Het financiële (tekort)probleem is nog ernstiger dan het gat van 127 miljoen gulden in 2019 waarvoor het College financieel toezicht (Cft) een oplossing wil. De door de regering ingestelde Commissie Begrotingsdoorlichting constateert dat dit tekort na de nodige correcties zelfs 173 miljoen bedraagt; en als er niets gebeurt – bij ‘ongewijzigd beleid’ dus – de komende jaren 159 miljoen (2020), 188 miljoen (2021) en zelfs 219 miljoen (2022).
Er móet dus wel wat gebeuren, liet minister Kenneth Gijsbertha (MAN) van Financiën maandag in de Staten weten. Afgezien van de gang van het kabinet-Rhuggenaath naar de Rijksministerraad om op grond van artikel 25 van de Rijkswet financieel toezicht (Rft), ‘bijzondere omstandigheden’ met schade veroorzaakt door buitengewone gebeurtenissen, tijdelijk niet te hoeven voldoen aan de begrotingsnormen – gezien de enorme negatieve impact van de Venezuela-crisis op de Curaçaose economie en financiën, een goed verdedigbaar standpunt – zijn alle ogen nu eerst gericht op de (uitgestelde) brief van de bewindsman aan het Cft en vooral de reactie van het Cft hierop.
Echter, zelfs áls het kabinet-Rhuggenaath erin slaagt het gehele pakket voorgestelde maatregelen per 1 juli door te voeren, dan nóg zijn de ombuigingen met een totaal ingeschat effect van 121 miljoen in een half jaar niet voldoende. Het gecalculeerde effect hiervan voor volgend jaar, 237 miljoen, zou dat vermoedelijk wél zijn.
De regering is er – zo op het eerste gezicht – in geslaagd een vrij evenwichtig pakket te presenteren, waarbij de overheid zowel in eigen huis kosten waar mogelijk verder schrapt (uitgavenverlagende maatregelen) als een aantal inkomstenverhogende besluiten neemt. Daarvan is de voorgestelde verhoging van de omzetbelasting (ob) natuurlijk het meest in het oog springend: het nultarief blijft vrijgesteld; het hoogste tarief van 9 procent blijft ongewijzigd; maar 6 en 7 procent worden dan eveneens 9 procent.
Samen met het optrekken van de accijnzen op alcoholische dranken en tabak plus de afvalstoffenheffing – al circa twee decennia onveranderd – zal dat betekenen dat de koopkracht van de consument minder wordt; met een gulden kan dan minder worden gekocht. Een aderlating voor iedereen, met ongetwijfeld (initieel) nadelige effecten voor de business in het algemeen. Daar staat tegenover dat de ob niet alleen gedragen wordt door de lokale bevolking, maar toeristen óók bijdragen, en dat de regering voornemens is de loonbelasting (goed voor middeninkomens) en de winstbelasting (voor bedrijven) te verlagen.
Onderdeel van het geheel is eveneens de ‘nullijn voor ambtenaren en trendvolgers’. Let wel, nullijn, dat wil zeggen: overheidsdienaren gaan er niet op vooruit, maar ook niet op achteruit. In veel opzichten zijn ambtenaren er dan met hun doorgaans goede salaris plus pensioenregeling en andere aanvullende arbeidsvoorwaarden en tegemoetkomingen – waaronder extra officiële vrije dagen/dagdelen – (veel) beter af dan hun collega’s in het bedrijfsleven.
Door de krimpende economie de afgelopen zes jaar zitten veel werknemers in de private sector namelijk al veel langer op de nullijn, of hebben ze zelfs moeten inleveren of, erger, zijn zij hun baan en inkomen kwijtgeraakt. De regering heeft er daarom goed aan gedaan de (overheids)vakbonden vastbesloten te laten weten dat er geen ruimte is voor indexering, laat staan autonome verhoging van hun bezoldiging met 3 procent.
Het kan niet zo zijn dat op alle fronten bezuinigd en gekort moet worden omdat de overheidsbegroting niet sluit en dat overheidsdienaren juist een nóg groter beslag leggen op die door belastingbetalende burgers en bedrijven betaalde begrotingsmiddelen. Bonden kunnen hoog en laag springen, als die financiële ruimte er niet is voor Wancho (werkzaam bij zaak X) of erger Machi (met een pover AOV-pensioen in bejaardentehuis Y) dan is die er zeker ook niet voor Fekko (ambtenaar bij het ministerie Z).
