Door Roy Evers
Als ik het goed begrijp, moet je een PhD in de opvoedkunde hebben met als major persoonlijkheidsontwikkeling of een doorwinterde kinderpsycholoog zijn, wil je tegenwoordig een kind een beetje redelijk kunnen opvoeden.
,,Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke hang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen.”
Een citaat van Socrates, vijfde eeuw voor Christus. Niets nieuws onder de zon. Wat zeuren wij dan?
Wij zeuren omdat het aanhalen van bovenstaand citaat appels met peren vergelijkt. De jeugd van tegenwoordig toentertijd was niet de jeugd van tegenwoordig. De jongeren van toen waren waarschijnlijk watjes vergeleken met de jongeren nu. Dat is één.
Ten tweede, de groep jongeren waar Socrates het over had, was een heel kleine selecte groep kinderen van welgestelde ouders. Het volk telde niet mee, het gepeupel had geen stem. De kinderen van ‘hoi polloi’ werkten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en hadden geen tijd om zich te misdragen. Wie niet werkte, kreeg geen eten.
Waar hebben we het dan over?
We hebben het over jeugdcriminaliteit: de gemiddelde leeftijd van criminelen wordt steeds lager. Niet dat de oudere criminelen met vervroegd pensioen gaan, nee, de jeugd begint steeds eerder met ‘werken’. Wij hebben het over jeugdwerkloosheid: de werkloosheid onder jongeren tussen de 18 en 25 jaar neemt steeds toe. Deze jongeren hebben echter wel geld nodig om te leven en dat geld moeten ze ergens vandaan halen. Als ze het niet wit kunnen verdienen, dan maar zwart. Drugshandel, wapenhandel en prostitutie.
- No ta basta ainda?
- Hoe heeft het zover kunnen komen?
- Waar zijn wij uit de bocht gevlogen?
- Wie is de schuldige?
- Wie moet naar het schavot?
- De regering, schreeuwt het volk. Die doet niets, behalve mooie praatjes houden en plezierreisjes maken. Zij zorgt niet voor banen. Zij trekt geen investeerders aan. Wanneer een investeerder toevallig langskomt, jaagt zij hem weg.
- De justitiële keten, schreeuwen de slachtoffers. Wanneer je een aangifte doet, gebeurt er niks. Als zij ’s ochtends een boef oppakken, loopt die ’s middags weer vrolijk fluitend in de wijk rond. Wij hebben Nederlandse wetten in een Zuid-Amerikaans land, dat werkt niet.
- De school, schreeuwen de ouders. De docenten zijn niet gemotiveerd. Als een kind niet wil leren, dan zoekt hij of zij het verder zelf maar uit. Wanneer de bel gaat, snellen alle leerkrachten zich naar hun tweede baan. De kinderen worden het kind van de rekening.
- De ouders, schreeuwt de school. Zij dumpen hun tuig bij ons en wij moeten het vuile werk opknappen. Zij moeten hun kinderen manieren bijbrengen en hen een beetje oppeppen, en ze vooral op tijd naar school brengen.
- Mijn vader en moeder, fluistert het kind, zij geven mij niet de liefde en de warmte waar ik zo naar hunker.
Dus iedereen naar het schavot. Nee, behalve het kind. Het kind wordt het slachtoffer van deze missers en houdt er een jeugdtrauma aan over. Het wordt later dan een crimineel, een psychopaat of een schrijver.
Niemand is schuldig, de maatschappij is complexer geworden. Zo spreekt de geleerde, het systeem is de schuldige. Er moet een diepgaand onderzoek komen naar de maatschappelijke en sociaaleconomische factoren die, ceteris paribus, hebben geleid tot een significante afwijking van het gemiddelde van de normale opvoedingskromme, waardoor kinderen uit alle sociale milieus qua gedrag en prestatie niet meer voldoen aan de verwachtingen van de ouders, voor zover de ouders überhaupt iets verwachten.
