Opinie door Tweede Kamerlid André Bosman (VVD)

Het Tweede Kamerlid André Bosman (VVD) liet donderdag in een debat met minister Ronald Plasterk (PvdA) de incidenten die de Koninkrijksrelaties beheersen voor wat ze waard zijn en benutte zijn spreektijd om zijn visie op de verhouding en verantwoordelijkheden tussen Nederland en de Caribische landen te geven.

Bij de Koninkrijksrelaties speelt voor Nederland vooral het economische argument een rol. In het Statuut is naast de waarborgtaak namelijk ook voorzien in de bijstandsregeling. Deze regeling maakt het vrijwel onbespreekbaar dat Den Haag niet bijspringt als een van de Caribische landen in financiële problemen geraakt.

De laatste grote saneringsronde leverde voor Nederland een schadepost op van bijna 2,5 miljard euro en naar het zich laat aanzien zullen ook de Arubaanse overheidsfinanciën een groot financieel offer van Den Haag vergen. Situaties die hoogstwaarschijnlijk (deels) voorkomen hadden kunnen worden wanneer de Koninkrijksregering in de voorafgaande periode actief invulling had gegeven aan de waarborgfunctie.

Daarnaast levert de internationale aansprakelijkheid van Nederland voor de Caribische rijksdelen een aanvullend argument op voor een actieve invulling van de taakstelling van de Koninkrijksregering.

Dat wil zeggen: steeds vaker wordt Nederland door het buitenland aangesproken op ontoelaatbare toestanden in een of meer van de Caribische landen van het Koninkrijk. Het welzijn van de bewoners van de eilanden is echter de belangrijkste reden om een actieve invulling van de waarborgfunctie te bepleiten.

De relatie tussen goed bestuur en gezonde sociaal economische ontwikkelingen is bijzonder sterk. Er is geen reden om aan te nemen dat die relatie niet ook voor Aruba, Curaçao en Sint Maarten geldt. Het waarborgen van goed bestuur betekent daarom direct ook het actief bijdragen aan de maatschappelijke ontwikkeling van de entiteiten. Hetgeen – afgaand op de sociaaleconomische indicatoren van de eilanden – geen overbodige luxe is.

Bovendien is het naar het oordeel van de Verenigde Naties vrijwel onmogelijk de fundamentele menselijke rechten en vrijheden te verwezenlijken zonder goed bestuur.

Op basis van deze argumenten kan geconcludeerd worden dat het tolereren van slecht bestuur door de Koninkrijksregering de bevolking in de Caribische rijksdelen en de Nederlandse belastingbetaler op structurele wijze benadeelt.

Daarmee wordt een sterk argument gevonden om in lijn met de visie van de Nationale Rekenkamer een actieve invulling van de waarborgfunctie voor te staan. De VVD kan zich hier helemaal in vinden en we zijn dan ook zeer blij met de aanwijzingen die de Koninkrijksregering heeft gegeven aan Aruba, Curaçao en Sint Maarten.

Het risico blijft bij de Nederlandse belastingbetaler liggen. Ik heb dan ook het teleurgestelde gevoel dat de andere landen in het Koninkrijk hard roepen dat ze autonoom zijn, maar geen invulling geven aan die verantwoordelijkheden. De andere landen doen alsof ze onafhankelijk zijn maar onder de paraplu van de Nederlandse belastingbetaler.

Het is alsof je op kamers gaat als student, maar je neemt je moeder mee…. Het is kiezen of delen. Take it or leave it. Neem je verantwoordelijkheid als land en dan hoef je je geen zorgen te maken. Doe je dat niet, dan komt de aanwijzing vanzelf.

We zitten in het Statuut en daar houden we ons aan of we passen het Statuut aan. En van dat laatste is de VVD een groot voorstander. Niet zoals een journalist in een niet nader te noemen krant (het Antilliaanse Dagblad, red) schreef:

,,Van minister-president Mark Rutte en diens VVD is bekend dat zij weinig op hebben met het Caribisch deel van het Koninkrijk sinds de voormalige koloniën zich niet langer gewillig als wingewest laten exploiteren.”

En:

,,De VVD doet daar overigens niet geheimzinnig over; in het partijprogramma wordt er openlijk voor gepleit de in het Statuut vastgelegde lotsverbondenheid in te ruilen voor een zoek-het-zelfmaar- uit-gemenebestmodel.”

Nederland is een van de vier autonome landen in het Koninkrijk en dat zou de basis moeten zijn van de gelijkwaardigheid, alleen de Nederlandse belastingbetaler krijgt uiteindelijk de rekening gepresenteerd en daarmee is de gelijkwaardigheid dus per definitie niet bestaand.

De VVD kiest voor echte gelijkwaardigheid binnen een Gemenebest, en lees daar onze initiatiefnota nog maar eens op na, maar dan moeten de landen wel hun eigen broek op gaan houden.

Met dank aan de inzender van dit artikel

Bron: Antilliaans Dagblad
Pagina 10 + Pagina 11
Dossier: Consensus Rijkswetten – en de strijd tegen de Rijkswetten