Willemstad – Er schuilt een groot gevaar in het overheidsbeleid om merkmedicijnen compleet te vervangen voor generieke geneesmiddelen, zegt directeur Willem da Costa Gomez van Manrique Capriles.

Vandaag heeft de VIPP, Vereniging van Importeurs van Farmaceutische Producten, een vergadering met minister Suzy Camelia-Römer (PIN) van Gezondheid. Da Costa Gomez spreekt van ‘unintended consequences’. Bijvoorbeeld dat de merkmedicijnen op een gegeven moment Curaçao – en de andere eilanden – zullen verlaten. ,,Zie bijvoorbeeld Bonaire, waar je bijna geen merkmedicijnen meer kunt krijgen.”

In gesprek met deze krant, maar ook (deels) voor eigen parochie, stelt de directeur: ,,Mochten de merkmedicijnen de eilanden – Aruba, Curaçao en Sint Maarten – verlaten, dan missen wij de boot. Bepaalde medicijnen, waarvoor er geen generiek beschikbaar is, zullen dus niet meer te verkrijgen zijn. Het is lastig uit te leggen dat een werknemer elke maand bvz-premie (basisverzekering ziektekosten, red.) afdraagt en vervolgens geen kwaliteitsmedicijnen kan krijgen, omdat het gevoerde overheidsbeleid, om kosten te besparen, dat tegenwerkt.”
Da Costa Gomez verder: ,,We kunnen altijd zeggen: wij zullen deze medicijnen uit Nederland halen. Dan is mijn vraag: aan welke economie willen wij bijdragen: die van Curaçao of Nederland? Waar willen wij banen scheppen: in Nederland of op Curaçao? Waar willen wij meer inkomsten voor de overheid genereren: in Nederland of op Curaçao?”

Manrique Capriles heeft moeilijke tijden meegemaakt, geeft de directeur aan, evenals de rest van de bedrijfssector – medicijnenimporteurs en apotheken – sinds de invoering van het overheidsbeleid in 2012.

Dit waren de hoofdpunten: de ‘mark-up’ van de groothandel werd verlaagd van 37,5 procent naar 20 procent (Da Costa Gomez legt uit: ,,Dus als je een medicijn inkoopt voor 50 gulden, dan mag je dat verkopen voor 60 gulden”); de mark-up van de apotheken van 50 procent werd vervangen door de 7 gulden per receptregel; en de omslag naar generieke medicijnen.

Ter vergelijking: de groothandel mark-up op Aruba en Sint Maarten is 30 procent. De receptregelvergoeding op Aruba was vorig jaar verhoogd van 7 naar 15,25 florin. Op Sint Maarten zal dit jaar de receptregel verhoogd worden van 7 naar 15 gulden. ,,De verhogingen op onze zustereilanden reflecteren tenminste meer de reële kosten die gepaard gaan met de effort welke moet worden gestopt in de medicijnenvoorzieningsbranche.”

De bedrijfsleiding van Manrique Capriles bestrijdt dat generieke medicijnen altijd goedkoper zijn dan merkmedicijnen. ,,Als je de prijslijsten van SVB door de jaren heen vergelijkt zie je lichte stijgingen in generieke prijzen. Bovendien richten de generieken zich meestal op de hardlopende medicijnen (zogeheten ‘fast movers’): ze moeten volume hebben om nog winst te maken. Daarom wordt niet altijd een generiek geïntroduceerd, waardoor het merkmedicijn op de markt blijft.”

Da Costa Gomez tegenover het Antilliaans Dagblad: ,,Wereldwijd groeit het besef dat generieke medicijnen niet volledig gelijkwaardig zijn aan merkmedicijnen. Er zijn bij generieken zelfs voldoende ‘horror stories’ de laatste jaren, zeker indien de generieke medicijnen niet uit de beter ‘pharma-gereguleerde’ landen komen.”

De directeur wijst er bovendien ook op dat, last but not least, de merken bijdragen aan de ondersteuning van de Naskho-activiteiten (Nederlands-Caribische Stichting voor Klinisch Hoger Onderwijs), educatie van de sector en andere activiteiten in de medische sector. ,,De generiek doet dit alles niet.”

De nu voorgenomen overheidsmaatregelen zullen de druk op de farmaceutische groothandelssector verder opvoeren, merkt Da Costa Gomez op: de mark-up van de groothandel van merkmedicijnen wordt weer verlaagd: nu van 20 naar 10 procent, terwijl de mark-up van de groothandel van generieke medicijnen 20 procent blijft.

,,Dit zal de hele groothandelssector van merkmedicijnen nog méér onder druk zetten en leiden tot mogelijk banenverlies in de sector.”

Parallelimport en ‘counterfeit’

Niet alleen pharma maar alle importeurs van merkconsumptieartikelen hebben te kampen met parallelimport. ,,Zodra een merk groot wordt, beginnen veel bedrijven de merken – vooral de ‘fast movers’ – zelf te importeren”, aldus de directie van Manrique Capriles.

,,Hun prijzen zijn meestal lager omdat zij de producten niet via de officiële kanalen kopen, maar op de zwarte markt, dumps, producten met een dichtbij-vervaldatum. MEO, het ministerie van Economische Ontwikkeling, doet goed controlewerk, maar heeft tot nu toe slechts het topje van de ijsberg aangepakt.”

De parallelimport brengt ook producten op de markt, zegt Da Costa Gomez, die niet aan de etikettenwetgeving voldoet.

,,Bijvoorbeeld: je hebt producten op de markt, waarbij de etiketten in het Chinees of Maleis zijn. Deze producten mogen eigenlijk het land niet binnenkomen, echter de overheidscontrole laat te wensen over.”

In gesprek met deze krant: ,,Er zijn zelfs namaakproducten (‘counterfeit’) op de markt! Wij zijn hier al een paar keer mee geconfronteerd door klanten die bij ons hun beklag zijn komen doen over producten die Manrique Capriles voert. Deze producten in kwestie – veelal van Nivea, J&J, Listerine, 8×4 – waren echter niet door Manrique geïmporteerd en dus niet onze verantwoordelijkheid. Namaakproducten hebben ook negatieve gevolgen voor de volksgezondheid en dit kan leiden tot verhoging van de kosten in de gezondheidssector.”

De onderneming heeft er wel voor gekozen om het voor de consument duidelijk te maken, welke producten van MC zijn – en dus van hoge kwaliteit – door er een speciale sticker op te plakken.

,,Alleen bij de Nivea en J&J-producten met onze sticker kunnen wij instaan voor de kwaliteit.” De directeur:

,,Dit alles gebeurt en is mogelijk terwijl de importeur jaren heeft geïnvesteerd in de opbouw van de merken, maar de overheid biedt geen enkele vorm van bescherming of marktorganisatie en -ordening. De overheid zou bijvoorbeeld een registratiesysteem kunnen invoeren naar analoog van medicijnen. De consument moet zelf opletten wat hij koopt; vooral bij het controleren van vervaldata (‘shelf life’) en de etiketten goed lezen.”

Bron: Antilliaans Dagblad