Willemstad – De advocaten van Gerrit Schotte en Cicely van der Dijs, Geert-Jan Knoops en Marije Vaders, denken na bestudering van de vonnissen van het Gemeenschappelijk Hof van Justitie dat de cassatie zal slagen.

In een kort via hun cliënten verspreid persbericht zeggen ze dat ‘meerdere experts’, die niet nader worden genoemd, menen dat er ‘duidelijk aanwijsbare cassatieargumenten bestaan voor vernietiging van de vonnissen door de Hoge Raad’.

,,In de cassatie zullen de procedurele fundamentele rechtsvragen aan de orde komen, die het Hof op onjuiste wijze heeft beoordeeld. Deze rechtsvragen raken ook de nationale rechtsorde van Curaçao en haar burgers. Daarnaast bestaan er belangrijke cassatiepunten die ook het internationale recht raken.”

Schotte en Van der Dijs voegen eraan toe dat ze ‘ervan overtuigd zijn dat de vonnissen in de huidige vorm niet in stand kunnen blijven’.

De versie van Schotte

De verdediging van Gerrit Schotte (MFK) heeft op 24 mei 2017 aan het Hof een schriftelijke verklaring van de oud-premier overgelegd. Het Antilliaans Dagblad publiceert Schottes versie van de gebeurtenissen hieronder integraal.

,,Ik ken C. (Francesco Corallo, red). al jaren. Begin mei 2010 bood C. me aan om donaties te doen. C. wilde niet dat dit publiekelijk bekend werd. Overeengekomen is dat de donatie(s) van C. zou(den) worden gestort op de rekening van C. (Cicely van der Dijs, red.). C. wist dat er geld van C. binnen zou komen op haar rekening. Zij ging hiermee akkoord. Ik heb de bankgegevens van C. aan C. doorgegeven. Op mijn laptop, alsmede op mijn externe harde schijf, zijn digitale bestanden/facturen aangetroffen. De Sony-laptop was van mij. De harde schijf die bij Vanddis is aangetroffen, is ook van mij. Ik heb C. gevraagd die harde schijf voor mij te bewaren. Ik heb begrepen dat zij die op haar werk heeft bewaard.

Op een gegeven moment is/zijn een van de aangetroffen (digitale) facturen naar mij toegestuurd door C., naar ik mij kan herinneren via onder meer e-mail. C. heeft de donatie in twee keer gegeven. Een eerste keer heeft hij in mei 2010 een bedrag overgemaakt en in juni 2010 heeft hij nogmaals een bijdrage overgemaakt. Er zijn bedragen overgemaakt naar No Brands Ltd. Ik ben begunstigde van No Brands Ltd. We waren in juni 2010 een paar dagen in Miami. C. heeft daar twee cheques op naam van Vanddis en twee op naam van de Fundashon Gerrit Schotte (F.G.S.) gekocht. Er is voor 100.000 dollars aan cheques op naam van Vanddis gekocht. Die twee bedragen (via cheques) zijn op de rekening van Vanddis gestort en in mindering gebracht op de persoonlijke schuld van C. aan Vanddis. Van de op naam van de F.G.S. gekochte cheques is een groot gedeelte op mijn MCB-rekening gestort.

C. heeft per mail op 29 juni 2010 de op mijn laptop aangetroffen ‘agreement’ gestuurd. Toen ik dit ontving, heb ik het gelezen. Bij de email van 29 juni 2010 was ook een ‘promissary note’ gevoegd. In de e-mail van C. aan mij op 19 juli 2010 schrijft hij: het vereiste bedrag is heel groot en ik moet het op de een of andere manier terugkrijgen. Ik had met C. veel contact over de MFK. C. had commentaar op de situatie rond P. en dat zegt hij in een e-mail. In de mail heeft hij de zin opgenomen: ‘dit is de prijs die we moeten betalen voor het hebben van zo’n nieuwe partij!!’.

Destijds overwoog mijn regering om C. voor te dragen voor een functie/post. Vanuit mijn hoedanigheid als minister- president wilde ik een brief sturen naar de minister van Binnenlandse en Buitenlandse zaken van Italië. De juridische adviseurs van C. hebben een draftbrief opgesteld. Deze draftbrief heb ik gebruikt. Ik heb als minister-president een brief gestuurd aan de minister van Binnenlandse en Buitenlandse zaken van Italië. Ik kreeg op 26 mei 2011 een brief van de Nederlandse ambassadeur van het Koninkrijk te Rome. Deze brief bevatte negatieve informatie over C. Nadat ik de brief had ontvangen, heb ik aan C. laten weten dat er negatieve informatie was binnengekomen. Ik begreep van C. dat hij erachter is gekomen dat de Italiaanse minister een brief aan mij zou sturen met informatie die totaal anders was dan die van de Nederlandse ambassadeur. C. stuurde mij een email met de titel ‘for your eyes only’.

