The game changed with ConocoPhillips”, schrijft de Miami Herald in verband met de beslagleggingencrisis rond PdVSA. Het was al langer bekend dat de Venezolaanse staatsoliemaatschappij in diepe problemen zit, maar met de beslagen van Conoco op eigendommen van PdVSA op Bonaire, Sint Eustatius, Aruba en vooral Curaçao is de kans op een domino-effect levensgroot en kan het snel bergafwaarts gaan met de kurk waarop de economie van Venezuela drijft.
Vanuit lokaal perspectief is het veel belangrijker proberen te behappen wat dit betekent voor Curaçao: de Isla-raffinaderij, de olieterminal bij Bullenbaai en vooral ook de ruim 1.000 man die direct en de nog eens 1.500 tot 2.000 die indirect afhankelijk zijn van de oliesector.
Naar schatting is Isla al snel goed voor een tiende tot vijftien procent van de economie. Een economie die bovendien al jaren kampt met stagnatie. Er is vooralsnog geen reden voor paniek – sowieso geen goede raadgever – maar wel om alle seinen op rood te zetten. Communicatie is cruciaal.
Door de regering en door overheids-nv Refineria di Kòrsou (RdK), als eigenaar van de raffinaderij de ‘huisbaas’ van huurder/exploitant Refineria Isla. Maar vooral ook door Isla en moedermaatschappij PdVSA zelf. Daar schort het aan. Isla houdt zich stil. Communiceert intern met de medewerkers, aldus de woordvoerder.
In het verleden was de leiding er altijd als de kippen bij om te wijzen op het belang van de raffinaderij voor de samenleving. Denk aan de demonstratie bij de zaak van de eerste beslaglegging door milieuorganisatie Smoc een paar jaar terug. Toen verscheen het personeel met PdVSA-petjes op het Wilhelminaplein.
Zelfs als Isla intern met de eigen medewerkers communiceert, vergeet PdVSA voor het gemak hoeveel bedrijven/werknemers/gezinnen indirect van de raffinaderij een boterham eten. Deze mensen en de samenleving worden in het ongewisse gelaten, afgezien van een intern schrijven met de belofte dat de salarisuitbetaling op de 27e geen gevaar loopt. Maar geen woord over de 636 miljoen dollar aan beslagen op Curaçao alleen al, zoals deze krant meldt aan de hand van officiële gerechtsstukken.
Het optreden van Isla is opmerkelijk. De woordvoerder verklaarde eerder naar aanleiding van de beslaglegging bij Bopec op Bonaire, dat Bopec geheel los staat van de Isla op Curaçao. Isla en Bopec zijn echter beide dochterbedrijven van dezelfde moedermaatschappij die voor miljarden geclaimd wordt. Isla kan een week na het gerechtelijk verlof voor de beslagen (nog steeds) niets zeggen, in plaats daarvan wil het bedrijf wel praten over de ‘turnaround’ en ‘start-up’. Met andere woorden: het komt allemaal wel goed.
Onderwijl wijzen gezaghebbende internationale bronnen in internationale media op het gevaar van een algehele ‘run’ op het berooide PdVSA van het technisch vrijwel failliete Venezuela. Isla hield de kaken op elkaar. Ook toen premier Eugene Rhuggenaath (PAR) verklaarde rekening te houden met de mogelijkheid dat een derde partij tijdelijk de raffinaderij moet overnemen en opereren als blijkt dat PdVSA dat niet langer kan.
De Isla-top heeft de bonden ook niet (meteen) ingelicht. Zij klopten bij de directie aan en kregen eerst te horen dat er niets aan de hand was na de beslaglegging op Bopec. Later werd hen meegedeeld dat de raffinaderij niet reageert op wat er in de media verschijnt. Ondertussen groeit de onzekerheid onder het personeel en kunnen werknemers al een tijd geen lening bij de bank krijgen. De Isla-bonden moeten eens goed in de spiegel kijken. In het verleden gingen zij prat op contacten die zij hebben met Venezuela. Maar de vraag is wat die contacten waard zijn in de huidige penibele situatie, waarbij PdVSA lijkt weg te lopen.
