Willemstad – Twee ontvoerde, minderjarige tieners die op dit moment in Nederland verblijven bij hun moeder, moeten onmiddellijk terug naar Curaçao om daar te verblijven bij hun vader.

Dit is gevonnist in hoger beroep waarbij het Verdrag inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen (HKOV) als uitgangspunt is genomen. De kinderen moeten uiterlijk op 18 maart 2015 terug naar Curaçao.

,,Het Hof zal, conform het bepaalde in de Uitvoeringswet internationale kinderontvoering, de afgifte van de minderjarigen, met eventueel de benodigde reisdocumenten, aan de vader bevelen voor het geval de moeder nalaat de minderjarigen terug te brengen naar Curaçao”,

zo eindigt het vonnis. Het gaat om een nog niet officieel gescheiden echtpaar dat in 2001 in Mexico getrouwd is. Uit dat huwelijk zijn 3 kinderen geboren, een in 2001, een in 2003 en een in 2011. Op 30 juni 2014 is het echtpaar met de kinderen voor een vakantie naar Nederland vertrokken.

De terugkeer naar Curaçao was gepland op 1 augustus 2014. De vader is op 1 augustus 2014 alleen teruggekeerd naar Curaçao. De moeder is met de kinderen in Nederland gebleven, sindsdien verblijven zij in Nederland. De moeder heeft de Nederlandse nationaliteit, de vader de Mexicaanse en de Libanese.

Op 4 september 2014 heeft de vader zich tot de Nederlandse Centrale Autoriteit gewend, omdat hij niet instemt met het verblijf van zijn kinderen in Nederland. De twee oudste kinderen gaan in Nederland naar school. Uit de pleidooien van zowel vader als moeder, staat niet ter discussie dat de oudste twee kinderen eigen inbreng kunnen hebben in de vraag of zij bij vader of moeder willen wonen.

De moeder voert aan dat de rechter in eerste aanleg alleen naar de verklaring van de kinderen voor het gerecht heeft geluisterd, terwijl zij op meerdere momenten verklaringen hebben afgelegd.

De vader voert aan dat de andere verklaringen in ongunstige omstandigheden plaatsvonden waarbij de moeder in een ‘safe house’ verbleef en de kinderen niet naar school gingen. De moeder is van mening dat de kinderen niet alleen vanwege loyaliteit naar de moeder toe in Nederland willen blijven, maar dat er méér speelt.

De vader vindt echter dat de kinderen in een loyaliteitsconflict zijn beland waarbij de moeder de kinderen probeert te manipuleren.

,,De moeder handelt niet in het belang van de kinderen”,

zo voert de vader aan. Beide partijen aangehoord hebbende, oordeelt het Hof uiteindelijk als volgt:

,,Het Hof leidt, evenals de rechtbank, uit het horen van de kinderen af dat hun onwil om terug te keren naar Curaçao, uitsluitend lijkt te zijn gelegen in hun onwil om bij de vader te verblijven die zij strenger vinden dan de moeder, en hun wens om bij de moeder te blijven.

In de periode voor het vertrek naar en tijdens het verblijf in Nederland hebben de man en vrouw vaak ruzie en strijd gehad in het bijzijn van de kinderen. Het Hof is met de rechtbank van oordeel dat het verzet van de kinderen in belangrijke mate voortvloeit uit een loyaliteitsconflict waarin zij gekozen hebben voor de moeder.

De druk waaronder de minderjarigen staan wordt nog verhevigd door het feit dat de moeder heeft aangegeven dat zij zelf onder geen beding naar Curaçao zal terugkeren.

Het Hof is van oordeel dat onder deze omstandigheden de mening van de kinderen niet van doorslaggevende betekenis kan zijn om hun terugkeer naar Curaçao te weigeren.

Dat de kinderen een voorkeur hebben voor een verblijf bij de moeder in Nederland boven een terugkeer naar Curaçao, maakt niet dat sprake is van verzet tegen terugkeer, als bedoeld in het ontvoeringsverdrag.”

Bron: Antilliaans Dagblad