Dit solidariteitsprincipe zal vooral het vakbondswezen (moeten) aanspreken. Maar dan wel maatschappijbreed. De gehele bevolking van Curaçao zal de komende tijd de gezamenlijke problemen moeten oplossen. Het is samen uit, samen thuis.
Bron: Antilliaans Dagblad
Naar mijn mening zou de journalistiek en journalisten altijd eerlijkheid en de waarheid moeten nastreven, ongeacht hoe naar het riekt, hoe lelijk het is en/of wat de gevolgen zijn. Maar wat er gebeurt is dat AD een bepaalde agenda probeert te propaganderen soms tot aan het redicule. KKC fungeert daarbij als ‘een verlengde arm’.
Waar iedereen mee gediend is zijn de feiten en niet een vertroebeling van de waarheid met ‘alternatieve waarheden’ die een bepaalde uitkomst moet helpen bewerkstelligen.
De geuzen naam ‘Black Lion’ verandert hierdoor in ‘Blonde Kitten’ ( so cute!).
De propagandatoeter van het Antilliaans Dagblad krijgt nu zelfs schizofrene trekken en de analyse is nogal onvolledig. Misschien leest diegene die het commentaar schrijft ook naar deze reacties, de mijne is als volgt;
Hoe meer inactieve/ werkelozen er zijn in een samenleving hoe harder een verhoging van een BTW/ OB/ Salestax verhoging wordt ervaren door deze zwakke groep. Mag het nu zo zijn, dat er op dat eiland veel inactieven zijn en er wellicht meer inactieven bijkomen, dan wordt deze zwakkere groep keihard geraakt door deze verhoging. Daarnaast is de propagandatoeter van het AD zo irrationeel geworden, dat ze het argument van kabinet Schotte overneemt, toen zij toentertijd de OB met een procent punt verhoogd hadden. Namelijk dat de toerist een bijdrage doet aan de OB inkomsten, dit kan wel zo zijn maar het leeuwendeel wordt opgehoest door de personen die het meest consumeren en dat zijn gewoon de inwoners van het eiland.
Als het kabinet vindt dat er een crisis is, dan dient zij een crisisheffing in te voeren op de hoogst verdienenden in de samenleving. Dit zijn personen en bedrijven met een inkomen boven een x aantal bedrag en dit zwaarder belasten voor een aangegeven periode.
Dus Antilliaans Dagblad, wat een PRUT artikel, alsmede voor de duidelijkheid de verhoging van de OB met 3 a 4 procent punten is een gigantische druk op de inactieven, de mensen die het beter hebben zullen dure inkopen uitstellen en gewoon hun inkomen genereren. De inactieven zijn gedwongen hun basisinkopen te doen, nu tegen een zeer verhoogt OB tarief!
Niet verwonderlijk geeft AD een zeer kromme interpretatie van het solidariteitsprincipe en de gezegde ‘samen uit, samen thuis’. Vanaf haar aantreden van deze regering en daarvoor heeft de overheid geen blijk gegeven zich ‘solidair’ met het volk op te stellen waardoor de economische en sociale situatie op Curaçao versnelt sterk achteruit is gegaan. Zo werd door het gevoerde beleid, in 2017 een surplus in een deficit van 117 miljoen veranderd. Dat is niet ‘samen’ gedaan! Ook de in 2018 gerealiseerde 53 miljoen deficiet is het gevolg van wanbeleid. De vooruitzichten met deze regering zijn deficieten van 150 en 180 miljoen in 2020 en 2021. Op dezelfde voet doorgaan is geen optie, echter, de overheid wilt in feite deze tekorten eenzijdig op de ‘kleine man’ verhalen. Wat wederom het onvermogen ten toont stelt.
Wij wonen in de tropen, dus ‘van een koude kermis thuiskomen’ is niet geheel fittend voor wat deze overheid nu voorspelt. Toepasselijk is echter wel de gezegde ‘met de kous op de kop thuiskomen’!!
Samen uit, samen thuis.
Dat dachten 8 verkeersonbenullen van Statenleden, waaronder een huisarts (Mozes), dansleraar (Walroud) en salarisslipprinter (Menki Rojer), ook toen ze vorig jaar samen naar een peperdure verkeersbeurs in Europa gingen.
Dat dachten de MFK criminelen Schotte, Constantia en Thode ook wanneer ze twee keer per jaar naar het idiote Parlatino vliegen.
Samen thuis, zdat ei Tilly Pikerie ook tegen haar man, toen ze samen met hem daar 7 jaar op de sofa ging zitten met behoud van haar topambtenarensalaris.