Even afgezien van de ‘oneffenheid’ binnen MAN – als gevolg waarvan Elsa Rozendal zich nog niet liet beëdigen als minister om daarmee het Statenlidmaatschap te behouden – die hopelijk spoedig wordt gladgestreken, heeft Curaçao zo vlak voor de kerst een nieuwe regering.

Een valse start weliswaar, waar Gerrit Schotte van oppositiepartij MFK natuurlijk gretig bovenop springt, mag er toch vanuit worden gegaan dat het kabinet van premier Hensley Koeiman (MAN) nu – bijna drie maanden na de Statenverkiezingen – aan de slag gaat. Deels bestaat de ministersploeg uit nieuwe gezichten van nog vrijwel geheel onervaren bewindslieden (goed voor vers bloed), voor een ander deel zijn er ook diverse ministers uit het vorige kabinet-Whiteman blijven zitten (goed voor de continuïteit van bestuur). Dat op zich is een goede basis.

Dat geldt óók voor wat de vorige ministerraad achterlaat. De nieuwe regeringscombinatie MAN-PAR-PNP-PS kan voortbouwen op een relatief solide basis die PS-PAIS-PNP-Sulvaran, later aangevuld met PAR, achterlieten. Vooral de overheidsfinanciën zijn nu al een paar jaar achtereen op orde. Samen met integer politiek bestuur een randvoorwaarde voor economische ontwikkeling, hoewel dit laatste nog achterbleef bij de verwachtingen. Groei van de economie is ook nodig voor datgene waar Koeiman zich met name voor wil inzetten: sociaal beleid, met menselijke waardigheid als uitgangspunt. Vandaar de titel ‘Dignidat Humano ta Sentral’ voor het regeerakkoord 2016-2020.

In zijn speech afgelopen week bij de VBC gaf de nieuwe premier al een voorzet: mensen en in het bijzonder hulpbehoevenden niet verwennen, maar ‘empoweren’ en een fair chance bieden. Een terecht uitgangspunt. Teveel is de afgelopen decennia de nadruk geweest op staatkundige hervorming en sanering van de overheidsfinanciën. Daardoor kwamen economie en met name sociaal beleid in de verdrukking. Om sociaal welzijn te bevorderen is geld nodig. En daarom móét de Curaçaose economie tot bloei komen. Want de weg terug naar hogere belastingen en meer premies is géén optie. Daarmee jaagt Curaçao alle bedrijvigheid weg. De gezamenlijke bolo, taart, moet groter worden. Dat betekent meer werk en meer inkomen en dus meer welzijn. Het belangrijkste ingrediënt daarvoor is altijd vertrouwen.

Dat vertrouwen kreeg al een gunstige impuls met de verkiezingsuitslag, toen bleek dat de MFK van de veroordeelde ex-premier Schotte (toch) niet de grootste partij was geworden en evenmin samen met de satellietpartijen KdNT (van Amparo Dos Santos) en PAS (Charles Cooper) een meerderheid haalde. Ondanks verwoede, soms zelfs wanhopige pogingen van Schotte om toch deel uit te maken van de nieuwe regering, is MFK in de oppositie beland. Hij en zijn getrouwen zullen vermoedelijk alles doen om de uiterst smalle basis van het kabinet-Koeiman te reduceren tot een minderheid. De zwakke schakel van de nieuwe regering zit dan ook niet in Fòrti maar in de Staten. Afgezien van het feit dat de verhouding hier 11-10 is, zitten er tussen de 11 parlementariërs van de coalitie relatief veel nieuwkomers die nog nauwelijks weet hebben van het vaak sluwe politieke spel. Waakzaamheid is hier geboden.

Er is voor de nieuwe regering veel werk aan de winkel. Hoewel de financiën beheersbaar zijn en er wat betreft integriteit veel is verbeterd, staan de ministers voor grote uitdagingen. Om enkele te noemen:
– Het onderwijs moet structureel beter, waaronder naleving van de leerplicht die tot nu toe een wassen neus is gebleken.
– Het toerisme moet de drastische terugval uit Venezuela goedmaken en het ‘product’ moet worden geüpgraded.
– Het politiek en economische onrustige buurland heeft überhaupt in allerlei opzichten een negatieve impact op Curaçao; zie Insel Air dat tijdelijk financiële noodhulp van de overheid nodig heeft, en zie de Isla-raffinaderij die onder PdVSA nauwelijks perspectief biedt.
– Tegelijk is de vraag hoe Koeiman en de zijnen de draad van het Chinese Guangdong Zhenrong Energy (GZE) en het perspectief dat dit biedt oppakt en voortzet.
– De realisatie en afbouw van het nieuwe ziekenhuis HNO, met alle tegenslagen, en vooral het herstructureren van de veel te dure en toch vaak deficiënte gezondheidszorg.
– Het herstel van de banden met en het vertrouwen van de koninkrijkspartners, te beginnen met het Curaçaohuis in Den Haag, waar de afgelopen vier jaar veel imagoschade is aangericht.

Om enkele zaken te noemen, zoals al gezegd, want de lijst is nog veel langer. Ten aanzien van dit alles is het goed om het Plataforma Diálogo Nashonal in te zetten, waarbij de regering in overleg met werknemers (vakbonden) en werkgevers (bedrijfsleven) besluiten van algemeen belang voorbereiden.
‘Empoweren’, is het door de nieuwe minister-president veel gebruikte begrip.

Het betekent onder meer iemand in staat te stellen eigenmachtig te beslissen en te handelen. Ook gericht op individuen, groepen of organisaties om zelfvertrouwen, zelfbewustzijn en positief zelfbeeld te vergroten. Het betekent ook het toekennen van grotere verantwoordelijkheden en bevoegdheden aan mensen met de bedoeling meer zelfsturing en betrokkenheid tot stand te brengen. Meer betrokkenheid en ‘ownership’ kan elke gemeenschap goed gebruiken, als tegengif voor onverschilligheid en opportunisme.

Bron: Antilliaans Dagblad