WILLEMSTAD — Een centraal registratiesysteem om een goed beeld te krijgen van het aantal meldingen van huiselijk geweld blijkt hard nodig. Het is dan ook één van de vele aanbevelingen die gedaan worden in het Nationaal Plan ter Bestrijding van Geweld tegen kinderen/jongeren en Huiselijk en relationeel geweld’.

Het concept daarvan werd in november vorig jaar aangeboden aan de huidige minister van Sociale Ontwikkeling, Arbeid en Welzijn (Soaw), Ruthmilda Larmonie-Cecilia.

Uit jaarverslagen van de Stichting Slachtofferhulp Curaçao (SSHC) blijkt dat in 2010 158 personen zich bij de stichting meldden vanwege relationeel geweld. In 2011 waren het 123 personen. In 2012 waren het er 339 en in 2013 423.

Dat betekent bijna een verdriedubbeling ten opzichte van 2010. Toch is het volgens de bij landsbesluit ingestelde commissie, die bestaat uit vertegenwoordigers van meer dan tien vrouwenorganisaties, nog niet duidelijk of deze stijging vanaf 2012 een reële stijging is van het aantal gevallen of dat in de laatste jaren meer mensen de weg hebben gevonden naar de instanties waar ze zich kunnen melden.

Er zijn ook cijfers die door andere instanties worden bijgehouden, zoals de politie, de stichting Sentro pa Desaroyo di Dama (SEDA), het voormalige Bureau Vrouwenzaken, die van het onderzoek Straker/Tomsjansen in de gevangenis, cijfers van het Centraal Meldpunt Kindermishandeling van de Voogdijraad, van de stichting Kinderbescherming Curaçao en van Unicef.

Aangezien al deze cijfers op een andere manier worden verzameld, is er geen eenduidigheid. Hierdoor is het bijna onmogelijk om ze met elkaar te vergelijken om een goed beeld te krijgen van geweld tegen kinderen en huiselijk/relationeel geweld op Curaçao.

Duizenden

Uit onderzoek naar relationeel geweld door Nikiel van Wijk uit 2009 blijkt dat 39 procent van de mannen en 51 procent van de vrouwen op Curaçao op enig moment te maken heeft gehad met relationeel geweld, hetzij psychologisch, fysiek of seksueel. Dan hebben we het over duizenden vrouwen en mannen. Deze cijfers, vergeleken met landen in de regio of andere westerse landen, geven een ‘gemiddelde prevalentie’ aan. Een verschil is wel dat de meeste slachtoffers van fysiek relationeel geweld het zwaarder hebben dan die in andere (westerse) landen, omdat zij vaak met objecten worden mishandeld, aldus het concept-rapport.

Registratiesysteem

Om dus een accuraat beeld te krijgen van het daadwerkelijke aantal meldingen van huiselijk geweld dient er een monitoring- en digitaal registratiesysteem aangekocht te worden dat kan differentiëren op specifieke categorieën. Dat centrale meld- en registratiepunt dient op zichzelf te staan, met een eigen begroting en met voldoende fulltimers met doorverwijzingsplicht.

Kinderen

Voor kinderen moet er volgens het concept ook een op zichzelf staand centraal meld- en registratiepunt voor geweld tegen kinderen en huiselijk/relationeel geweld komen. En er dient ook een subregistratie plaats te vinden op het terrein van de medische zorg in het bijzonder en in ziekenhuizen. De bevindingen van de systemen moeten jaarlijks gerapporteerd worden en reeds verricht onderzoek moet verder in kaart gebracht worden. Verder dienen ook de slachtoffers speciale aandacht te krijgen door hun ervaringen met de zorgverlening op te tekenen, opdat de kwaliteit hiervan weer verbeterd kan worden.

Daarnaast moet de politie instructies krijgen om op systematische wijze de relatie tussen de dader en het slachtoffer op te nemen in het politieregistratiesysteem Act Pol, aldus de aanbevelingen. En ook werknemers in de gezondheidszorg, van consultatiebureaus en maatschappelijk werkers en beroepskrachten in het onderwijs moeten instructies krijgen ten aanzien van het signaleren en melden van gevallen van huiselijk/relationeel geweld aan het Centraal Meldpunt. Ook dient de inspectie op jeugdhulpverlening verbeterd te worden.

Implementatie

Omdat het een concept-rapport is, moeten verschillende juridisch adviseurs en organen zich hier eerst over buigen, voor het geaccordeerd kan worden door de Raad van Ministers en de Staten. De implementatie van het rapport zal dus nog wel een poosje op zich laten wachten. Alle aanbevelingen uit dit Nationaal Plan, dus ook die van het centraal registratiesysteem, zullen bekostigd moeten worden door het ministerie van Soaw. Maar de drie overige ministeries (Onderwijs, Gezondheid en Justitie) zullen een inspanningsverplichting moeten leveren om de onderdelen die hen betreffen op hun begroting te zetten, aldus het concept.

“Een belangrijk onderzoek dat prioriteit verdient is dat naar de kosten van een slachtoffer voor de gemeenschap in vergelijking met de kosten die bespaard zullen worden bij een goede preventieve, integrale aanpak van de problematiek.”

Bron: Amigoe