Tekst: Judice Ledeboer
De FIU-Nederland is volgens de Wet ter voorkoming van Witwassen en Financiering van Terrorisme (WWFT) de instantie in Nederland bij welke de meldplichtige instellingen hun ongebruikelijke transacties dienen te melden.
Vanwege de kleinschaligheid van de Bonaire, St. Eustatius en Saba is er door de FIU-Nederland gekozen om Caribisch Nederland permanent te laten vertegenwoordigen door een administratief liaison, die zich bezighoudt met relatiebeheer met de meldplichtige dienstverleners in Caribisch Nederland, de toezichthouders en overige koninkrijksmeldpunten.
Terborg geeft ook informatie over wet- en regelgeving, maakt analyses van gemelde ongebruikelijke transacties en hij geeft beleidsadviezen aan FIU-Nederland. Hij wijst de meldplichtige dienstverleners in Caribisch Nederland erop dat als ze zich niet aan de bepalingen van de ‘witwaswet’ houden dat ze dan een economisch delict plegen.
Hij ziet de noodzaak van melding van ongebruikelijke transacties en daar komt meer bij kijken dan alleen een melding door instellingen en dienstverleners en controle op het melden van ongebruikelijke transacties. Ook de burger moet alert zijn. “Het witwassen van gelden is niet goed voor de samenleving. Men praat vaak over ‘zwart’ geld, maar dat bestaat niet. Er bestaat ‘crimineel’ geld, want voordat er zwart geld is, is er een strafbaar feit aan vooraf gegaan”, legt Terborg uit.
Curaçao, Aruba en St. Maarten
In koninkrijksverband werkt de FIU-Nederland nauw samen met de koninkrijksdelen Curaçao, Aruba en St. Maarten. Op Curaçao kennen we het MOT (Meldpunt Ongebruikelijke Transacties) dat sinds 1998 operationeel is. Sinds de FIU-Nederland (vroeger overigens ook MOT genoemd) de samenwerking met het MOT op Curaçao intensiveerde en de controles op Hato en Schiphol werden ingevoerd, zijn de verdachte geldstromen sterk afgenomen.
Witwassen en ongebruikelijke transacties komen regelmatig voor. Om de invloed van crimineel geld op de samenleving te beperken is er besloten om het witwassen van gelden en ongebruikelijke transacties tegen te gaan. Het gaat vaak om stortingen om geld wit te wassen en daarom zijn banken, financiële instellingen zoals levensverzekeraars, creditcardmaatschappijen en casino’s verplicht om ongebruikelijke transacties te melden bij de meldpunten. Er is sinds 2010 ook een meldplicht voor dienstverleners zoals advocaten, notarissen, accountants, belastingadviseurs, administratiekantoren en makelaars in onroerend goed, auto- en scheepshandelaren en juweliers. Zij zijn wettelijk verplicht om hun cliënten te identificeren en om ongebruikelijke transacties door te geven aan de FIU-Nederland en in Aruba, St. Maarten en Curaçao aan het MOT van het betreffende land. Overigens is de douane ook een meldgroep.
Dat iedereen verplicht is om een ongebruikelijke of aanzet tot een ongebruikelijke transactie moet melden vindt Terborg logisch. “Het kan niet zo zijn dat vijf makelaars wel melden en één makelaar niet. Daarom hebben toezichthouders ook een belangrijke taak.” Indien er geen melding wordt gedaan volgen er sancties in de vorm van boetes.
Op de BES-eilanden zijn twee toezichthouders: De Nederlandse Bank en het Bureau Toezicht WWFT. De toezichthouders weten op wie ze toezicht moeten toepassen. In Curaçao, Aruba en St. Maarten is het toezicht anders geregeld.
Presentaties op BES-eilanden
In 2013 heeft de FIU-Nederland bij een groot deel van alle organisaties op de BES-eilanden presentaties gegeven over de relevantie van financial intelligence binnen opsporingsonderzoeken. Naleving van de meldplicht is thans op een goed niveau en de focus van inspanningen ligt vanaf 2014 naar het verbeteren van het analyseren en onderzoeken van de meldingen in dit gebied. In 2013 zijn in Caribisch Nederland 1.338 meldingen van ongebruikelijke transacties ontvangen. Het grootste deel van de meldingen (93 procent) is afkomstig van banken. Andere meldingen kwamen van wisselinstellingen, handelaren en vrije beroepsbeoefenaars. Drie vrije beroepsbeoefenaars deden voor het eerst een melding van een ongebruikelijke transactie. In Caribisch Nederland onderhoudt FIU-Nederland contact met het Recherche Samenwerkingsteam (RST), de KMar, de Rijksrecherche, het Korps Politie Caribisch Nederland (KPCN) en het OM.
Een groot deel van de werkzaamheden van Terborg is het in kaart brengen en bezoeken van instellingen en dienstverleners op de BES-eilanden om hen te informeren over de noodzaak van het melden van ongebruikelijke transacties. Voor het vinden van de goede gegevens van instellingen en dienstverleners is Terborg afhankelijk van de (correcte) gegevens in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel, omdat daar alle bedrijven, rechtspersonen en andere organisaties staan geregistreerd die deelnemen aan het economisch verkeer in Caribisch Nederland. Er staat in vermeld waar het bedrijf is gevestigd, wat de adressen zijn, gegevens van de vestigingen, wie de functionarissen en tekenbevoegden zijn, het aantal medewerkers, inclusief eigenaar en bij een faillissement wie de curator is.
