WILLEMSTAD — Onafhankelijk Statenlid Glenn Sulvaran kijkt vijf jaar na 10-10-‘10 met gemengde gevoelens terug op de staatkundige veranderingen. “Het kabinet-Schotte heeft de goede financiële startpositie van Curaçao verkwist.”

Sulvaran was in 2009 partijvoorzitter van regeringspartij PAR en naar eigen zeggen ook het gezicht van de gelegenheidscoalitie van voorstanders van het referendum voor staatkundige hervormingen. Hij stelt dat het van het grootste belang was om ‘ja’ te stemmen.

“Omdat de torenhoge schulden van de Antillen een gezonde startpositie van het land Curaçao in de weg stonden, was het nodig dat we hierover met Nederland tot een oplossing kwamen, van deels kwijtschelding en een deel terugbetaling tegen een lagere rente. Ook was het belangrijk dat er een transitieperiode was om in vijf jaar een land te worden.”

Gemiste kans Sulvaran noemt de eerste twee jaar na de hervormingen een gemiste kans.

“Curaçao had direct na 10-10-‘10 een goede startpositie, maar die heeft het kabinet-Schotte verkwist. In die twee jaar zijn er geen maatregelen voor de toekomst genomen.

Als gevolg van financieel wanbeleid destijds kregen we een aanwijzing van Nederland om de begroting weer op orde te krijgen. Dat is daarna binnen een jaar gelukt.”

Statenlid Sulvaran noemt José Jardim, de minister van Financiën die namens hem is benoemd, als een van de meest capabele, zo niet de meest capabele ooit. Curaçao kon weer lenen onder normale omstandigheden. Het eiland leende vervolgens 800 miljoen gulden om tal van nieuwe projecten te bekostigen, waaronder de investeringen in het nieuwe ziekenhuis. Het merendeel van die projecten zal pas eind dit jaar en volgend jaar ten uitvoering worden gebracht, omdat ze volgens Sulvaran al een jaar vastzitten in de bureaucratie.

“Het ambtelijk apparaat is ingericht om dingen in stand te houden in plaats van ze door te voeren. Dit heeft te maken met gebrekkig management van het ambtenarenapparaat, tegenwerking en zelfs ondermijning.”

Meer vrijheid Het grootste voordeel van de nieuwe staatkundige constructie is volgens Sulvaran dat men in de besluitvorming tijdens de Antilliaanse constellatie afhankelijk was van de andere eilanden, die allemaal hun eigen partijen hadden met hun eigen belangen.

“Nu zijn we autonoom, hebben we meer vrijheid om beslissingen te nemen. Nu zijn we zelf verantwoordelijk en kunnen we niet meer met de vinger wijzen naar de andere eilanden.”

Hij zegt dat hij geen heimwee heeft naar de tijd voor 10-10- ‘10, maar dat hij het wel jammer vindt dat de verbondenheid tussen de eilanden minder groot is dan vroeger:

“Toen zochten de premiers van de eilanden elkaar bijvoorbeeld op de Dia di Kòrsou, Aruba of Bonaire op. De bevolking blijft natuurlijk gewoon naar de eilanden reizen, maar op politiek en regeringsniveau is de samenwerking minder geworden.”

Hij benoemt dat de eilanden vroeger een samenwerkingsregeling hadden waarbij periodiek overleg werd gevoerd, maar dat deze nu niet langer bestaat. “De eilanden proberen deze regeling opnieuw te institutionaliseren, maar Aruba wil er niet aan.”

Bron: Amigoe