Brieven tegen de misdaad
WILLEMSTAD — Elke krant, digitaal dan wel gedrukt en sociaal medium heeft een selecte groep die zowat elke week in de pen klimmen. Het zijn de ingezonden brievenschrijvers die hun mening geven over de gebeurtenissen in de maatschappij. Oud-politiecommissaris Johan Oldenboom was zo’n brievenschrijver. Midden jaren negentig, dat moet vlak na zijn pensionering zijn geweest, verschenen de eerste epistels van zijn hand.
Oldenboom schreef in het Nederlands, dus zijn brieven werden steevast in de Amigoe en het Antilliaans Dagblad geplaatst.
Er ging geen week voorbij of er kwam wel een brief binnen op de redactie. Eerst in papieren formaat, later digitaal. De groep schrijvers van ingezonden brieven zijn onder te verdelen in verschillende categorieën. Sommigen zijn altijd te lang van stof, anderen houden het poëtisch, weer anderen spuien zonder remming hun gal.
Oldenboom was wars van dit alles. Zijn brieven bleven door de jaren heen altijd kort maar krachtig en behelsden voornamelijk één thema: misdaad en de aanpak daarvan. Hoe kan het ook anders, hij had een lange carrière achter de rug bij het Curaçaose politiekorps, waarin hij het behalve tot commissaris, ook geschopt had tot vertegenwoordiger van het Caribisch gebied bij Interpol.
Ook na zijn pensionering bleef hij de ontwikkelingen op het gebied van rechtshandhaving in binnen- en buitenland volgen. Hij benoemde regelmatig de misstanden op het eiland. Dat zijn conclusies vaak wat kort door de bocht waren en in de praktijk iets ingewikkelder lagen, dat moest de lezer maar voor lief nemen.
Het kenmerkte Oldenboom, die omschreven wordt als iemand van harde discipline tijdens het werk, maar daarbuiten zeer aimabel kon zijn. Oldenboom was een doener. Veel oplossingen die de oud-politiechef in zijn brieven aandroeg, ook al leken het wagenwijd openstaande deuren, waren al in voorbereiding bij Justitie en zijn dus ook uitgevoerd in de praktijk.
In 2013 schreef hij bijvoorbeeld, naar aanleiding van het aantal toenemende overvallen en diefstallen:
“Wij moeten denken aan een verenigd commando van politie, SKS, douane en de bewakingsdiensten om de toenemende criminaliteit tegen te gaan. Daarnaast zal ook in de gevangenis, GOG, jeugdzorg en reclassering meer aandacht moeten worden geschonken aan de preventie. De Staten moeten zich buigen over dit probleem, vooral nu de Statenleden in de bario’s de burgers ontmoeten.”
Wat Oldenboom deed was dus nogmaals benadrukken wat er nodig is binnen de samenleving om de groeiende criminaliteit proberen in te dammen en vooral ook de parlementsleden te wijzen op de rol die zij hierin spelen. Zijn vrouw omschreef haar man vanochtend als resoluut.
“Hij stond stevig in zijn schoenen en had steevast zijn zaken in orde. Wat hij toezegde, voerde hij ook uit. Hij was oprecht en liefdevol.”
Het laatste jaar sukkelde Oldenboom met zijn gezondheid. Zijn zicht ging achteruit en de ingezonden brieven druppelden nog maar sporadisch binnen. De laatste in deze krant dateert van bijna een jaar geleden. Het was een In Memoriam voor Willem Johannes Cratz die op hoge leeftijd was overleden. Oldenboom noemde hem een van de beste opsporingsambtenaren die gecompliceerde misdrijven tot klaarheid bracht.
“Hij kende de onderwereld en de onderwereld vreesde hem.”
Oud-commissaris Oldenboom zou op 31 december tachtig worden. Een mijlpaal die hij en zijn vrouw nog hadden gehoopt te halen. Het mocht niet zo zijn. Gisteren overleed hij. Zaterdag kan er afscheid genomen worden bij El Senorial. Maandag wordt hij gecremeerd.
Bron: Amigoe
You-go. Jammer dat jij niet voluit wil zeggen wie jij bent. Ook ik heb hem meegemaakt. Vergeet de eerste dag van mijn opleiding nooit meer. Hij kwam even. Gaf een boodschap.” Ik sta bovenaan deze trap. Het is ligt aan jouw als jij hier wil komen.” Op die dag werd ik boos. Als jong agent wist ik niet wat hij bedoelde. Markante man. Zijn vader was de wijlen Corsow Grandi. Zelfde kopie. Was een man die de opleiding voorkeur gaf boven alles. Wilde alleen jonge goedgeschoolde officieren,. Met alle gevolgen vandien. Was een conservatieve, waar hiërarchie een belangrijke rol speelde. Later heeft men enigszins afgebouwd. Daarna is hetnKorps losgeslagen. Vul maar zelf in, ik durf het te zeggen. Heb de ministers van justitie jaren gevolgd. Politiek heeft echt zijn intrede gedaan. Oldenboom zei altijd” minsters die komen en gaan maar, de Hoofdcommissaris die blijft”. Ja hij was de hoofdcommissaris en geen commissaris. Hoofd. Dat was hij echt.
Oldenboom was mijn commissaris op Aruba toen ik nog agent van politie was en later mijn hoofdcommissaris op Curacao toen ik aldaar als inspecteur van politie werkte. Op Aruba was hij bij de politie toen bekend als lid van The Three Stooges (alle drie afkomstig uit Curacao).
Ik heb onder Johan Oldenboom gewerkt op Aruba en herinner me hem als een zeer markante politieman die het korps “smoel” heeft gegeven. Ook was hij initiatief nemer van het opzetten van de afdeling verdovende middelen. Hij was een man met een eigenzinnig en rechtlijnig karakter wat nog eens tot botsingen leidde maar hij werd alom gerespecteerd. Niet voor niets kreeg hij van het politie personeel de koosnaam ‘Ollie”. Ik wens zijn familie alle sterkte bij dit verlies. “Commissaris Oldenboom”rust zacht”.
Ik vroeg me altijd af of deze man nog goed bij zijn knikker was als ik zijn ingezonden stukjes zonder kop of staart in de Amigoe las.
Dat de redactie ze nog plaatste deed me altijd twijfelen aan de hoofdredacteur van die krant.