WILLEMSTAD — De eerste 8 miljoen gulden die het St. Elisabeth Hospitaal (Sehos) vorige week dinsdag heeft ontvangen is een begin, maar ‘we zijn er nog niet’. Dat zegt financieel directeur Henri Gerrits. De helft wordt gebruikt om crediteuren te betalen. De overige 4 miljoen is bestemd voor investeringen.
Gerrits zegt dat de betalingsachterstand van 2014 kan worden ingelopen met het geld voor de crediteuren. Ook zal een gedeelte van de schulden van 2015 worden afbetaald. Idealiter stelt hij echter dat er meer geld naar de crediteuren moet en dat de eerste tranche dus anders moet worden opgesplitst. Om dit te kunnen realiseren zal het bestuur een verzoek indienen bij de Commissie van Toezicht en Elisa Carter, de gezant van voormalig minister van Gezondheid en premier, Ben Whiteman (PS).
Het bestuur van het ziekenhuis werkt daarnaast aan een verzoek om de tweede tranche te kunnen ontvangen. Gerrits vertelt dat hij nog niet weet hoe hoog dit bedrag zal zijn. In de leenvoorwaarden van de overeenkomst tussen de overheid en het Sehos is vastgelegd dat het bestuur pas aanspraak kan maken op de lening van 30 miljoen gulden, als het voor de uitbetaling van de volgende tranche de eerste resultaten kan overleggen. De lening wordt dus gefaseerd uitgekeerd.
Investeringen
Met het geld dat bestemd is voor de investeringen worden verschillende projecten gefinancierd. “Het opname- en ontslagtraject wordt gestroomlijnd”, zo vertelt de financieel directeur. Dit houdt in dat er nieuwe procedures voor beddenmanagement worden ingevoerd. “We willen operaties zo efficiënt mogelijk inplannen.” Het ziekenhuis zal daartoe een geautomatiseerd systeem introduceren.
Dit geldt eveneens voor de logistieke afhandeling van financiën. Ook dit wordt geautomatiseerd. “We werken nu met een sterk verouderd systeem, op basis van het Telnet-programma. De financiën van het ziekenhuis zijn hierdoor niet goed beheersbaar”, aldus Gerrits. Bonnen worden nu handmatig ingevoerd. Door middel van een nieuw systeem wil het Sehos dit in de toekomst regelen via scan-logistiek.
Het ziekenhuis is daarnaast bezig met het opstellen van protocollen voor zorgprocessen. “Dit kost bijna niets, omdat het door ons eigen personeel zal worden verricht.” Hij zeg dat er op deze wijze gewerkt kan worden aan de kwaliteit van de zorg, zonder dat daar hoge kosten aan verbonden zijn. Er wordt ook gewerkt aan een protocol voor de diagnostiek. “Er worden nu heel veel labtesten verricht om een bepaalde diagnose te kunnen stellen.” Volgens Gerrits kan er ook op dit gebied een efficiëntieslag worden gemaakt, omdat dit niet altijd nodig is. “Iedere test kost geld.” Met betrekking tot radiologie vertelt hij dat een röntgenfoto vaak ook voldoet. Toch worden er regelmatig MRI-scans gemaakt, terwijl dit niet altijd nodig is. “Het maken van een röntgenfoto is daarnaast ook prettiger voor de patiënt”, zegt hij.
Ten slotte wordt er met het geld uit de eerste tranche ook gewerkt aan een Medium Care-afdeling. Gerrits vertelt dat er tussen de Intensive Care (IC) en de gewone zorg een gat zit. “We handelen altijd in het belang van de patiënt. Als hij of zij aan de betere hand is en eventueel van de IC af kan, moet de patiënt gelijk naar de gewone zorg. Er is geen tussenstap. Bij geval van twijfel wordt de patiënt zodoende op de IC gehouden, omdat die stap soms te groot is.” Voor de Medium Care zal daarnaast gespecialiseerd personeel worden aangetrokken. Hierdoor kan er meer aandacht worden geboden dan bij de gewone zorg
Hij stelt dat er door een Medium Care-afdeling kosten kunnen worden bespaard, daar een bed op de IC 1500 gulden per dag kost. Een bed op de Medium Care zal 800 tot 900 gulden per dag kosten. Een bed op de afdeling gewone zorg kost zo’n 300 gulden.
Leveranciers
Door een gedeelte van de schuld af te betalen is er voor het ziekenhuis weer de mogelijkheid om te onderhandelen met leveranciers. Ook op dit vlak zegt Gerrits dus kosten te kunnen besparen. “We kunnen dan namelijk onderhandelen over jaarcontracten, waardoor de inkoop van goederen goedkoper wordt.”
Hij is zich ervan bewust dat de eerste tranche niet toereikend is om alle schulden aan leveranciers te kunnen aflossen. “Er zijn op zijn minst twee tranches nodig om op basis van de normale leveringsvoorwaarden te kunnen werken.” Dit houdt dat het ziekenhuis dan slechts 30 tot 45 dagen achterloopt. Of dit daadwerkelijk kan worden gerealiseerd met de tweede uitbetaling is afhankelijk van het advies van de commissie.
Vertrouwen
Gerrits heeft ondanks de penibele situatie waarin het ziekenhuis verkeert, vertrouwen in de voortgang. “De tegenprestatie die we moeten leveren voor de gefaseerde uitbetaling is niet onredelijk.” Hij staat positief tegenover de verantwoording die het bestuur moet afleggen aan de Commissie van Toezicht. Hij stelt dat dit ook eerlijk is tegenover de belastingbetaler.
De eerste besparingen zijn al gerealiseerd. In de loop van 2016 kan echter pas worden bepaald hoeveel efficiënter het ziekenhuis feitelijk kan werken en welk budget hiervoor nodig is. “Het zal niet gemakkelijk zijn, maar ik heb er vertrouwen in dat we eruit komen met een sluitende begroting”, aldus Gerrits.
Bron: Amigoe