Willemstad – ,,30 Mei 1969, op Curaçao bekend als 30 di Mei, heeft de weg geopend voor emancipatie, antidiscriminatie, meer participatie en vertegenwoordiging en heeft korte metten gemaakt met de gedachte dat iemands verleden, zijn klasse, huidskleur, geslacht of taal bepaalt wat zijn opties en ambities in het leven zijn.”
Zo sprak premier Eugene Rhuggenaath zaterdag bij de herdenking van de opstand van 51 jaar geleden.
Maar nu, 51 jaar na de strijd voor gelijkheid, zit het er nog niet op en wordt de strijd voor gelijkheid en voor fundamentele grondrechten zoals huisvesting, voeding, educatie en een kans om in een eigen levensbehoefte te voorzien meer dan ooit voortgezet.
Volgens de minister-president moeten we in de huidige wereldwijde crisis, die ook Curaçao raakt, lering trekken uit het verleden en de krachten bundelen en de koppen bij elkaar steken om één gemeenschappelijk doel te bereiken: een beter Curaçao.
,,De leiders waren toen, 51 jaar geleden, ervan overtuigd dat een beter perspectief, een betere economie, een beter Curaçao, niet iets is van een groepje of van een regering. Dat moeten we nu ook in de praktijk omzetten; we hebben allemaal de verantwoordelijkheid om op een of andere manier een bijdrage te leveren”, zo sprak Rhuggenaath zaterdag.
Ook Anthony Godett, zoon van wijlen vakbondsleider Wilson ‘Papa’ Godett voerde zaterdag het woord en stond stil bij de gebeurtenissen van 30 mei 1969.
Bron: Antilliaans Dagblad
Het zal wel aan mij liggen maar dit heeft iets van nakomelingen van slavenhouders die op het graf van Tula en Carpata dansen.
Het gaat hier om huisnegers die even stil willen staan bij een opstand van landslaven en nu ook de eer willen opstrijken gezien het feit dat Ruggenaath zijn naam heeft laten graveren op een herdenkingsbeeld.
30 Mei 1969, op Curaçao bekend als 30 di Mei, heeft de weg geopend voor frauderende kleuterjuffen die tot de dag van vandaag hoog van de toren blazen. Het heeft de weg geopend voor veroordeelde gedeputeerden om na hun gevangenisstraf als minister van Justitie terug te komen. Het heeft de weg geopend voor analfabete vakbond schreeuwers om te graaien bij wega di number korsou. Het heeft de weg geopend voor een onbeschofte gedeputeerde om op kosten van de belastingbetaler in Duitsland te gaan kijken hoe nummerborden gemaakt worden, terwijl hier op het eiland de kennis er al is. Het heeft de weg geopend voor een familie clan (helaas is het ook mijn familie maar wil niks met hun te maken hebben) waarvan zowel vader als zoons ongegeneerd de boel hebben geflest. Het heeft de weg geopend voor arrogante ministers die trots verkondigen hoe er drie posten tegelijk zijn bekleed, maar die zo corrupt is als de neten. Inderdaad heeft het korte metten gemaakt met de gedachte dat iemands verleden, zijn klasse, huidskleur, geslacht of taal bepaalt wat zijn opties en ambities in het leven zijn.”. Vandaar dat de meest rare vogels opduiken in de politiek verkozen met een paar honderd stemmen. Klasse hebben de meeste niet en een fatsoenlijke of intelligente vocabulaire ook niet.
—- Het heeft de weg geopend voor een nepotistische kliek. Die zwart moet zijn (uitzondering bevestigd de regel) met zelf verrijking als enige ambitie, die zelfs nog bejubeld worden als ze de gevangenis in gaan. En de enige mogelijkheid om te participeren is het participeren met de kliek. —
@Dislect, idd het klinkt een beetje cru, maar de waarheid is cru.
Zag laatst Maria en Don, Godett, en nog een paar ex premiers bij de Gouverneur klagen over aangetaste autonomie.
Aangetaste autonomie die hen belet om verder te roven.
. De witte uitzondering die de regel bevestigt was verstandelijkheidshalve weggebleven.
Allemaal afbrekers van Curaçao.
Geef de Japanner een eiland, werp er een ayoombom of twee op, gooi er nog een paar aardbevingen over heen, een kerncentrale ramp, en ze bouwen in no time wederom een 1e wereldland voor je op.
Geef Curaçaose politici een eiland, en ze breken het tot aan de grond voor je af, en geven de slavernij van 150 jaar geleden de schuld, de slavernij en slavendrijvers waar ze zelf allemaal afstammelingen van zijn,
30 Mei 1969, op Curaçao bekend als 30 di Mei, heeft de weg geopend voor emancipatie, antidiscriminatie, meer participatie en vertegenwoordiging en heeft korte metten gemaakt met de gedachte dat iemands verleden, zijn klasse, huidskleur, geslacht of taal bepaalt wat zijn opties en ambities in het leven zijn blablabla. Dit zijn woorden (van de renteloze bedelaar) Rhugge rechtstreeks gericht tegen de macambas. Wat een ondankbare kerel. Nederland stopt(fig.) het brood in jullie mond, maar voordat jullie het kauwt en slikt, vervloeken jullie de macambas.
