WILLEMSTAD — De obligatielening van 240 miljoen gulden uitgegeven door de Centrale Bank van Curaçao en Sint. Maarten (CBCS) in 2009 verjaart in januari volgend jaar. De interest en aflossing op jaarbasis bedragen 24 miljoen gulden. Dus Aqualectra moet maandelijks 2 miljoen gulden aan CBCS gaan betalen.
Dat bevestigt Aqualectra-directeur Darick Jonis tegenover de Amigoe. Zoals PricewaterhouseCoopers (PwC) in haar rapport over haar toedrachtonderzoek bij CBCS heeft gesteld is het onderpand voor deze lening nog steeds niet geregeld. Jonis zegt samen met de Raad van Commissarissen en CBCS in gesprek te zijn hoe dit zo snel mogelijk te doen.
Het onderpand zal moeten bestaan uit de gebouwen, machines en andere installaties van het water- en elektriciteitsbedrijf. Echter met of zonder onderpand noemt Jonis het een zeer lastige situatie. “Aqualectra moet de lening terugbetalen. Lukt dit niet dan kan CBCS de 300 miljoen (240 miljoen lening plus 60 miljoen interest, red.) opeisen en is de Curaçaose gemeenschap in een dergelijk geval Aqualectra kwijt.”
Mogelijke verkoop van de obligaties door CBCS op de secundaire markt noemt Jonis pure speculatie. “De zaken steken niet zo simpel in elkaar. Het is niet zo dat zomaar obligaties kunnen worden doorverkocht en dat een derde partij eigenaar wordt van Aqualectra.”
Onderpand
Over de obligatielening van CBCS aan Aqualectra is al jaren veel te doen. PwC heeft in haar onderzoek bij CBCS de ‘Aqualectra case’ niet onderzocht maar wel een andere obligatie-emissie voor 150 miljoen dollar door CBCS ten gunste van het havenbedrijf van St. Maarten (Harbour case).
De onderzoekers van PwC zijn tot de conclusie gekomen dat de door de CBCS aangegane transacties met betrekking tot de Harbour Case en de wijze waarop die zijn vormgegeven als ongebruikelijk te kwalificeren zijn en op gespannen voet staan met het dan vigerende monetaire en beleggingsbeleid. “Ook merken de onderzoekers ten aanzien van de even ongebruikelijke Aqualectra case – die in veel opzichten vergelijkbaar is met de Harbour Case – op dat het volgens het huidige Bankstatuut vereiste onderpand nog niet gevestigd is.”
Voor wat de Harbour case betreft concludeert PwC dat de Raad van Bestuur van CBCS de RvC beperkt en te laat heeft geïnformeerd hierover. “Twee van de drie RvB-leden stellen dat dit niet noodzakelijk was omdat de desbetreffende transacties in hun ogen passen in het monetaire beleid van de Bank. Voorts stellen deze RvB-leden dat het beleggingsbeleid niet van toepassing was op deze binnenlandse belegging.”
De PwC-onderzoekers komen echter tot een andere conclusie en menen ‘dat het in ieder geval van zorgvuldig bestuur had getuigd een dergelijke omvangrijke, specifieke en ongebruikelijke transactie wel degelijk vooraf ter goedkeuring aan de RvC voor te leggen’.
Bron: Amigoe