit de jongste Financiële Management Rapportage (FMR) dat de verslechterde situatie ertoe heeft geleid dat diverse grote ondernemingen onvoldoende liquiditeiten (cash) hadden/hebben om aan hun wettelijke verplichtingen te voldoen. Dat merken de fiscus en de SVB direct aan de (loon)belasting en sociale premies, maar dat merken óók andere bedrijven die vaak te lang op hun geld moeten wachten of zelfs tevergeefs wachten. Dit alles leidt tot een vicieuze cirkel, waar lastig uit te komen is.

De begin dit jaar acute financiële problemen van Insel Air zijn een goed voorbeeld: belastingen en premies werden/worden te laat of niet afgedragen, met alle gevolgen van dien voor de schatkist en sociale fondsen, maar ook leveranciers en andere crediteuren krijgen niet betaald, waardoor ook zij in de problemen komen.

Een totale schuld van 200 miljoen gulden van Insel (in binnen- en buitenland, aan publieke en private sector) hakt er natuurlijk in en vooral kleine, minder weerbare ondernemingen ondervinden hier direct grote hinder van. Dit onderstreept overigens wat de impact zou zijn geweest bij een faillissement, in plaats van de huidige surseance, wat het geval zou zijn zonder het overbruggingskrediet van de overheid. Insel heeft de afgelopen maanden tevens honderden mensen moeten laten afvloeien. Ook dit, samen met een geringer aantal personen met (vast) werk, komt terug in de dalende cijfers ontvangen loonbelasting.

Om het huishoudboekje toch kloppend te maken heeft de regering besloten tot ‘compliance’-verhogende maatregelen. Dat wil zeggen: dat met meer klem achterstallige belastingen worden geïnd. Hoewel een overheid er alles aan moet doen om zo min mogelijk ‘geld op straat’ te hebben, kan een (te) agressief incassobeleid er wel toe leiden dat meer bedrijven en personen nog verder in de problemen komen.

Soms steken zaken zich noodgedwongen in de schulden (door leningen aan te gaan) om aan hun belastingverplichtingen te kunnen voldoen, met alle risico’s voor een gezonde bedrijfsvoering.

Hopelijk gaat het kabinet-Rhuggenaath – en in het bijzonder de primair verantwoordelijke minister van Financiën, Kenneth Gijsbertha (MAN) – hier op een ‘strenge doch rechtvaardige’ en dus gebalanceerde wijze mee om, om een averechts gevolg voor economie en daarmee voor de schatkist te voorkomen.

Tegelijkertijd heeft de zittende regering nog een ander probleem. Terwijl juist meer is beloofd, meer in de zin van sociale uitgaven en investeringen ten behoeve van wijken, scholen, opvang, zorg en armoedebestrijding, is er door de financiële tegenwind minder te besteden. Deels kan dat worden opgevangen door efficiënter en effectiever om te gaan met de schaarse publieke middelen. Maar gezien enerzijds de ambities in het gisteren door de ministerraad goedgekeurde Urgentieprogramma en anderzijds het gemis aan ruimte op de begroting, zal dat niet voldoende zijn.

Premier Eugene Rhuggenaath (PAR) en zijn ministers staan voor een hels karwei en een duivels dilemma. Sociaal beleid niet uitvoeren, of toch weer uitstellen, is géén optie. De achterstanden van sommige bevolkingsgroepen zijn al zo groot, dat hier echt werk van moet worden gemaakt – ook al omdat onderwijs en vorming de enige wapens zijn om armoede en afglijden met succes tegen te gaan.

Anderzijds is elke belastingverhoging uit den boze en dus evenmin een oplossing; de bevolking en met name de particuliere sector hebben daar het laatste decennium genoeg van voor de kiezen gekregen. Het zou voor veel ondernemingen in MKB (midden- en kleinbedrijf) zelfs de doodsteek kunnen betekenen, met meer sluitingen en werkloosheid tot gevolg.

De regering zal om te beginnen alle ministeries en diensten moeten uitkammen op inefficiënties en verkwisting. Dat geldt ook voor de overheids-nv’s waar soms met geld wordt gesmeten. Daarnaast is het weer een kwestie van verstandige keuzes maken; geen goedkoop populisme, maar keiharde prioriteiten stellen. Wat wel en wat niet?