,,De leiders waren toen, 51 jaar geleden, ervan overtuigd dat een beter perspectief, een betere economie, een beter Curaçao, niet iets is van een groepje of van een regering. Dat moeten we nu ook in de praktijk omzetten; we hebben allemaal de verantwoordelijkheid om op een of andere manier een bijdrage te leveren”,
En hoe is daar invulling aan gegeven. Met de elite gaat het veel beter maar de rest? Is niet beter geworden, is het wel?
En nu alles leeg geroofd is wordt er een oproep gedaan om allemaal een steentje bij te dragen. Met andere woorden; iedereen moet nu betalen voor het wangedrag van de elite. Zo dat de elite de elite kan blijven.
Nog nooit zo een racistische politieke cultuur meegemaakt als op dit eiland.
En velen doen er aan moe, deze voorm.van crypto racisme, zogenaamd onder het mom van, kind van het eiland.
Opvallend is ook de schaamteloze openheid waarmee politici dit crypto racisme bezigen, als populistisch instrument om de minder intellctueel begiftigden te paaien met kraaltjes en spiegeltjes. Zodat zij er zelf met de grote schat vandoor kunnen.
“Maar nu, 51 jaar na de strijd voor gelijkheid, zit het er nog niet op en wordt de strijd voor gelijkheid en voor fundamentele grondrechten zoals huisvesting, voeding, educatie en een kans om in een eigen levensbehoefte te voorzien meer dan ooit voortgezet.’
Maar wie gaat nu strijden tegen wie om dit te bereiken?
De punten die strijd nodig hebben zijn die punten die de elite, geboren uit de onlusten van mei 1969, hebben verwaarloosd. Daar waar de kleine elite zich, in sommige gevallen extreem bevoordeelde, ging dit ten koste van de zwakkere in de samenleving maar ook ten koste van werken van algemeen belang. De educatie is zo slecht dat privé onderwijs een zeer valide optie geworden is. De prijs Water en elektriciteit behoort tot de hoogste van de wereld. Een sosiaal vangnet bestaat niet.
Als er gestreden moet worden moet er tegen de elite gestreden worden. Deze misstanden bestaan en blijven bestaan door hun doen en laten
Antidiscriminatie? Maar jullie stelen hun zuur verdiende centjes toch? of zijn jullie zo dom om te denken dat discriminatie alleen met huidskleur te maken heeft? Huisvesting? Is iedereen dan voorzien van een geschikte huisvesting? Zijn klasse? Gaat het in de gelijkenis om een “klasse” of om een “individuele” persoon? Duidelijkheid vereist please. Taal? Wat voor taal in het onderwijs? Puk en Muk taal? Papiamentu? En zoveel jonge analfabeten? Dan komt ambitie(s). In welk opzicht hebben jullie je hart erop zet op een loffelijke ambitie? Weten jullie wel wat een ambitie betekent? Neen? Welnu, ambitie is, let wel, een vurig verlangen een bepaald doel te bereiken. Het is waar dat er nobele ambities zijn en onwaardige, en jullie hebben de laatste gekozen, onwaardige ambitie(s) dus. Hebben jullie dit alles bereikt met en na 30 Mei 1969? Kom nou zeg, 30 Mei was, is en blijft een pikzwarte dag voor in de Curacaose geschiedenis.
Honger, misère en armoe, dat heeft dit volk tot nu toe van jullie gekend. Curacao is nu een blinde persoon met geamputeerde armen en benen. Dank Nederland op jullie blote knieën dat jullie niet als Santo Domingo, Venezuela, Haïti en/of andere Zuid., Midden, Lat, (ei)landen zijn. Jullie zijn schaamteloos. Deze laatste dagen dat ik de krant lees over Minnesota, Atlanta en andere steden, daarnaast Brazilië en nu Europa, denk ik vanzelf aan 30 Mei 1969……
“antidiscriminatie, meer participatie en vertegenwoordiging en heeft korte metten gemaakt met de gedachte dat iemands verleden, zijn klasse, huidskleur, geslacht of taal bepaalt”
probeer maar eens als niet YDK die geen papiaments spreekt carriere op Curacao te maken, onmogelijk! 30 mei heeft de ene vorm van discriminatie, vervangen door een andere vorm van discriminatie met als totaal effect dat wij helemaal niets zijn opgeschoten
“30 Mei 1969, op Curaçao bekend als 30 di Mei, heeft de weg geopend voor emancipatie, antidiscriminatie, meer participatie en vertegenwoordiging en heeft korte metten gemaakt met de gedachte dat iemands verleden, zijn klasse, huidskleur, geslacht of taal bepaalt wat zijn opties en ambities in het leven zijn.”.
Het heeft de weg geopend voor een nepotistische kliek. Die zwart moet zijn (uitzondering bevestigd de regel) met zelf verrijking als enige ambitie, die zelfs nog bejubeld worden als ze de gevangenis in gaan. En de enige mogelijkheid om te participeren is het participeren met de kliek.
Mei 1969 was het begin van het einde. Het begin van een cultuur van zelf verrijking, het begin van de afbraak van het school systeem, het begin van de afbraak van de infra structuur en het begin van het einde van grote private ondernemingen, die met de tijd onder de hoede en beheer van de kliek gebracht konden worden.
30 mei 1969 is een dag die op gepaste wijze herinnerd moet worden. Met 1 minuut stilte en de vlag half stok