In het dossier zit een mailwisseling over de mogelijke aanstelling van B. (Rudolf Baetsen, red.). Ik kende B. een beetje via C. B. kwam als een optie naar voren voor benoeming in de Raad van Commissarissen van de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten. Dat er een goedkeuring was voor de voordracht heb ik gemaild naar B. In dit emailbericht is C. ge-cc’d. B. besloot te bedanken voor de functie. Hij wilde mij vooraf in kennis stellen van zijn weigeringsbrief. F.C. heeft mij zijn weigeringsbrief voorgelegd. Ik heb op zijn e-mail geantwoord dat zijn brief prima was.

Het klopt dat C. mij een e-mail heeft gestuurd over mogelijkheden voor exploratie in de offshore te Curaçao. Hier zat een e-mail bij van ENI SPA. Omdat C. bekend was met de top van ENI was er bilateraal contact via hem naar ons toe.

C. heeft mij verteld dat hij een aanbevelingsbrief nodig had in verband met het verkrijgen van een visum in de VS. Ik had van C. begrepen dat hij wat problemen had met het verkrijgen van een visum. De advocaten van C. hadden een draft van een aanbevelingsbrief gemaakt. Dat was wat ik toegestuurd kreeg.

Omdat ik formateur was bij het vormen van een regering, zag het advies van C. soms (ook indirect) op daarmee verband houdende zaken.”

Ter terechtzitting verklaarde Schotte verder dat ‘het kan kloppen dat er vier versies van digitale facturen met het logo van Vanddis op mijn computer zijn aangetroffen’. ,,Ik heb die vier versies opgeslagen op mijn computer.”

De versie van Van der Dijs

Hieronder volgt verder nog (delen van) de verklaring van Cicely van der Dijs, die de verdediging op 24 mei 2017 aan het Hof heeft verstrekt.

,,Ik heb C. leren kennen via G. (Gerrit Schotte, red). G. vroeg in de periode maart-mei 2010 of een donatie van C. op mijn Citibank- rekening mocht worden gestort. Ik ben ermee akkoord gegaan dat de donatie op mijn rekening zou worden gestort en ik heb daartoe mijn bankgegevens aan G. gegeven. Ik zou een gedeelte van de flinke bedragen die ik had voorgefinancierd door de donatie van C. terugbetaald krijgen.”

,,Ik heb geconstateerd dat het logo dat op de facturen stond die het RST mij heeft laten zien, een oud logo van Vanddis was. De harde schijf die bij Vanddis is aangetroffen, was van G. G. had mij gevraagd die te bewaren. Ik heb deze op mijn werk bewaard, in een bureaula. Zoals gezegd zou een deel van de betaling van C. dienen als betaling aan mij. Dit kon ik dan weer afboeken van mijn schuld aan Vanddis. In mei 2010 ontving ik de eerste overboeking en in juni 2010 de tweede. Na de eerste overboeking in mei 2010 heb ik een geldbedrag van 15.000 dollar overgeboekt naar No Brand Ltd. De creditcardschuld van No Brand zou met de donaties van C. worden afgelost.

In juni 2010 waren G. en ik een paar dagen in Miami. Ik heb daar een aantal cheques gekocht. Een gedeelte daarvan, ter waarde van 100.000 dollar, is gekocht op naam van Vanddis. Dit werd gedaan om mijn schuld af te lossen die ik bij Vanddis had gemaakt. Dit heb ik zo met G. afgesproken. Dit bedrag heb ik laten storten op de bankrekening van Vanddis. Dit bedrag is in mindering gebracht op de persoonlijke schuld die ik bij Vanddis had. Op dezelfde dag dat ik de cheques op naam van Vanddis heb gekocht, heb ik ook een cheque gekocht op naam van de Fundashon Gerrit Schotte (F.G.S.).

Ik wist van G. dat een gedeelte van de donatie daarnaartoe moest. Op 14 juni 2010 kwam het tweede gedeelte van de donatie van C. op mijn rekening. Ik heb toen opnieuw een cheque gekocht op naam van F.G.S.”

Bron: Antilliaans Dagblad