Willemstad – De mensenrechten worden op Curaçao geschonden door de uitstoot van de Isla-raffinaderij en het Koninkrijk kan hier weldegelijk verantwoordelijk voor worden gesteld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).
Die conclusie trekt Jojanneke Snijders in een onderzoek dat zij uitvoerde voor de Vrije Universiteit (VU) Amsterdam. Snijders onderzocht deze verantwoordelijkheid in het licht van artikel 43 van het Statuut waarin staat dat elk van de landen in het Koninkrijk zorgdraagt voor de verwezenlijking van de fundamentele menselijke rechten en vrijheden, de rechtszekerheid en de deugdelijkheid van het bestuur, maar dat het Koninkrijk (lees: Nederland, red.) een waarborgfunctie heeft.
De onderzoekster constateert dat de Curaçaose regering niet wil of niet kan ingrijpen ten aanzien van de vervuiling die de raffinaderij veroorzaakt, waarbij vastgesteld is dat achttien mensen vroegtijdig en direct als gevolg van deze vervuiling overlijden. Zij vindt dat Nederland daarom een meer proactieve houding moet aannemen. Het gaat hier immers om het schenden van de mensenrechten.
Snijders acht het goed mogelijk dat het EHRM een vonnis uitspreekt over zaken die in het Caribisch deel van het Koninkrijk plaatsvinden. Zij verwijst naar de zaak Murray versus Nederland waarbij dit Hof geoordeeld heeft dat Aruba en Curaçao artikel drie van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) niet hebben nageleefd en het hele Koninkrijk hiervoor verantwoordelijk is.
In de zaak Murray, die levenslang gevangen zat vanwege de moord op een meisje, werden de landen in het Koninkrijk veroordeeld omdat zij hem nimmer enige psychiatrische hulp aanboden. Murray is inmiddels overleden. ,,Het Hof heeft toen niet stilgestaan bij de onderlinge regelingen en verantwoordelijkheden tussen en van de verschillende landen in het Koninkrijk”, aldus Snijders die hier doelt op het Statuut.
Verder voert de inmiddels afgestudeerde studente aan dat Nederland niet enerzijds kan ingrijpen in de Caribische Landen in het Koninkrijk als het om financiële problemen gaat, maar anderzijds wel structurele mensenrechtenschendingen aan zich voorbij laat gaan.
Hoewel artikel 43 ruimte laat voor verschillende interpretaties vindt de onderzoekster dat er voor de Nederlandse regering genoeg gronden zijn om wel te interveniëren in de Isla-kwestie waar al vele rechtszaken over gevoerd zijn.
Ook de Tweede Kamer heeft in een motie in 2016 vastgesteld dat de lokale autoriteiten tekortschieten in het uitvoeren van milieuwetgeving en dat de fundamentele mensenrechten geschonden worden. Dat Nederland alleen hulp aanbiedt als daarom gevraagd wordt, is volgens de auteur niet voldoende.
,,Ondanks de terughoudendheid van Nederland, is de internationale verantwoordelijkheid voldoende reden om de mensenrechten te garanderen in het Koninkrijk”, zo voert Snijders aan. ,,Ook het door Nederland ondertekende Parijse Klimaatakkoord, het Montreal Protocol en de Convention on Biological Diversity spelen een rol. Alleen maar hopen dat het probleem zich vanzelf oplost als Curaçao geen strategische partner kan vinden, betekent niet dat het Koninkrijk dan voldoet aan bovengenoemde internationale afspraken.”
Snijders stelt dat als de Koninkrijksregering geen verantwoordelijkheid wil nemen en niet bereid is de bepalingen van genoemde verdragen in het licht te houden van haar internationale verplichtingen, het Koninkrijk serieus moet overwegen het handvest aan te passen. ,,Als dit niet mogelijk is, dan moet het Koninkrijk overwegen de condities waaronder de ondertekening van het mensenrechtenverdrag heeft plaatsgevonden te veranderen. Maar, zolang er geen veranderingen worden doorgevoerd, moet het Koninkrijk haar verantwoordelijkheid voor het bewaken van de mensenrechten en fundamentele vrijheden in het Koninkrijk serieuzer nemen. Dat is haar internationale verantwoordelijkheid.
Met de Isla-zaak, waar slachtoffers al meer dan twaalf jaar tevergeefs hun recht op een schonere leefomgeving hebben aangekaart, kan het Koninkrijk een goede start maken.”
Bron: Antilliaans Dagblad
Hoogst opmerkelijk dat Nederland nu wordt verplicht iets te ondernemen. De eigen overheid (Curaçao) is verantwoordelijk, óók voor mensenrechten. Is de schrijver wel op de hoogte van alle ontwikkelingen van de laatste 50 jaar? Kent hij de inhoud van de eigen Staatsregeling, het Statuut en de toepasselijke internationale regelingen? Wij denken van niet. Helaas heeft de eigen overheid zich nimmer iets aangetrokken van de gezondheid van de eigen burgers door de vervuiling van de raffinaderij. Terwijl dat genoegzaam was vastgesteld en de eigen burgers jarenlang geprocedeerd hebben. Zodra Nederland iets zou ondernemen, wordt gelijk beklemd geroepen dat het inmenging in autonome aangelegenheden is en vooral koloniaal. Er wordt gedreigd met de VN. Nederland oproepen tot actie is wel een heel opmerkelijke wijze van afschuiven van de eigen verantwoordelijkheid. Wij maken u blij met de super verstandige opmerking van Winnie the Pooh (Pooh Bear) uit de nieuwste film: ‘Doing nothing often leads to the very best something’. Die wijsheid geldt voor Nederland, maar zeker niet voor de Curaçaose overheid. Die moeten de gezondheid van de eigen bevolking primair stellen en niet het eigen belang (on)opvallend nastreven. Zou dat lukken? Het is de hoogste tijd. Renée van Aller & John de Vries
En voor de zoveelste keer komt een student ons vertellen wat wij al tig jaren weten, kom eens met wat nieuws of iets waar wij als volk beter van worden.
Curaçao had in al die jaren ZELF ook heel veel kunnen doen, al was het stap voor stap.
In plaats van 100 miljoen uit te geven aan een megapiertje had Curaçao de vervuilende Isla schoorstenen kunnen laten vervangen door modernere schoorstenen met goede filters erop zodat de vervuiling binnen de norm blijft. Maar nee, dat was dus niet de prioriteit.
Men reist de hele wereld over en bezoekt zelfs Madurodam om te kijken hoe de poppetjes gemaakt worden, wat een prioriteit…