door Amigoe verslaggever Anke Brunswijk-Vellenga
WILLEMSTAD — Het met dioxine besmette varkensvlees dat de Veterinaire Dienst twee weken geleden aantrof, blijkt afkomstig van varkens van verschillende Curaçaose varkenshouderijen in diverse regio’s. De dienst ziet echter geen reden om de slachting van varkensvlees stop te zetten.
Al twee weken geleden was de uitslag van het met dioxine besmette varkensvlees bekend bij de Veterinaire Dienst. De tests waren uitgevoerd bij varkensvlees dat in de periode van 17 tot en met 27 oktober bij de slachterij binnenkwam. “Dat vlees is al lang geconsumeerd. De afgelopen twee weken hebben we besteed aan het maken van een inventarisatie van de omstandigheden bij de varkenshouders”, zegt Arnold Dwarkasing, hoofd van de Veterinaire Dienst.
Het is niet bekend hoe vaak en hoeveel dioxine er eerder in varkensvlees zat, want het was de eerste keer dat de Veterinaire Dienst op dioxine testte. “Nu hebben we een nul-meting voor verder onderzoek. Ik kan geen uitspraak doen over wat er in het verleden is gebeurd, ook niet over andere voedingsmiddelen”, aldus Dwarkasing. Het slachten van varkens wordt niet stopgezet. “Boeren zitten nu eenmaal met de varkens. Daarbij is er in december altijd een grote vraag naar vlees in verband met de feestdagen. En we willen voorkomen dat mensen zelf varkens gaan slachten, want dan heb je er helemaal geen controle meer op.” Als tijdelijke maatregel heeft de dienst wel besloten zoveel mogelijk vet, lever en nieren van varkens af te keuren. Dat zijn de plekken waar de dioxine zich ophoopt in het varkenslichaam.
De aangetroffen dioxine is voor de Veterinaire Dienst geen reden om al het lokale varkensvlees te testen. “Dat is een te dure kwestie. Een test kost tussen de 100 en 300 euro. Het is voldoende om per eigenaar te testen”, vertelt Dwarkasing. Nu worden alleen nog steekproeven genomen bij varkens van eigenaren die nog niet eerder getest zijn. Ondertussen is er contact opgenomen met de leverancier van de tests, om over de kosten van de tests te onderhandelen.
Hoeveel dioxine de consumenten op Curaçao door middel van voedsel binnenkrijgen is niet bekend. Dwarkasing geeft aan dat het moeilijk is om dat te berekenen. “Het voedingspatroon van de bevolking, bijvoorbeeld hoeveel vlees, melk, eieren mensen consumeren, is niet bekend. Die gegevens zijn er niet.” Om mensen in elk geval op de hoogte te stellen van de dioxine in varkensvlees, besloot de dienst een melding ervan te maken.
Het grootste gedeelte van het varkensvlees dat op Curaçao wordt aangeboden, wordt geïmporteerd. Slechts 5 procent komt van de 30 tot 35 lokale varkenshouders. Pluimvee wordt voor 100 procent geïmporteerd. Eieren worden wel lokaal geproduceerd, die komen overwegend van legbatterijkippen. “In legbatterijen is het risico op dioxine-besmetting bijna nul. Want de enige mogelijkheid op besmetting is in dat geval via voer. Het voer dat pluimveehouders gebruiken, komt van respectabele fabrikanten”, legt Dwarkasing uit. Wel gaat de Veterinaire Dienst scharrelkippen en -eieren testen. Hoewel die producten niet in de supermarkten terecht komen, hoopt de dienst op die manier een inzicht te krijgen in de grondcontaminatie. “Als overheid streven we naar nul dioxine in voedingsmiddelen, maar dat is niet altijd te realiseren. Scharrelvarkens en -kippen hebben vaak te maken met hoge dioxine-waarden. Het moet echter wel onder een bepaalde norm blijven.”
Dwarkasing vermoed dat de dioxine via de grond, waarvan de varkens eten, in het varkensvlees terecht is gekomen. De dioxine kan in de grond terecht gekomen zijn door de industrie of door vuilverbranding van de varkenshouders zelf. “Bij de bezoeken hebben we geconstateerd dat veel varkenshouders veel tuinvuil zelf verbranden, waar ook wel eens plastic in voorkomt.” Over de rol van Isla kan het hoofd van de Veterinaire Dienst geen uitspraak doen. “Het proces bij varkenshouders moet nu in elk geval verbeterd worden. Ze moeten betere kwaliteit leveren, anders redden ze het niet.”
Bron: Amigoe