Willemstad – Dit jaar zijn al 502 werknemers bij aannemers, werkzaam bij de Isla-raffinaderij, ontslagen. Dat liet Alcides Cova van SGTK gisteren in de Staten weten.
De vakbondsleider gaf aan dat er nog steeds arbeidsdiscriminatie is op Curaçao en ook bij de raffinaderij, waarbij de aannemers als oud vuil zouden worden behandeld.
Volgens de berekeningen van SGTK vertegenwoordigde de vakbond in 2018 961 werknemers van aannemers. Met de ontslagen die dit jaar zijn gevallen, is dit aantal nu nog maar 459, aldus Cova.
Bij de Isla-raffinaderij zijn vier vakbonden actief. PWFC vertegenwoordigt ongeveer 400/500 werknemers in vaste dienst van de Isla-raffinaderij, Apri vertegenwoordigt hetzelfde aantal aan stafpersoneel, SGTK vertegenwoordigt de aannemers die werkzaam zijn op het terrein van de Isla en tot slot is er de vakbond STK voor het CRU-personeel (80 werknemers).
,,Maar vaak hoor je alleen over de vakbonden PWFC en Apri en de werknemers die zij vertegenwoordigen en wordt gedaan alsof de aannemers niet meetellen. Ondertussen zijn het wel de werknemers van aannemers die massaal worden ontslagen”, zo stelde de vakbondsleider van SGTK.
Cova gaf aan dat de vakbond sinds een jaar meerdere keren heeft aangeklopt bij de regering om hulp voor de werknemers die zijn ontslagen.
,,We zijn meer dan een jaar bezig en hebben de minister van Arbeid (Hensley Koeiman van Sociale Ontwikkeling, Arbeid en Welzijn, red.) om hulp gevraagd. Vergeet niet dat deze mensen zijn ontslagen en dat er geen banen beschikbaar zijn. We willen dat er rekening wordt gehouden met het feit dat zij bank- en belastingschulden hebben en premies moeten betalen bij de SVB. Bij het ontslag krijgen deze mensen bovendien misschien een klein bedrag, maar daarvan wordt de helft ingehouden. Jullie begrijpen wel dat deze mensen wanhopig zijn? Ze zitten met de handen in het haar. Er is ook geen psychologische hulp beschikbaar gesteld. We verkeren in een felle discussie met de minister omdat hij steeds belooft actie te ondernemen, maar ondertussen gebeurt er niets om deze mensen bij te staan.”
Maar bij Isla/PdVSA is het volgens Cova niet veel beter.
,,Aannemers worden niet betaald. Er zijn verschillende aannemers die geld moeten krijgen van Isla, maar ze durven het geld niet te innen, uit angst voor represailles. Iedereen is hier blijkbaar bang om iets tegen Isla te zeggen, zeker de aannemers. Ze vrezen dat Isla hen werk zal afnemen of onthouden als ze iets zeggen. Maar deze dingen moeten gezegd worden”, aldus de vakbondsleider.
Het feit dat steeds meer professionals die voorheen werkzaam waren bij de Isla wegens de onzekerheid van de raffinaderij naar het buitenland vertrekken, baart Cova ook zorgen.
,,We hebben tot nu toe met alle geïnteresseerde partijen in de raffinaderij contact gehad, ook met de Klesch Group. We willen weten wat er gedaan moet worden om de lokale werknemers op Curaçao te houden. Verschillende zijn reeds vertrokken naar Nederland, Sint Maarten of Santo Domingo. Maar als de raffinaderij weer wordt opgestart, wie is er dan over?”
Het massale vertrek van werknemers zorgt er volgens de vakbondsman ook voor dat de situatie bij de raffinaderij nu gevaarlijk is.
,,Er zijn onvoldoende lassers en bankwerkers. Wat gebeurt er als zich nu een issue voordoet bij de raffinaderij?”
Zowel minister Koeiman als de Isla waren gisteren niet bereikbaar voor commentaar.
Bron: Antilliaans Dagblad
Ik heb geen één van de Cova’s gehoord, in geen enkele hoedanigheid, toen gastarbeiders als paria-achtige lijfeigenen abject uitgebuit en afgebeuld werden ergens rond het schottegat. Ja op dit eiland, dat de mond zo vol hedft over slavernij en “onderdrukking” van de koloniale meester. Het eiland met het standbeeld van Tula (en binnenkort misschien wel 2 standbeelden van Tula) Dit gebeurde allemaal onder auspiciën van Minister di asuntunan di Labor Errol Cova, die het blijkbaar niet zo op had met de rechten van de gastarbeider.
Zoals de zoveelste keer een leugen verhaal van de paling gladde vakbondsleider a cova over de isla vertel gewoon de waarheid dat deze roestbak gewoon dicht gaat en klaar is voor de sloop. Nog jaren hopie werk voor die gene die echt wil werken en niet de hele dag op hun dikke lui reet wollen zitten.
‘De aannemers als oud vuil zouden worden behandeld’, liet Alcides Cova weten. Dan moet Alcidis Cova de conclusie trekken en opstappen zodat iemand anders het werk kan doen.
Discriminatie van werknemers van aannemers die op de raffinaderij werken, is niet van deze tijd. Kan me jaren geleden herinneren dat deze werknemers zich letterlijk kapot werkten zonder enige secundaire voorwaarden.