Wat is er zichtbaar veranderd aan deze maatschappij? Wat er is veranderd, is dat wij geen tijd meer hebben voor het kind. Wij hebben het te druk met allerlei andere zaken die wij blijkbaar belangrijker dan wel plezieriger vinden. Wij laten het opvoeden over aan de school, de opvang, de straat en whatsapp. Het kind is van een lust, een last geworden. Gebrek aan aandacht kopen wij af met een value meal. Maar het is nog niet te laat. Wij kunnen het tij keren door als ouders meer tijd (klokuren) te besteden aan het kind en hopelijk besteedt het kind later ook meer tijd aan ons.
Bron: Antilliaans Dagblad
Eens met Stanley Held, goed stuk.
Echter, de bevolking dient ook haar eigen verantwoordelijkheid te nemen. Te veel kinderen zijn tot criminaliteit gedoemnd omdat ze, vaak verwekt in ruil voor een belkaartje of karni stoba, opgroeien in een eenouudergezin waarvan de enige ouder, vaak behangen met tatoos en piercings, geen enkele voorbeeldfunctie heeft.
Dan kun je nog de beste regering kiezen die mogelijk is, maar daar is niet tegenop te werken.
Ik heb het in ieder geval al opgegeven en haal nog enige genoegdoening uit het feit dat criminaliteit afgestraft wordt.
Totdat Irma Lips rechter werd,
Ik was niet verbaasd toen ik, de heer Evers, zijn ongezonden stuk las. Dit fenomeen heeft zijn geboorte gehad begin jaren tachtig. Verschillende hulpverleners zijn toen erop gelaten. Nu zijn wij in 2015. Naar mijn mening kent de middenklasse hun eigen volksklasse niet. Sterker de middenklasse vermijdt de volksklasse. Die willen ook met de top meedoen. Wat mij in die tijd verbaasde is dat het wederzijdse vertrouwen van de hulpverlening ver te xoejen was. Tot nu toe is het zo. Ik neem onze politiek systeem diep kwalijk. Jaren lang wordt de bevolking van alles beloofd. Een klein groepje profiteerd ervan. Nu schreeuwt een ieder. Nederland voorop. Ik ga u een voorbeeld geven. Bij de aanstelling van wijlen papa Godett kwam met de zogenaamde woninbedrijf. Ik werkte toen als Politieagent op het eiland. Ik merkte dat er weinig jongeren doeloos rondliepen. Wat bleek ze werkten allemaal bij de woninbedrijf die wijlen Godett had opgezet. Met subsidie werden deze instellingen in bijna alle wijken in stand gehouden. In die tijd was de criminaliteit op het eiland dramatisch laag. Het is meetmaar. Tot mijn verbazing werden deze instellingen gesloten. Wat ik toen in die periode vernam, is dat Nederland het oneigenlijk werk was. Er mocht geen subsidie hiervoor worden gegeven. Ik viel van ene verbazing naar het ander. Enige jaren later heeft Nederland dit systeem ingevoerd. Onder de noemer MELKERTBANEN. Ik viel van mijn stoel. Het systeem die ontdekt was door wijlen Godett werd domweg onder een ander naam overgenomen in Nederland overgenomen en een paar jaar in stand gehouden. Nu zijn de toezichthouders een geaccepteerde baan. Waren toen Melkertbanen. Hoe krom is deze wereld. Hoe dom waren en zijn de politici over de afgelopen jaren. Naar mijn mening wordt er over de rug van onze kinderen politiek bedreven. Een klein groepje verrijkt zich ten koste van de bevolking die nu geen kans krijgt om zich te ontplooien. Hoop dat de jonge aankomende politici dit in acht nemen. De kinderen zijn onze toekomst.
Triest maar waar, Roy Evers spreekt over ouders, in de meervoud vorm. Helaas is dat vaak niet het geval en ook daar ligt een voedingsbodem voor ongewenst gedrag en een grotere hunkering naar “meer” en “mooier” wat bekostigt zal moeten worden door hetgeen dus dan als crimineel gedrag wordt omschreven. Als de ouder(s) nooit opgevoed zijn, wat verwachtten we dan van hun kinderen? Verloren generaties bevolken delen van dit eiland, delen waar straks een fatsoenlijk mens niet meer kan wonen, noch er in de buurt. Triest.