Willemstad – In zekere zin zou 2019 bestempeld kunnen worden als het jaar van de ommekeer. Zijn wij in 2019 in staat om Curaçao weer te laten bloeien voor iedereen?
Dat waren gisteravond de woorden van gouverneur Lucille George-Wout tijdens de nieuwjaarsreceptie bij het Paleis van de Gouverneur.
De gouverneur blikte terug op voorgaande jaren, in het bijzonder op 2018 dat ‘in vele opzichten geen makkelijk jaar was’.
,,Net als in de voorgaande jaren was er ook in 2018 weer sprake van economische krimp. Curaçao verkeert al sinds 2016 in een recessie en veel bedrijven, maatschappelijke organisaties en burgers hebben moeite om het hoofd boven water te houden. Gelukkig lukt dit meestal wel, maar al te vaak lezen we ook berichten over hotels die hun deuren moeten sluiten, over ontslagrondes van personeel of over faillissementen van bedrijven.”
De huidige financieel-economische situatie raakt ons allemaal, zo sprak de gouverneur.
,,Het verlies van koopkracht, of erger, het verlies van een inkomen, drukt als een zware last op de schouders van de individuele burgers of families die het betreft, maar ook op onze bevolking als geheel. Voor een aantal burgers is de druk dusdanig groot dat zij hun heil buiten Curaçao gaan zoeken. Er is in 2018 voor het eerst in 15 jaar sprake van een migratieoverschot in ons land. Dit betekent dat er vorig jaar voor het eerst in lange tijd meer mensen vertrokken dan dat er zich vestigden op Curaçao. Het is naar mijn idee tekenend voor de situatie waarin we verkeren.”
Hoe veerkrachtig en sterk de Yu di Kòrsou ook is – ‘dat hebben we door de eeuwen heen wel bewezen’- een volk heeft in moeilijke tijden behoefte aan perspectief, aan zicht op de komst van betere tijden. ,,En ook onze bevolking heeft licht aan het eind van de tunnel nodig om te blijven geloven in betere tijden. Wanneer wij de kansen zien, dan zijn we bereid om met elkaar de schouders er onder te zetten en verbetering tot stand te brengen”, aldus de gouverneur. Met voldoening kijkt zij dan ook naar de groei van het toerisme en verwelkomt zij van harte de komst van grote nieuwe internationale investeerders in het toerisme en in de scheepsbouw.
,,Ik zie in deze positieve ontwikkelingen de eerste tekenen van economisch herstel.
Tegelijkertijd geeft de gouverneur aan dat ‘we niet blind moeten zijn voor de grote uitdagingen waar Curaçao voor staat’. In dit kader noemt zij een aantal projecten die hopelijk dit jaar afgerond kunnen worden. ,,Het zou goed zijn wanneer het nieuwe ziekenhuis daadwerkelijk in gebruik kan worden genomen, wanneer er zekerheid rond de exploitatie van de raffinaderij komt en wanneer de problematiek van de zogenaamde ‘red tape’ eindelijk wordt doorbroken zodat de besluitvorming over projecten kan worden versneld.”
Ook blikt zij vooruit op de Bon Biní for Business Conference die op 21 en 22 januari plaatsvindt. De organisatie van deze conferentie waar de Nederlandse en Curaçaose regeringen gezamenlijk bedrijven proberen te interesseren voor het doen van investeringen in Curaçao ‘is een voorbeeld van effectieve samenwerking’, aldus de gouverneur.
Gouverneur Lucille George-Wout sloot haar toespraak af met de overtuiging dat ‘wanneer bestuur, bedrijfsleven en burgerij gezamenlijk de handen ineenslaan, de mooie en succesvolle momenten nadrukkelijk zullen overheersen’. ,,Samen kunnen we er een mooi jaar van maken!”
Bron: Antilliaans Dagblad
Als ik het gezicht zie van onze Herman (op de foto), lijkt het als ie nog last had (hebt) van “the hangover”.
De ommekeer vindt altijd miraculeus plaats op de eilanden, als de economische cyclus in de rest van de wereld op z’n retour is,
Gebruiken die eilanders hun hersens wel, als ze zo’n speech schrijven en uitspreken?
Enige manier waarop ommekeer kan komen is als de corruptie aangepakt wordt. De governeur heeft makkelijk praten maar is totaal geen ‘stakeholder’ in het geheel. Daar:
Bij algemene maatregel van rijksbestuur haar materiële positie is geregeld. Haar pensioen bij rijkswet is geregeld. Al haar uitgaven in verband met de uitoefening van haar ambt, komen ten laste van het land Nederland.
Ik heb deze toespraak zowel in het Papiaments als Nederlands gelezen en ik krijg de boodschap (nog) niet.
Ligt kennelijk aan mij dan.
Afijn, ik denk dat deze toespraak geschreven is door Steven Martina.
‘,,Het verlies van koopkracht, of erger, het verlies van een inkomen, drukt als een zware last op onze bevolking als geheel.’
Behalve op die van Lucille Wout zelf.
Maak maar eens bekend wat zij, haar man en zoon Norbert George maandelijks uit de staatskas vreet.