WILLEMSTAD — Voormalig gedeputeerde van Onderwijs en oud Statenlid voor de PAR (dit laatste tot 2 november 2012), Marilyn Alcalá-Wallé was de zesde getuige die op verzoek van voormalig Statenvoorzitter Dean Rozier werd gehoord in zijn rectificatiezaak aangespannen tegen zijn oud MFK-partijgenoten Gilmar ‘Pik’ Pisas, Rudney Garmes (oud politicus) en Monique Koeyers-Felida.

Op mediaberichten over de omkopingspoging door Rozier, zei Alcalá-Wallé hard te hebben gelachen.

Het getuigenverhoor vond afgelopen maandag plaats en net als de andere getuigen die eerder op verzoek van Rozier werden gehoord, gaf de oud-politica aan nimmer door iemand, dus ook niet door Rozier, te zijn benaderd met een poging tot omkoping.

Zij benadrukte gisteren desgevraagd aan de Amigoe dat ze direct naar het OM zou zijn gestapt, indien zij met een dergelijk aanbod zou zijn benaderd. Alle andere vijf getuigen verklaarden eerder dat zij hetzelfde zouden doen.

Ook gaf Alcalá-Wallé aan dat dergelijke geruchten normaal zijn op het eiland en dat dit ook haar is overkomen. Alcalá-Wallé moest zelfs lachen toen zij via de media had vernomen dat Rozier gepoogd zou hebben drie parlementsleden om te kopen.

“Dat kwam doordat je niet kunt volstaan met het omkopen van drie parlementsleden als je een nieuwe regering wilt vormen, daarvoor heb je ten minste tien anderen nodig.

Het opzeggen van zijn steun (Rozier, red.) aan de coalitie was niet nodig om het kabinet ten val te brengen, want de coalitie had haar meerderheid (na het uittreden van MAN-Statenlid Eugene Cleopa, red.) al verloren.”

Verder benadrukte ze dat ze ‘vóór het uittreden van Cleopa en Rozier, niet in de media had gelezen dat Pisas verklaard had door wie dan ook benaderd te zijn geweest om uit de coalitie te stappen’.

Zij zegt desgevraagd de brief gedateerd 29 juli 2012, afgestempeld op 30 juli 2012, waarin Cleopa formeel aan de toenmalige Statenvoorzitter zijn steun aan de coalitie opzegde, als bewijsstuk aan rechter Peter van Schendel ter zitting te hebben ingediend.

Alcalá-Wallé schetste verder tijdens haar getuigenverhoor – net als de andere getuigen – op vragen van Rob Rijnberg en Chester Peterson, respectievelijk advocaten van Rozier en de drie anderen, eerst een beeld van de politieke situatie in aanloop naar de val van het kabinet-Schotte.

Zij noemde de coalitie toen een gedwongen huwelijk en gaf verder aan dat ze heel bedroefd was over de culminatie van de interne strubbelingen binnen de coalitie in de periode juni, juli en augustus 2012.

“Zakelijke besprekingen vonden onvoldoende plaats. Aangevraagde vergaderingen door onze partij werden niet geagendeerd of geagendeerd op een tijdstip dat de coalitiepartijen uitkwam. Het kwam ook voor dat vergaderingen als mosterd na de maaltijd kwamen.”

Alcalá-Wallé zei verder op vragen van Peterson over hoe ze het optreden van het kabinet-Schotte vond, dat ze dat niet met een kwalificatie van goed of slecht zal beantwoorden, maar dat ze met verdriet had geconstateerd dat het optreden van dat kabinet geleid heeft tot een aanwijzing uit Nederland.

Ze had ook de indruk dat binnen de MFK de neuzen niet allemaal één richting op wezen.

“Ik herinner mij dat de heer Rozier zo nu en dan, zowel binnen het parlement als daarbuiten, liet blijken dat hij zich niet kon vinden in het handelen van de coalitiepartners, zijn eigen partij incluis.”

Als sterkste voorbeeld noemde ze de motie van afkeuring gesteund door de eigen partij en door de overige coalitiepartijen, jegens de toenmalige minister van Financiën, George Jamaloodin.

“Dat was een teken aan de wand. Dit vond plaats in juni 2012.”

De beslissing van Rozier om zijn steun aan de coalitie op te zeggen heeft haar ook niet verbaasd, zei Alcalá- Wallé, aangezien hij van tevoren al publiekelijk kenbaar had gemaakt zich niet altijd in de koers van zijn partij te kunnen vinden.

“En net als in een slecht huwelijk is het dan alleen maar verstandig om er een eind aan te maken.”

De oud-politica werd ook gevraagd of de beslissing van Rozier niet een beetje mosterd na de maaltijd was. Hierop zei ze dat de regering niet van plan was om op te stappen na het uittreden van Cleopa, ondanks het feit dat deze niet meer op een meerderheid in de Staten kon steunen.

“Ik kan mij voorstellen, maar dat is niet meer dan speculatie, dat Rozier daarin aanleiding heeft gevonden om ook zijn ongenoegen te laten blijken en zijn steun aan de regering op te zeggen.”

Tot slot benadrukte Alcalá- Wallé nooit aanwezig te zijn geweest bij een bespreking tussen Rozier en/of Pisas en/ of Koeyers en/of Garmes en dus al helemaal niet bij een bespreking over omkoping.

Bron: Amigoe