Dat Paul Croes – minister van Aruba voor Sociale Zaken, Jeugd en Arbeid – ondanks zijn status als verdachte voor het Openbaar Ministerie in Oranjestad, aanblijft is een slechte zaak: slecht voor het Land Aruba, voor zijn partij AVP en voor hemzelf.

Vanaf het moment dat eind maart de verdenkingen tegen hem officieel werden, had hij de eer aan zichzelf moeten houden door af te treden als bewindsman; en anders had zijn partij en/of de ministersploeg hiertoe moeten aandringen en zelfs beslissen.

De strafzaak tegen zijn minister en tevens partijgenoot noemde premier Mike Eman in eerste instantie ‘pijnlijk’, maar de verdachte mocht aanblijven als politiek bestuurder. Weliswaar teruggetrokken op de achtergrond en niet meer actief in de besluitvorming van het kabinet-Mike Eman II, maar formeel is Croes nog altijd minister. Een minister die door het OM wordt aangemerkt als een verdachte van strafbare handelingen als het aannemen van steekpenningen. Dat is buitengewoon ernstig en heeft onherroepelijk gevolgen voor de reputatie van Aruba.

Het is daarom onduidelijk waarom gewacht is met het treffen van de enige juiste maatregel in het geval door justitie zulke ernstige beschuldigingen worden geuit aan het adres van een regerend politicus; elk zichzelf respecterend en beschaafd noemend autonoom democratisch land beseft dat zo’n bestuurder niet langer kan worden gehandhaafd en onmiddellijk zijn ontslag dient te nemen – en bij weigering moet worden afgezet.

Met het zicht op de Arubaanse Statenverkiezingen over een paar maanden heeft de AVP wellicht gehoopt dat de storm mogelijk zou overwaaien en dat het OM eerdaags bekend zou maken dat na onderzoek is gebleken dat er toch niets aan de hand is.

Maar met de arrestatie deze week van een ‘tramitador’ (tussenpersoon) is het strafrechtelijk onderzoek Ibis – waarin minister Croes wordt verdacht van ambtelijke corruptie, misbruik van functie en mensensmokkel – weer opgelaaid en vooral de publieke aandacht ervoor.

Daar is overigens ook het na wekenlang weer in het openbaar verschijnen van Croes op het publieke feestje van medeminister Mike de Meza debet aan. Voor de regeringspartij moet dit een groot probleem zijn, vooral nu duidelijk is dat het OM meer tijd nodig heeft dan door AVP gedacht.

Het is op zich prima te vertrouwen in de eigen bewindspersoon, ervan uit te gaan dat Croes zélf geen misstappen heeft begaan en wellicht te naïef de praatjes van ondergeschikten heeft geloofd. Er is echter altijd één politiek verantwoordelijk: de minister zelf.

Natuurlijk zit Eman er zo vlak voor de stembusronde op 22 september mee in zijn maag: Croes is een populaire politicus, die vooral bij de jongere kiezer goed ligt. Na het gedoe rond Otmar Oduber en Marisol Lopez-Tromp kan de groene partij geen kopstukken meer missen. Maar zich evenmin misstappen veroorloven.

Eman is een bevlogen leider, die het graag iedereen naar de zin maakt. Maar de oproep van de premier vorig jaar, dat alle ministers serieus werk moesten maken van bestuurlijke integriteit, is niet bij allen in vruchtbare aarde gevallen, en zelfs grotendeels genegeerd. Met Croes nog altijd als minister wordt niet het vereiste signaal afgegeven dat integriteit inderdaad hoog in het vaandel wordt gedragen.

Rond de verkiezingen lijken er op Aruba altijd wel kwesties te spelen, vooral over vergunningen en terreinen, wie er ook in de regering zit. Maar vaak loopt het niet zo’n vaart. Het verschil is dat Paul Croes nu formeel als verdachte geldt en een bewindspersoon hoort dan direct en volledig afstand te nemen.

De tijd zal leren of Croes daadwerkelijk bewijsbaar fout is geweest. Zo niet, kan hij triomfantelijk terugkeren in de Arubaanse politieke arena.

Bron: Antilliaans Dagblad