Willemstad – De spanning rond de toekomst van de Insulinde stijgt. De nieuwe eigenaren van het iconische zeilschip hadden grootse plannen voor renovatie en luxe boottours, maar nu ligt het vaartuig plots bij schrootbedrijf de Antillean Scrap Company in Parera.

Dat zagen voormalig crewleden tot hun grote schrik tijdens een bezoekje aan Fort Nassau, van waar ze uitzicht hadden op de haven. Op Facebook wordt de conclusie getrokken dat het schip gesloopt zal worden en dat roept teleurgestelde reacties op.

,,Een iconisch plaatje aan de Handelskade verdwijnt”, wordt bijvoorbeeld gezegd.

De oud-crewleden vinden het jammer dat de Insulinde niet als monument wordt bewaard, wordt omgebouwd tot bar, of desnoods tot zinken wordt gebracht als snorkelattractie. Ze willen simpelweg niet dat het historische zeilschip zomaar verloren gaat.

Uitbater van de Insulinde, Perry van de Mosselaar, kan daar helemaal inkomen, zegt hij. Maar het ligt volgens hem allemaal iets genuanceerder. ,,We hebben het schip in goed vertrouwen van de vorige eigenaar overgenomen. We gingen ervanuit dat het in goede staat was. Zijn er tours mee gaan doen, hebben er feesten op gehouden. Tot de eigenaar, BK Group, het schip dit jaar wilde moderniseren en ervoor wilde zorgen dat het weer zou voldoen aan de huidige eisen”, vertelt Van de Mosselaar.

Een goed idee, dacht ook hij. Ze maakten samen plannen voor de komende twintig jaar en begonnen enthousiast aan de verbouwing. ,,Maar toen we het schip stripten, kwamen de lijken uit de kast. Aan de buitenkant zag alles er prima uit, maar vanbinnen bleek het één rotte bedoening te zijn. Het schip verkeerde in zo’n slechte staat dat we met ons budget niet toekwamen. De renovatie doorzetten, bleek geen verantwoorde investering te zijn. Het ging om zo veel geld, dat we dat nooit meer terug konden verdienen.”

,,We hebben nog gekeken naar de mogelijkheid om de Insulinde verantwoord te laten zinken als snorkel- of duikattractie. Maar daar komt zo veel bij kijken dat de investeerders hebben besloten: ‘dit gaan we ons niet op de hals halen’. De enige optie die overbleef, was het schip naar de sloop brengen.”

Van de Mosselaar denkt dat er al tientallen jaren geen groot onderhoud was uitgevoerd aan de Insulinde. ,,We voelen ons voor de gek gehouden en vinden het verschrikkelijk dat het schip nooit meer zal varen. Dat betreuren we ten zeerste. Het is jammer voor de substantiële verliezen die de investeerders hierdoor lijden. Maar misschien nog wel meer voor het straatbeeld van Curaçao.” Wanneer er niet werd gevaren, lag het zeilschip namelijk aan wal bij de Handelskade.

De eigenaar van de Scrap Company laat desgevraagd weten dat hij het icoon nog niet definitief op wil geven. Hij wil het schip nogmaals laten nakijken, om te achterhalen hoelang het ijzer van de boot nog mee kan. ,,Ik wil uitzoeken of het schip echt gesloopt moet worden. Zo niet, dan wil ik er misschien iets anders mee gaan doen. Misschien kan ik het ombouwen tot restaurant.” Het zou dus zomaar kunnen dat het schip tóch nog een tweede leven krijgt.

Bron; Antilliaans Dagblad