WILLEMSTAD — “Het St. Elisabeth Hospitaal (Sehos) heeft aanhoudende financiële tekorten en kan hierdoor niet in de behoefte aan materiaal, personeel en medicijnen voorzien.”
Dat stelt Alexander Saleh, de voorzitter van de Vereniging Medisch Specialisten Curaçao (VMSC). Volgens Frank Poen, de nieuwe bestuursvoorzitter van het ziekenhuis, zijn er echter onduidelijkheden op hoger niveau.
Poen, die sinds deze week de functie van bestuursvoorzitter vervult, wil niet direct spreken van een crisissituatie, maar juist kijken naar waar het ziekenhuis wel toe in staat is met de beperkte middelen. “Er liggen grotere verantwoordelijkheden, maar het kan niet mislukken. Dat is niet aan de orde.”
De VMSC uit zich echter explicieter en laat weten dat er volgende week dinsdag een vergadering plaatsvindt, waarbij het ziekenhuisbestuur een plan zal presenteren. Saleh vertelt dat de Raad van Toezicht, de zorgvakbond CBV, de Raad van Bestuur en de VMSC dan bij elkaar zullen komen om te bespreken hoe de organisatie gaat lopen en hoe het zit met de financiën.
“Het is de bedoeling dat het ziekenhuis dan weer een paar maanden verder kan. De oplossingen zijn echter heel marginaal. We houden ons hart vast.” De VMSC sluit zich met haar zorgen aan bij de CBV. De zorgvakbond maakt zich namelijk ook grote zorgen over het middelentekort binnen het ziekenhuis.
Geen steekspel
Saleh benadrukt dat hij hier overigens niet mee wil zeggen dat het bestuur zijn best niet doet. De betalende instanties moeten namelijk ook meewerken en over de brug komen op het moment dat het moeilijk is. Hij doelt hiermee op de overheid en de Sociale Verzekeringsbank (SVB). “Het moet geen steekspel worden, want de bevolking is hier het slachtoffer van. Het gaat hier om het algemeen belang.”
Daarnaast zou het Sehos het door de bouw van Hospital Nobo Otrobanda (HNO) zwaar te verduren hebben. Door de drilboren is er sprake van een hels kabaal. Saleh vraagt zich daarom af of men goed heeft nagedacht over de consequenties van de bouw. “Er wordt onvoldoende overlegd over de gang van zaken en wat acceptabel is. Het wordt niet als een vraagstuk bij ons neergelegd.”
Weerslag op zorg
Het primaire probleem – de financiële tekorten van het Sehos – zorgt ervoor dat er maatregelen worden doorgevoerd die misschien onacceptabel zijn voor de patiënten. “Dit zal leiden tot complicaties in de zorg.” Saleh vreest zodoende voor de toekomst van het ziekenhuis, omdat hij niet weet hoe men de tijd tot de oplevering van HNO gaat overbruggen. “Naar buiten toe lijkt het misschien of het redelijk gaat, maar de situatie is eigenlijk onacceptabel.”
Medisch directeur Franke Scheper bevestigt dat er gesprekken plaatsvinden tussen de stakeholders. “We moeten dit gezamenlijk trekken.” Hij kan echter nog niet zeggen hoe het traject eruit gaat zien. “We moeten met alle partijen tot een consensus komen”, aldus Scheper. Poen concludeert dat alle stakeholders begrijpen dat het een moeilijke situatie is. ‘Samen met het ministerie en intern wordt er keihard gewerkt om tot oplossingen te komen.
Volgens de nieuwe bestuursvoorzitter, Frank Poen, moeten er duidelijke afspraken worden gemaakt over wat de overheid verwacht van het Sehos. Het ziekenhuis heeft vervolgens de verplichting om duidelijk te maken hoe ze het geld besteden. “Dat is nooit makkelijk. Aan een ziekenhuisbegroting zijn zoveel elementen gekoppeld.”
Budget
In eerste instantie moet er daarom op hoger niveau worden gekeken naar de oorzaak van het tekort: “Hoe is dit tekort tot stand gekomen? Is er wel sprake van een tekort of is het budget niet toereikend, terwijl het zorgpakket is veranderd?” Als blijkt dat het budget te beperkt is, kan het zijn dat het ziekenhuis niet efficiënt werkt, maar het kan ook zijn dat er een heleboel nieuwe taken zijn bijgekomen en zaken duurder zijn geworden. Daarover moet helderheid worden gecreëerd. Onopgemerkt veranderen de kosten, maar achteraf is dit vaak moeilijk te herleiden omdat het erin is geslopen. Er moet constructief worden afgestemd of het budget nog wel klopt.”
Het is volgens hem niet vanzelfsprekend de schuld van het ziekenhuis, maar ook niet die van de overheid. “Als er onvoldoende afstemming is, krijg je situaties waarin het geld te weinig is voor wat er moet gebeuren. Hierdoor is het probleem deels structureel, maar ook deels acuut.”
Hij beaamt dat er natuurlijk efficiëntieslagen gemaakt kunnen worden, maar dat is niet de factor die het structureel tekort veroorzaakt. “We moeten onze eigen verantwoordelijkheid nemen, maar er is ook een politieke verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat het werk kan worden verricht en daarover moet overeenstemming worden bereikt.”
BroN: Amigoe