Tegelijkertijd moet het kabinet, met de wedergekeerde rust en het hernieuwde vertrouwen, er alles aan doen opdat de economie weer eindelijk eens kan floreren en er nieuwe banen bijkomen. Als dat betekent dat er heilige huisjes zullen moeten sneuvelen, zoals ten aanzien van de factor arbeid (de vereiste flexibilisering, waar al decennia over wordt geadviseerd en gepraat) en kapitaal (er is meer risicodragend durfkapitaal nodig) maar vooral ook ambtenaren(bonden) die moeten mééwerken in plaats van blokkades opwerpen, dan zij het zo. In tripartiete dialoog moeten structurele oplossingen mogelijk zijn.

Bron: Antilliaans Dagblad

3 reacties

  1. Wanneer onze politici nu eindelijk eens op een verantwoorde manier om zouden gaan met belastinggeld dan hadden we deze problemen nu niet gehad.

    Ik vrees dat, wanneer we alle geldbedragen gemoeid met fraude, corruptie, cliëntelisme, personen benoemen tegen veel te hoge salarissen, inhuren consultants, juridische bijstand, absurde huurprijzen voor overbodige kantoren, bewust overbetalen bij overheidscontracten etc etc bij elkaar op gaan tellen, we wel eens op vele tientallen miljoenen uit zullen komen. Per jaar dan wel te verstaan.
    Iedere keer dumpen politici weer geld in bodemloze putten en de gevolgen daarvan mag de bevolking dragen.
    Daarnaast spendeert ook deze regering weer extreem veel geld aan allerlei zinloze reisjes. Curacao stelt niets voor in de wereld en onze aanwezigheid op tal van conferenties is wel leuk, maar volstrekt onnodig. Nimmer wordt er een afweging gemaakt van de baten van aanwezigheid tegenover de kosten. En in vrijwel alle gevallen is die analyse negatief.
    Palm en Schotte bakten het natuurlijk zeer bont, maar ook die kosten moeten worden opgebracht door de belastingbetaler.

    En was de injectie van 33 miljoen in Insel Air te voorkomen geweest ? Natuurlijk was dat volledig te voorkomen. Iedereen met een beetje verstand van de luchtvaart snapte dat Insel een ‘too big to fail’ positie aan het creëeren was. Ze zijn daar in geslaagd en hebben de 33 miljoen in hun achterzak gestoken. Het gevolg daarvan is wel dat het eiland nu ineens 33 miljoen tekort komt. Dan hoor ik de politici al zeggen dat het ‘een lening’ is, maar alleen een mega optimist verwacht dat het geld ooit nog terug zal komen.

    Ergo, het wordt tijd dat dit eiland wordt bestuurd door professionals, die ophouden met stelen, ophouden met weggeven van gratis geld, ophouden met de kluit belazeren en dan zullen we al snel zien dat het eiland wel degelijk uit kan komen met alle belasting inkomsten.

  2. Bedrijven als Insel Air zullen altijd eerst volledig de gigasalarissen uitbetalen van het management en geen sociale premies etc. Als ze toch faillieet gaan heeft het management zijn luxe leventje gehad en kan het eiland fluiten naar het geld.

    Belastingdienst kan zich ook beter richten op personen en bedrijven die total geen belasting betalen en niet kleine bedrijven keer op keer lastig vallen met onduidelijke regels waarvan ze zelf niet eens weten of het wel klopt.

  3. Het kijk dat de enige nederlandse ochtendkrant er voor kiest om onderdeel te zijn van de PR-machine van het huidige kabinet i.p.v. de regering kritisch te volgen en commentaar te leveren dat bijdraagt aan mogelijke oplossingen. Wij zagen het al met InselAir (de 33 miljoen kwam van Rhuggenaath; en gisteren ‘Winst InselAir in 2018’??). Nu wederom. De verminderde inkomsten voor de overheid zijn een direct gevolg van het gevoerde financiële beleid. Dit aspect in het commentaar ontbreekt. Misschien daar de hoogste ambtenaar nu op financiën ook de persoon is die, sinds Schotte, verantwoordelijk was voor de financiën van het eiland? (Omver werpen van ‘heilige huisjes’ ??). Beleid dat geleid heeft dat een aantal van de opgesomde problemen verergerd zijn. Nu, kan ‘de zwarte piet’ naar voormalige coalitie partners geschoven worden. Met name SP en Pais. Echter, de huidige minister van MEO, was een actief lid in de voormalige coalitie. Hopelijk brengt de teruggang naar de dieper blauwe kleur ook een diepere ‘commitment’ m.b.t. sociaal beleid en een MinFin die dit sociaal beleid middels zijn Ministerie kan helpen vorm geven.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties