WILLEMSTAD — In een periode van ruim vijftig jaar is de positie van de vrouw op de arbeidsmarkt van Curaçao ingrijpend gewijzigd. Het aantal werkende vrouwen is ruim verdrievoudigd, een groeitempo waarbij dat van de mannen (25 procent) verbleekt.
Dat meldt Francis Vierbergen in het artikel ‘Ontwikkeling van de arbeidsmarktparticipatie van de vrouw tussen 1960 en heden’ in de laatste editie van Modus, het magazine van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). De analyse is gebaseerd op gegevens van de laatste Census van 2011.
In 2001 vond een forse (netto) emigratie plaats, voornamelijk door de slechte economische omstandigheden en de bezuinigingsoperaties van de overheid. In latere jaren is vooral door remigratie een situatie van netto immigratie ontstaan, waardoor de bevolkingsaantallen, en ook het aantal arbeidsactieve personen, zijn toegenomen.
In 2011 zijn er 33.399 werkende vrouwen, tegenover 31.515 werkende mannen. De vrouwen hebben hun achtergestelde positie op de arbeidsmarkt volop kunnen verbeteren. In 2011 zijn er meer werkende vrouwen dan mannen op de arbeidsmarkt.
De positie van de vrouw is wel kwetsbaarder dan die van de mannen, de werkloosheid is onder vrouwen veel hoger en deze situatie is in de loop der jaren niet verbeterd. De participatiegraad van vrouwen is tussen 1960 en 2011 geleidelijk toegenomen van 29 naar 56 procent, terwijl de participatie van mannen juist is afgenomen.
De Census van 2001 toont een stabilisering van de aantallen werkende vrouwen en een daling in de aantallen werkende mannen in vergelijking met de Census van 1992. Voor zowel mannen als vrouwen is er sprake van een daling in de aantallen werkenden vanaf 1997, met een omslag naar groei na 2002.
In de loop van de tweede helft van de 20e eeuw zijn diverse obstakels die toegang tot de arbeidsmarkt voor de vrouw belemmerden, met name discriminerende wetgeving, opgeheven. Ook demografische factoren, zoals een afgenomen vruchtbaarheid, heeft aan vrouwen meer gelegenheid gegeven om de tijd te nemen een carrière op te bouwen of op latere leeftijd (her) in te treden op de arbeidsmarkt.
Het opleidingsniveau van de arbeidsactieve vrouw is enorm verbeterd. Maar vergeleken met de werkende mannen moet de conclusie zijn dat deze verbetering gelijklopend met die van de mannen heeft plaatsgevonden. Voor beiden is het aandeel hoger opgeleid (tweede niveau van het secundair onderwijs en tertiair onderwijs) aanzienlijk toegenomen, vooral ten koste van het opleidingsniveau basisonderwijs of minder.
Werkloosheid
De beroepsbevolking is gestegen van 10.612 in 1960 naar 37.856 in 2011. Vrouwen zijn erin geslaagd hun aanvankelijk achtergebleven positie op de arbeidsmarkt om te zetten in een ten minste concurrerende positie. Dat de aantallen werkzoekende vrouwen hoog blijven, toont wel aan dat zij meer dan de mannen moeite hebben om daadwerkelijk een baan te vinden.
Hoewel de jeugdwerkloosheid (15 – 24 jaar) voor beide seksen hoog is, zijn de percentages bij jonge vrouwen beduidend hoger dan bij de jonge mannen. Startende vrouwen hebben kennelijk meer moeite om een baan te vinden dan hun mannelijke collega’s.
In aantallen gemeten zijn er niet alleen veel werkzoekende vrouwen in de jongste leeftijdsklassen, maar ook bij de 40-jarigen. Uit eerder onderzoek is gebleken dat in deze oudere groep werkzoekende vrouwen herintrede op de arbeidsmarkt geen duidelijke reden is voor een hoger werkloosheidspercentage.
Wel blijkt dat deze groep vrouwen vaak alleenstaand is (gescheiden, ongehuwd of weduwe) en dan ofwel geen inkomen heeft of slechts een uitkering (onderstand, alimentatie), en financiële redenen de hoofdoorzaak zijn voor het zoeken naar werk.
De dalende participatiegraad van de mannen kan verklaard worden door een aanzienlijk toegenomen aandeel van de economisch niet-actieve bevolking. Van grote invloed hierop is de vergrijzing van de samenleving.
Bij vrouwen zou een dergelijk effect ook te zien moeten zijn, maar dit wordt overschaduwd door de toegenomen arbeidsparticipatie in alle leeftijdsklassen.
Bron: Amigoe
