Oppositieleider Evelyn Wever-Croes heeft eindelijk de hand gelegd op de contracten inzake de heropening van de raffinaderij. Kabinet Mike Eman heeft een ontwerp-landsverordening naar de Staten gestuurd om de ministers te machtigen overeenkomsten aan te gaan, die al aangegaan zijn, terzake de heropening van de raffinaderij.
De regering wil echter de onderliggende overeenkomsten niet aan de Statenleden geven, omdat ze ‘vertrouwelijk’ zouden zijn, doch heeft ze slechts ter inzage gelegd. Onder toezicht van twee onbeedigde adviseurs van minister de Meza, mochten Statenleden deze documenten inzien. Dit is natuurlijk niet voldoende om de contracten grondig te bestuderen, en is bovendien onwaardig om op deze wijze met Statenleden om te gaan
Bovendien is te weinig tijd gegund aan de Statenleden om zich deugdelijk voor te bereiden. De ontwerplandsverordening is afgelopen dinsdag ingediend bij de Staten, en het openbaar debat staat gepland voor aanstaande maandag, korter dan een week dus!
De leiders van de oppositiefracties MEP en PDR samen met onafhankelijk lid Lopez-Tromp hebben zelfs de Gouverneur verzocht om te bemiddelen. Vergeefs.
Vrijdag middag kondigde MEP-leider Evelyn Wever-Croes aan eindelijk de hand te hebben gelegd op de contracten. Zij heeft deze niet via officiele kanalen ontvangen, maar in haar brievenbus. “Hoe het ook zij, ik bedank die persoon die wel heeft ingezien dat de wijze waarop ministers Eman en de Meza, en vooral Statenvoorzitter Wyatt-Ras hiermee zijn omgegaan, niet door de beugel kan.
ZWARTE PAGINA IN DE GESCHIEDENIS VAN DE DEMOCRATIE
Ik heb snel een blik geworpen op de contracten. Ik zie geen vertrouwelijke aspecten aan de contracten. Er is dus geen reden om deze voor Statenleden achter te houden. Ik lees zelfs in een van de contracten dat het vertrouwelijkheidsbeding niet wordt geschonden indien de Staten van Aruba de informatie krijgt.
Wat dit wel bewijst is dat ministers Eman en de Meza, alsook Statenvoorzitter Wyatt-Ras hiermee de zwartste pagina hebben geschreven in de geschiedenis van de democratie van ons Land. Wat zij hebben gedaan, wordt hun heel kwalijk genomen.
In de komende uren zullen wij de contracten, samen met onze adviseurs, doornemen. Ik maak mij zorgen om de financiele consequenties van deze ‘deal’, waarom het CAFT niet om advies is gevraagd, met name blootstelling aan garanties in de toekomst.
Ik maak mij ook zorgen om de milieu aspecten, hoeveel is gevrijwaard aan milieu claims, en aan welke milieu normen moet Citgo zich gaan houden als wij in Aruba nog geen deugdelijke milieuwetgeving hebben. Ik maak mij zorgen dat nu het Land eindelijk de distributie van benzine, diesel en jet-fuel in handen gaat krijgen, de regering dit meteen wil doorverkopen aan een (onbekende) ‘derde’.
GEMENGDE GEVOELENS
Ik heb gemengde gevoelens ten aanzien van deze deal. Ik wil ook graag zien dat de economie van ons land wordt gestimuleerd met een andere economische pijler, want het toerisme kan het niet meer alleen aan. Ik wil ook graag zien dat de werkloosheid m.n. onder jongeren wordt verlaagd door de nieuwe arbeidsplekken die hiermee ontstaan, al zijn het ‘maar’ 700 lokalen vis-à-vis 2300 die uit het buitenland moeten worden aangetrokken, want 700 vaders en moeders die nu hier wonen en nu werkloos zijn, kunnen een baan krijgen.
Maar de vraag is: ten koste van wat, van hoeveel? Is er wel een goede kosten-baten-analyse gedaan van de voor- en nadelen uit deze deal? Ik vrees van niet. Vandaar mijn gemengde gevoelens.
Bron: ArenaPoliti.co