Onder de gegeven omstandigheden van negatief nieuws over beslagleggingen zou je verwachten dat de bonden hun leden mobiliseerden om de leiding onder druk te zetten en hen en de samenleving te vertellen wat er speelt. Maar er is vooralsnog geen enkele actie. Dat is teleurstellend. Waar is de vakbeweging gebleven?
Dezelfde vakbeweging die in december 2017 nog acties voerde voor minimumloon, tegen verhoging van de WA-premie en het ontslag bij UTS? Isla afficheert zich al jaren als een bedrijf ‘ku kurason pa komunidat’ (met hart voor de gemeenschap). Het komt er nu op aan door middel van eerlijke en volledige communicatie het ware gezicht en hart te laten zien.
Bron: Antilliaans Dagblad
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat Trump gezien de komende verkiezingen via ConocoPhillips, Venezuela op de knieën wilt dwingen.
Iedere gek kan bedenken dat PdVSA niet even 2 miljard op kan hoesten. Venezuela kan hooguit de tegenwaarde in olie cadeau geven, doch dan gaan we weer steggelen over de prijs waartegen dit moet gebeuren. Door het beslag zal ConocoPhillips Venezuela uiteindelijk wel rond de onderhandelingstafel dwingen, maar de vraag is hoelang dat gaat duren. Maduro en PdVSA zijn het niet eens met de uitspraak van de rechter, dus zullen niet snel van menin veranderen.
Aan de andere kant: ‘wat voor keus hebben ze ?’
Al met al praten we over 33 dagen de volledige olieproductie en het eindresultaat zal zijn dat Conocophillips dit in termijnen zal krijgen geleverd. Maar wat als Venezuela zich vervolgens weer niet aan deze deal houdt ?
Hoe dan ook, de kans dat de raffinaderij hier op Curacao snel weer zal gaan draaien lijkt mij niet groot. Ik hoop dan ook dat het gokken van deze (en voorgaande regeringen) op een constante olielevering door Venezuela nu eindelijk eens ophoudt. In vroeger tijd waren de leveringen zeker, maar nu en in de toekomst kun je daar de economie van dit land niet langer op baseren. Tijd om een ander pad in te slaan. Jammer, maar helaas, het is over. We moeten denken aan het belang van Curacao, niet dat van Venezuela of van de paar werknemers die nog bij de ISLA werken. Er wonen meer mensen op Curacao dan alleen de personen die van de ISLA afhankelijk zijn. Hef die afhankelijkheid op, breek de zooi af en creëer op die manier weer werkgelegenheid.
A. Mossel
het is natuurlijk de vraag wie het schoonmaken van het Isla-terrein een het asfaltmeer gaat betalen. Als dat de overheid is, brengen die werkzaamheden niet zoveel op voor de economie van het eiland, lijkt me. Bij de PVDSA is weinig te halen en de Shell geeft nul op een eventueel rekest.
Het was toch al jaren bekend dat deze roest bak na 2019 dicht zou gaan, een mens met een gezond verstand wist dit toch ook al lang, je kon toch op je klompen na gaan dat er geen hond meer één piek in deze roest bak zou investeren, maar om de ISLA werknemers samen met hun goed betaalde managers en directeuren dik de hopen lozen jaren door te betalen ( lees Cooper/ Cova etc) de bonden en de politieke partijen hielde de kiezers jaren voor de gek, als er een partij was geweest die had gekozen voor ISLA weg dan waren ze niks nada meer. Een plan B had er in 10-10-10 al klaar moeten zijn, kon je nu zonder een fluitje van één cent een door start maken, jaren werk met schoon maken, ISLA terein, en ook 10 jaar asfaltmeer schoon maken. Werk WERK werk.