WILLEMSTAD — Volgens advocaat Karel Frielink is een claim op Shell voor het aansprakelijk stellen voor de schade aan het milieu op het eiland ‘schier onmogelijk’. Dat stelt hij naar aanleiding van de jongste berichtgeving rond dit thema.
Frielink heeft bij twee gelegenheden, zo’n 10 en 17 jaar geleden, onderzoek gedaan naar de juridische mogelijkheden voor het aansprakelijk stellen. “Kort gezegd ligt er een stevig contract, terwijl verjaringstermijnen (voor wanprestatie, onrechtmatige daad, dwaling, bedrog, misbruik van omstandigheden) al lang zijn verstreken, nog los van de vraag of met succes op een of meer van deze juridische leerstukken een beroep kan worden gedaan”, aldus Frielink.
Journalist Ton de Jong stelt in het Antilliaans Dagblad dat het lastig, maar niet onmogelijk is Shell aansprakelijk te stellen voor de milieuschade op Curaçao. Refineria di Kòrsou (RdK) bekostigde in 2010 een onderzoek door Frank Kunneman en zijn advocatenkantoor naar de mogelijkheden. Kunneman signaleerde destijds wat hindernissen, maar vond volgens De Jong ook een paar breekijzers. Door een combinatie van een voorlopig getuigenverhoor en zorgvuldig gedoseerde publiciteit.
Frielink: “Destijds is ook gesproken over een voorlopig getuigenverhoor. Een van de nadelen daarvan was dat toen werd gezegd dat deelnemers van het Curaçaose onderhandelingsteam waarschijnlijk zouden verklaren dat ze goed en stevig hebben onderhandeld et cetera, kort gezegd alleen maar of grotendeels verklaringen zouden afleggen die gunstig zijn voor Shell. Ook toen werd het al dan niet publicitair uitoefenen en opvoeren van druk als de enige reële mogelijkheid gezien.”
Volgens Frielink ligt aan de conclusie van Kunneman waarschijnlijk net zo’n sombere juridische analyse ten grondslag als die hij destijds heeft gemaakt. “Anders zou wel zijn gekozen voor een andere strategie dan de twee ‘magic tricks’: een voorlopig getuigenverhoor en publicitaire druk.”
Bron: Amigoe
@ Stanley Held.
Fout, SCNV betaalde jarenlang minimaal 18 miljoen USDollar (per jaar) als “winstbelasting” of meer in het geval de winstbelasting hoger was (jaar 1979). Check your facts.
Mevr. Liberia had wel de keuze, maar ze was politiek gezien bang.
Nogmaals, Shell zag geen heil meer om de Shell bedrijven nog “open te houden” omdat PDVSA de prijs van de zeer zware olie omhoog deed. SCNV had daarna geen (economisch) bestaansrecht meer.
Het verwonderd mij niet dat ze geen schijn van kans maken. Shell heeft altijd de beste advocaten en de tegenpartij de slechtste.
Met belangstelling heb ik het stuk van de heer Frielink gelezen. Ook van de heer Marcus. De Koninklijke Shell heeft vanaf 1916 een raffinaderij op Curaçao gehad. Zonder belasting te betalen. Dr reden was omdat een groot deel van onze beroepsbevolking hun brood verdienden. Toen de overheid midden jaren zeventig had besloten om belasting te heffen op bedrijven. Waren zij medio tachtig weg. En komt het. De overheid en de werknemers raakten toen in een shock. Er moest snel een oplossing komen. De Shell had toen de macht op het eilandje. De toemalige overheid van Nederland was nauw betrokken bij de onderhandelingen met Shell. Mevrouw Liberia- Peters, had geen keus. Venezuela vond het jammer met het vertrek en wilde onderhandelen met Curaçao. Deze onderhandelingen werden toen gedaan met de toemalige minister van buitenlandse zaken, van Nederland. Ingevolge het statuut mocht mevrouw Liberia – Peters niet deelnemen aan deze onderhandelingen. Zij zat echt klem. Onder zachte druk werd toende deal met Venezuela beklonken. De Shell ging vrij uit rn liet een gigantische mileuschade achter. Gaat bij mij niet om wie aansprakelijk is. Feit is dat uit onderzoek de mensen onder de rook van deze raffinaderij, jaren hebben geleden. Ik zou alle partijen aansprakelijk stelken. Laat het gerecht bepalen wie de schuldige is. Ik zou dit bijvoorbaat aan de Europese Commissie kenbaar maken. Indien het in eerste niet lukt, dan maar het Europese hof. Zowel de Shell, de Nederlandse overheid, die ingevolge onze stastuut heeft gehandeld en de Curaçaose overheid zou ik aansprakelijk stellen. Laat het gerecht bepalen wie. De Curaçaose bevolking is slachtoffer en niet de andere partijen. Het is te gek voor woorden.
Men kan wel achteraf claims indienen of een rechtszaak beginnen voor schade veroorzaakt door asbest, gebruik van schadelijke verfstoffen (defensie),
indertijd softenon etc.etc.
Waarom zou er geen reden zijn om de Shell ondanks verjaringstermijnen alsnog verantwoordelijk te stellen?
Kunneman is niet eerlijk. Hij weet dat RdK geen schijn van kans maakt.
Mevr. Liberia-Peters en de heer Isa hebben in 1985 ingestemd met het contract. Met de steun van Juridische zaken van zowel het land als het eiland, die op hun beurt ook geadviseerd werden door buitenlandse Juristen.
En er zijn zoveel onjuistheden in het betoog van Kunneman, maar hij was er niet bij. Hij kan de details gewoon niet weten.