WILLEMSTAD — Uit een recent onderzoek naar de sociaal-economische impact van studiefinanciering in de afgelopen 25 jaar is gebleken dat studiefinanciering door jongeren wordt gezien als een mogelijkheid om gelijke kansen te verschaffen. Dit met als doel zich professioneel te ontwikkelen.
Studiefinanciering speelt daarnaast een belangrijke rol in de keuze om verder te studeren. Aan het onderzoek deden 472 respondenten mee, die tussen 1991 en 2014 gebruikmaakten van studiefinanciering. Hiervan kwamen 260 studenten uit Curaçao, 182 uit Nederland en 10 uit de regio.
Uit het onderzoek kwam verder naar voren dat meer dan driekwart van de studenten hun studie heeft afgerond. De helft heeft als hoogste opleidingsniveau een hbo-opleiding genoten. Driekwart van de studenten keert na studie in het buitenland niet terug naar Curaçao, voornamelijk vanwege het ontbreken van een baangarantie. De studenten die wel terugkeren doen dit om privéredenen.
De doelen van Stichting Studiefinanciering (SSC), die direct zijn gekoppeld aan de sociaal-economische impact van studiefinanciering, zijn de ‘Antillianisering’ van de samenleving (lokale mensen op hoge functies), het opkrikken van het opleidingsniveau van de populatie, gelijke kansen om te studeren en een betere distributie van studiefinanciering in de gemeenschap.
De resultaten werden afgelopen donderdag gepresenteerd in het atrium van het Renaissance Hotel in het kader van het 25-jarig bestaan van de stichting. Het onderzoek is in samenwerking met de University of Curaçao (UoC) verricht. In de toekomst wil de stichting zich meer verdiepen in wetenschappelijk onderzoek om zo onder meer de ‘mismatch’ tussen vraag en aanbod (opleiding en arbeidsmarkt) te verkleinen
Bron: Amigoe
Ik heb ook mijn twijfels over deze cijfers, hoor zelf heel andere cijfers.
Als je niet de capaciteiten hebt om te studeren blijf dan hier en studeer aan de UNA.
Je bouwt veel minder studieschuld stop en haalt met weinig inspanning een HBO diploma aan een LBO instituut.
“Driekwart van de studenten keert na studie in het buitenland niet terug naar Curaçao, voornamelijk vanwege het ontbreken van een baangarantie. De studenten die wel terugkeren doen dit om privéredenen.”
75% keert niet terug naar de eilanden. Dát zegt genoeg!
Ik vraag mij af of alle 472 respondenteniet van Antilliaanse komaf zijn. Ik ken namelijk een aantal Antillinnen in Amsterdam en Rotterdam die na 4 a 5 jaar gestuurd te hebben zijn gestopt en de maximale studiefinanciering hebben benut. Deze zitten nu met een studieschuld van zo’ n € 60.000. De rest van hun leven dus diepe shit. Van hen hoor ik ook de verhalen dat het merendeel stopt voor de beëindiging van hun studie en absoluut niet meer terug gaan naar bv Curaçaop, omdat daar geen toekomst voor hen is.