Het doel van registratie van al deze gegevens is om ondernemers en particulieren informatie te geven over een (potentiële) klant en leverancier. Dit ter bevordering van de rechtszekerheid in het handelsverkeer. Indien deze gegevens niet kloppen wordt het voor de administratieve liaison lastig om instellingen en dienstverleners te bezoeken en te informeren over hun meldingsplicht inzake ongebruikelijke transacties.
Mensen hebben verschillende bedrijven
“Wat het nog moeilijker maakt is dat veel mensen diverse bedrijven hebben in verschillende sectoren. Een autohandelaar verkoopt bijvoorbeeld ook verzekeringen. Als autohandelaar heeft hij meldingsplicht, maar als verkoper van autoverzekeringen weer niet, maar weer wel als verkoper van levensverzekeringen. Of een transactie ongebruikelijk is wordt bepaald aan de hand van een lijst met indicatoren die door de minister van Financiën en de minister van Justitie gezamenlijk is vastgesteld. Daarbij wordt bijvoorbeeld gekeken naar: ongewoon grote geldopnames, stortingen en betalingen met contant geld, geldwisseltransacties van ongewoon grote bedragen, transacties boven een bepaalde grenswaarde, die niet verklaard kunnen worden uit de gewone bedrijfsvoering van een klant.
“De indicatoren kunnen objectief of subjectief (klant is nerveus, doet moeilijk over identificatie e.d.) zijn en dat maakt het dikwijls heel moeilijk, want bij een ongebruikelijke transactie met een objectieve indicator hoeft geen sprake te zijn van witwassen. Een voorbeeld: Een veelvoorkomende indicator is die van de money transfer-transacties dus contante transacties met een waarde van meer dan 2.800 dollar waarbij de gelden ter beschikking zijn gesteld in de vorm van chartaal geld, in cheques of door storting op rekening, waarbij contante wisseling in een andere valuta of van kleinere naar grotere plaatsvindt. Bij een dergelijke transactie hoeft geen sprake te zijn van witwassen, maar de transactie moet wel worden gemeld, omdat deze voldoet aan de objectieve indicator.”
Voorgenomen transactie
Er moet zelfs melding gemaakt worden van een voorgenomen transactie. Een voorbeeld. Een persoon komt bij een bank een grote hoeveelheid geld storten. Die persoon moet een source of funds-formulier invullen en een aantal vragen beantwoorden. Die persoon vindt dat onzin en wil dat formulier niet invullen. Bovendien transpireert die persoon heel erg. Bij aandringen van de medewerker om het formulier in te vullen pakt de persoon het geld op en vertrekt weer. De medewerker vindt dit ongebruikelijk, want waarom zou iemand geen formulier willen invullen? En waarom transpireert die persoon zo? Is die persoon nerveus? Waarom? De medewerker moet dan volgens het protocol melding maken van wat er heeft plaatsgevonden.
Instellingen en dienstverleners die een meldingsplicht hebben zijn verplicht om hun personeel te trainen op het signaleren van objectieve en subjectieve indicatoren. “Baliemedewerkers moeten bijvoorbeeld valse documenten kunnen herkennen en er moet altijd gevraagd worden naar identificatie. Ze moeten ook vreemd gedrag van personen kunnen herkennen. De kleinschaligheid op de eilanden maakt dat moeilijker, want in een kleinschalige samenleving kent iedereen elkaar. Men is dan bang om vragen te stellen. Een baliemedewerker die een klant krijgt die een grote som geld komt storten en geen formulier wil invullen moet blijven aandringen bij de persoon om het formulier in te vullen. De persoon zegt echter: ‘Ah, we kennen elkaar toch. Het zit wel goed. Stort het geld nou maar’. Dit zijn lastige situaties, maar de bankmedewerker moet professioneel blijven.”
De wet sluit uit dat een melder strafrechtelijk kan worden vervolgd op grond van de gegevens die hij heeft gemeld op basis van de WWFT, mits normconform en te goeder trouw! Ook civielrechtelijk kan de melder niet aansprakelijk worden gesteld voor de schade die een derde als gevolg van een melding lijdt, tenzij aannemelijk wordt gemaakt dat de melder de transactie in redelijkheid niet had mogen melden.
Een melding moet, voor zover mogelijk, de volgende gegevens bevatten: de identiteit van de klant; de aard en het nummer van het identiteitsbewijs van de klant; de aard, het tijdstip en de plaats van de transactie; de omvang van de transactie; de herkomst en bestemming van het geld of de andere waarden die bij de transactie zijn betrokken.
“We weten dat het witwassen van gelden niet is uit te roeien, maar de mensen die wel ‘eerlijk’ verdiend geld hebben, hebben recht op bescherming die er gegeven wordt door de FIU-Nederland, de MOT- en toezichtinstanties op de eilanden. We hebben afspraken met elkaar gemaakt om dingen niet te doen, dus dan moet daar controle op zijn. En als je je er niet aan houdt dan volgen er sancties. Ik geloof in een veilige financiële wereld en instellingen die slachtoffer zouden kunnen worden van illegale praktijken moeten dit herkennen. Je moet kunnen zeggen: ‘Ik doe hier niet aan mee. Het is niets persoonlijks’.”
Bron: Amigoe