WILLEMSTAD — De Raad van Appel voor de advocatuur heeft afgelopen vrijdag de op 24 oktober 2014 door de Raad van Toezicht opgelegde schorsing uit het ambt van tien dagen, voor advocaat Robert Blaauw van HBN Law vernietigd.

De klacht van Rectour Corporation NV als exploitant van het bordeel Campo Alegre – waaraan de schorsing in eerste instantie werd verbonden – is ongegrond verklaard.

Bijna negen jaar geleden beklaagde Rectour zich voor het eerst samen met Campo-eigenaar Wilshire Advisors Ltd. over het feit dat advocaat Blaauw had toegestaan dat een bedrag van 335.000 gulden van Rectour werd overgemaakt naar een rekening van zijn kantoor en dat hij had geweigerd dit bedrag terug te storten.

Blaauw handelde op aangeven van zijn cliënte Raquel van Ierland-Maduro, echtgenote van Giovanni van Ierland die toen in een dispuut verwikkeld was met een voormalige zakenpartner. De Raad van Appel oordeelt als volgt:

“Over wie de gerechtigde is tot de opbrengsten van de onderneming Campo Alegre is jarenlang geprocedeerd, onder meer tussen de erven van de in 2009 geliquideerde Giovanni van Ierland, een nazaat van de oprichter, en diens zakenpartner en zaakwaarnemer L.J. Franklin, die in 2005 ruzie kregen.

Mr. Blaauw heeft daarbij de erven van Van Ierland vertegenwoordigd.”

In de beoordeling wordt uitgelegd dat medio 2006, in opdracht van de echtgenote van Van Ierland, Raquel van Ierland-Maduro, drie bedragen die totaal het voornoemde bedrag vormden, ‘alle op dat moment op die rekening aanwezige gelden’ – overgeboekt waren naar de derdengeldenrekening van het kantoor van Blaauw, HBN Law.

Van Ierland-Maduro was in januari 2006 uitgeschreven als directeur van Rectour, maar werd op 6 februari 2006 nog gemachtigd om te tekenen op de rekening van Rectour bij de Girobank.

“Zij heeft op 14 november 2012 schriftelijk verklaard dat de in 2006 overgemaakte gelden door haar uiteindelijk zijn besteed aan betaling van schulden”,

aldus de beoordeling van de Raad van Appel. Niet benadeeld Blaauw heeft aangevoerd dat Rectour en Wilshire Advisors LTD (ook een bedrijf van het bordeel, red.) niet zijn benadeeld zodat er geen belang is bij de klachten en deze niet-ontvankelijk dienden te worden verklaard. De Raad van Appel hierover:

“Dat verweer wordt verworpen, Rectour en Wilshire hebben beide gesteld dat zij zijn benadeeld. Nu die stelling niet op voorhand onjuist is, is dat voldoende om hen ontvankelijk te achten.”

Blaauw voerde verder aan dat de klagers niet-ontvankelijk zijn omdat de klacht van Rectour uit 2006 niet binnen een redelijke termijn is behandeld en de klacht van Wilshire uit 2012, zes jaar later, ‘veel te laat is ingediend’.

De Raad van Appel meent dat ook dit verweer van Blaauw niet opgaat. Bij de verdere beoordeling wordt voorop gesteld dat de advocaat ‘een grote mate van vrijheid toekomt om de belangen van zijn cliënt te behartigen op de wijze die hem goeddunkt.’

“Verder is bij de beoordeling van belang dat bij de machtstrijd rond Campo Alegre lieden betrokken zijn geweest die jarenlang hebben vastgezeten wegens het witwassen van (drugs-) gelden en een geheel eigen wijze hadden van zakendoen en boekhouden”,

aldus de raad die tevens verwijst naar het feit dat Van Ierland-Maduro tijdens de detentie van Van Ierland als directeur van Campo Alegre, later Rectour, zij haar instructies uit de gevangenis kreeg.

“Ook de drie overboekingen naar de rekening van het kantoor van mr. Blaauw, waarop de klacht van Rectour betrekking heeft, zijn door de administratie van Rectour verwerkt. Zodat zij tot de gebruikelijke, zij het wonderlijke, gang van zaken kunnen worden gerekend. Aangezien Van Ierland- Maduro bevoegd was over de bankrekening van Rectour te beschikken, Rectour niet aannemelijk heeft kunnen maken dat er een algemene vergadering van aandeelhouders heeft plaatsgevonden waarin zij rechtsgeldig zou zijn ontslagen, de gelden vrijwel direct zijn overgeboekt naar de derdengeldenrekening van het kantoor van Blaauw, valt hem ter zake geen verwijt te maken.”

De raad besluit verder dat ook de klacht van Wilshire ongegrond is:

“Wilshire heeft niet duidelijk kunnen maken waarom Blaauw in 2006 niet redelijkerwijs ervan uit mocht gaan dat Van Ierland de eigenaar was van Wilshire en dat Van Ierland-Maduro per 21 september 2006 rechtsgeldig is benoemd tot directeur van Wilshire. Wilshire heeft verder op geen enkele wijze aannemelijk kunnen maken dat mr. Blaauw gelden van haar bankrekening in Liechtenstein heeft gehaald, of heeft laten halen, noch dat Blaauw zich in een civiele procedure heeft bediend van een document waarvan hij wist dat dit gestolen was. De (eerdere, red.) uitspraak van de Raad van Toezicht over de klacht van Wilshire wordt dan ook bevestigd.”

De beslissing van de RvT voor zover de klacht van Rectour daarbij gegrond werd verklaard en aan Blaauw straf werd opgelegd, wordt vernietigd.

Bron: Amigoe